Alle inzendingen over afscheid

Teder is de nacht waarin je vurig liefhebt -- wat aan je ontglipt.…

de wind floot een liedje in zachte schemer legde de dood zijn hand op haar hoofd de tijd viel stil de dood schroeide de stilte dicht in een hoek van haar geest bewaart ze één volmaakte dag…

Een zwarte sjees met zijn verloren helft Tussen zee en land Grauwe luchten boven 't lege strand De vriend had hem meegenomen naar dit stille oord Zij spraken met elkaar geen woord Hij keek de zee strak in 't gezicht Geen eb en geen vloed Eindelijk was hij thuis, voorgoed !…

Hij liet het van zijn kant gaan ging er vervolgens kapot aan verloor zijn verstand en kloste zich van kant…

Van de dokter mag ik geen wolkentoetje dan leef ik minder lang Vastberaden legde ze haar grijsbenige hand op de stapel bontgekleurde wolkentoetjes in haar winkelwagen Een opstandige glans In haar bleekblauw broze oogopslag Mijn broer is ook al zo zo goed als dood Ze maakte een missie van haar ongehoorzaamheid…

Wetend van afscheid fiets ik met mijn oude lief door de polder. Ik heb hem geleerd dat het Hollandse landschap mooi is. Ik laat hem dus niet met lege handen achter. Hij zal zijn vrienden kunnen vertellen dat hij op vrijdag de zoveelste de enige allochtoon in het bos was en op een zondag in mei de enige bruine man op de fiets in de Hollandse…

Plots omhooggegaan met de vleugels uitgestrekt op weg naar het licht. Ik zou me graag willen begeven naar een plaats waar mijn leven wordt bewaard en mijn door ouderdom afgetakelde geheugen zal insluimeren, ver weg van alle drukte en harde geluiden Een ruimte zonder geschreeuw en waar tederheid een diepe zucht zal slaken. Ik zou een deur…

Soms mis je iemand al na een uur Soms pas na een dag of week Maar onvermijdelijk komt die steek recht in het hart, op de dag dat het jaargetijde is Een dag van ongekend gemis.…

de trein naar het hiernamaals is vertrokken en neemt de laatste van zijn vrienden mee voor hem was er geen plaats in de coupé de wind speelt met zijn grijs geworden lokken in tranen blijft hij achter op ‘t perron er rest niet meer dan een vertwijfeld staren naar hen die aan ’t loket gelukkig waren hij wuift nog zinloos naar de horizon de…

Nu moet ik verder zonder jou. Mijn meisje waar ik zoveel van hou. Mijn spiegel, mijn troostende warme oceaan. Mijn gids, die overal met mij is heengegaan. Mijn licht, als ik bang was in het donker. Jouw liefde voor mij, het grootste wonder. Stilletjes zwaai ik naar je, schat tot later, dit is niet het eind! Want het zijn mijn tranen, het is…

In de kerk viel licht op het hoofd van je geliefde en omkranste het en dat van je dochters Je kist stond in de lengte voor hun voeten Jouw koor zong zuiver Je dochter sprak over je warme handen, dat die er altijd waren, troostten Het donkere hout en geur van de oude kerk, de in zwart geklede begrafenisondernemers omlijstten de dienst…

Je trok wat dunne afscheidswoorden aan en ging -- rillend de deur uit.…

en daar rij je dan alleen door de nacht en het is alleen de maan die je dan nog toelacht de sterren die naar je knipogen terwijl jij je afvraagt of en waarom het leven je heeft bedrogen maar de maan straalt waarlijk heus voor jou z’n eerlijk hoopvol licht van neem het allemaal maar niet te serieus want niemand heeft op wat hem wacht enig…

Gij moest zo vroeg van deze wereld scheiden Die gij beminde schoon haar smaad u sloeg, Van al de dromen die uw jong verblijden Nog ongerept en woordloos in zich droeg. En toch toen dood u 't koele bed kwam spreiden Sprak gij geen woord dat om een troostwoord vroeg, - Bereid als een die lang en schoon mocht strijden Zeidet gij zacht:…

Als voormalig burgemeester van Londen was Alexander Boris de Pfeffel Johnson, geboren in the Big Apple en met een graad in de Klassieken in Oxford (en Eton), mateloos populair. Na Partygate in coronatijd moet hij nu vrezen voor een roemloze aftocht... ______________________________ POKERFACE Boris Johnson, also known as Al New Yorker,…

( 't gouden uur ) in snel veranderend avondlicht krijgt het iets lieflijks late zonnestralen betasten de rots met een tederheid die wij nog maar zelden zien...…

Wat te doen bij eenzaamheid en hoe kruip je er vandaan ? Je vader heeft haar bed gespreid, hij hoefde je geeneens te slaan. Je telde ooit je vrienden, bedrukt hield je op bij vier. Zo leidde je een inert bestaan dat nergens meer toe diende en leefde langzaam verder als een bijbels gekweld dier. Omarm nu toch die eenzaamheid, je hebt…

