Netgedichten

netgedicht (nr. 79.357):

alles waar we van hielden

in de duisternis van eenzaamheid
kringelen koortsdromen naar de diepte
slapen we op het water in de boot
zonder woorden net als stille ganzen
er is geen gevaar toch?
we leunen tegen elkaar aan
ik hoor je murmelen
ligt het ergste achter ons?

deze boot is het uur van de eindtijd
in de duisternis van eenzaamheid
een boodschap van averij
gekneusde geesten
gedichten van vaarwel
zonder naam en nooit meer
boot van alles
waar we van hielden