Netgedichten

netgedicht (nr. 28.962):

Verwerking

De treurnis in je binnenste
huilt meer dan tranen
elk schild is even los
en muren zijn geveld.

Het was op eigen verzoek
maar niet uit vrije wil
de weg is begaanbaar
maar welke schoenen trek je aan?

De zon schuilt achter wolken
waar regen vrolijk uit valt
genietend van de planten
het zicht daar aan de horizon.

Besef is groot en eerlijk goed
en antwoorden zijn resten
van elke vorm van verwerking
evenals het pijnlijke verdriet.