Misschien was ik nog vol van woede, kon ik het niet meer zien. Het Noorderlicht en het vermoeden zinvol te zijn, misschien.. zie ik een vos in de sneeuw vandaag met waterige, bedroefde ogen kijkt hij me dan heel kort aan en heeft zijn dikke staart van gember, geen lust meer om te slaan. Misschien drink ik morgen Riesling of schenk…

deze zomer bivakkeert hij aan de stroken van lakens en poëzie hij verkeert in een staat van hypothermie alles ligt buiten de tijd woorden verdwijnen alles wordt gezien alles bestaat alles wordt taal deze zomer treedt hij uit zijn lichaam zet hij geen voet buiten de deur hij is overal…

Als de stilte van het gesprek me overvalt vlucht ik in mijn herinnering. Daar, in dat idioot grote spiegelpaleis, sta je in iedere deuropening en zit je overal precies tegenover me. In het trappenhuis van een lang vergeten wolkenwereld raakt je hand eventjes de mijne. Als ik de weg dan weer verlies en zachtjes meezing, neurie, met de deuntjes…

misschien droomde je toen je lijf niet meer van jou was misschien droomde je al voordat broze botten braken je hart haperde nauwelijks kloppen kon misschien droomde je pas toen je ogen naar binnen keerden en braken de vogel zijn machtige vleugels spreidde hij je meenam toen je droomde…

Tenslotte, hier moet ik afscheid nemen. Het hoofd is moe, het hoofd is leeg, het lichaam opgebrand, het lijf is moegestreden. Bewaar wat ik achterlaat, koester mijn erfenis. Heb haar lief, vul haar aan, als wapentuig in een eeuwig durende strijd. Maar laat mij gaan en kom mij vooral niet achterna. Ik zal opgaan in de morgendauw, glinsterend…

Er is geen mooi einde De zon gaat onder zonder de hemel te kleuren Geen vogels, geen muziek Ik huil niet eens zeg alleen maar: nou, dag dan Het klinkt zo gemakkelijk maar ik kijk weg en wacht tot het voorbij is Wanneer ben je me ontglipt? Wanneer zijn we gestopt met te willen praten over wat we niet begrijpen en stilaan niet meer…

een straffe storm of bedreigende waterval ontmoeten we in de schaduw van ons bestaan ze duiden op onze kwetsbaarheid of verval al wat tijdelijk is raakt uit het zicht men hoede zich, derhalve, voor het vergaan van wat achter een verscholen diepte ligt het is de tijd, die dwingt tot inzicht ja zeker, ze is zo rekbaar als elastiek dagen dragen…

In de herhaling van klankloze dagen de woorden verwezen verweesd blijft slechts het haperen van de stem echo's van verwarring erosie van het zwijgen. Pogend je afwezigheid te bezweren zal ik vergeten klanken op het spoor komen verlaten woorden opnemen met mijn mond ze helen met mijn hand voor hun kleine gestalten een pleegouder…

Wat je doet of voelt ben ik er altijd voor jou levend in ons hart. Dat mijn gedachten en gevoelens zich laten meestromen op de golven van het leven in een zee van eenzaamheid tegelijk hangt er een sluier van stilte boven het hoofd waarin jouw blik, stem tot zelfs jouw glimlach op je mond zijn geabsorbeerd. Al ben ik omringd door mensen…

In de stilte die de dood brengt leven frivole geesten om te dansen en te zoenen voor altijd zal ik je lieven er is geen einde voor dit droombestaan onze liefde is niet aan tijd gebonden : Hoor ik je weer aan mijn deur kloppen het zou de vitale deur van mijn hart kunnen zijn wat je nodig hebt is energieke liefde veel verder van…

noem me bij mijn naam zeg me dat ik besta vertel me alles wat ik niet wil vergeten vertel me niets als ik het niet meer wil weten noem me bij mijn naam ik zal je zeggen waar ik ben laat me vertellen over mijn nieuwe wereld laat me vertellen hoe fijn het daar is laat me vertellen dat ik mijn oude wereld niet meer mis…

De begraafplaats Vroeger liep ik daar met een grote boog om heen. Ik had daar niets te zoeken. Maar nu, nu kom ik er elke dag Om mijn overleden zoon Te bezoeken.…

een jonge Cruijf in de dop speelde met anderen in een speeltuin in de buurt nog even balletje trappen afgelopen woensdagavond keerde jij op de afgesproken tijd niet huiswaarts, velen gingen opzoek in de hoop je te vinden verleidt door mooie woorden liep je te goeder trouw de verkeerde kant op slechts negen lentes mocht je worden…