Alle inzendingen over vrouwen

krusu wiri ( kroesharen ) rampzalig is de regen voor met name het vrouwelijk geslacht van wind moet ze ook niets hebben voor de man is het niet zo belangrijk in de douche stonden potten vol met vet en dure crèmes als men curly had gezet uren spenderen dames aan hun haar zo een twee drie zijn ze echt niet klaar je ziet hun haren plat of…

In haar slaap kreunt zij zacht ik kan het niet als taal verstaan Zij draait zich traag om en warmt haar koude voeten tegen mij aan De maan is rond en vol door het raam de maan denkt niet over het bestaan zij is oud en weet al millennia lang hoe snel mensen komen en rapper gaan…

Je nam me niet zoals ik was een deel hield je liever klein, onmondig steeds onder, pijnlijk aanvaard -reeds 2000 jaar lang- normaal voor een vrouw, niet bijzonder, met lichaam en ziel, het echte verhaal verkleind alleen fysiek vertaald; kan haar waarheid dan verder zonder de kracht van vulkaan? moeder aarde in eer hersteld in hiërarchie…

Mijn hart sprong op. Wat was ik opgetogen Toen ik het op een nieuwssite had gezien: De nieuwe anchorvrouw wordt Annechien Als Sacha straks in mei is uitgevlogen. Haar korte zwarte haar, haar mooie ogen, Haar sensuele mondje bovendien, Zij stond bij mij al hoog in de top tien. Sinds ik haar zag, heb ik haar steeds gemogen. Al zal ze heus…

Ik geef het achteraf gezien wel toe dat ze me wel érg gemakkelijk om haar vinger wond ik wist gewoon niet beter dan dat ik voor haar, die mooie slanke, amper bestond Nu ik haar na zoveel jaren zag sprak zij wel tot tweemaal toe "Goh, je ziet er zo goed uit!" Nou ja zeg: ik? En als genageld aan de grond durfde ik haar niet…

Hoop stond in je ogen Geschreven toen je Voorzegd werd dat je De moeder van de Redder Van de mensheid zou zijn En nu Hij daar kansloos Aan het kruis hangt Langzaam te sterven Te midden van een rover En een moordenaar die Alsnog de kans krijgen Om vandaag met Hem mee Naar Zijn hemel te gaan Is de hoop uit je ogen Verdwenen…

Luid schreeuwende gedachten doelloos dwalen ze door de mist heen zoekend…

wind blaast noten tot leven dansend door de straten cadans…

neer met duizelende snelheid roetsjt tegenspraak naar dovenmanslanen geen boom durft er zich rechtop te dromen en waar ik ben, waai ik fel over liefde heen, laat vogels in wind vallen - de richtingen nog niet gekend - ik verslind deuren en bloemen verbreed verbeelding met het instinct van zwarte sloten verwerp mezelf naar het ondoordringbare…

dag in dag uit was er wel was in het jaar 1900 voor de jonge moeder die toen mijn oma was maar zou zij ooit gewassen hebben in een wak met een rivier op loopafstand van waar zij woonde in mijn verbeelding zie ik haar ook in de winter bezig in het kleine schuurtje waar het soms krakend vroor maar ik hoop, dat het werd warm gestookt…

wat is dat toch die verwarring steeds als blijkt het mooiste meisje van de klas had geen bevoorrecht leven…

De dames onder hun kappen Zitten er adem te happen Met hun hoofden bedolven Na het wassen en watergolven Nu komen de tongen los Je ziet het aan de rode blos Hier ben je in vergeten tijd Van warmte en intimiteit In het paleis van kort geluk Met de weggevallen druk Zie je warme stranden En koesterende mannenhanden Nog een lotion mevrouw…

make-up make-up en nog eens make-up roddelen daar en roddelen hier spiegeltje hier en spiegeltje daar ingewikkeld te begrijpen maar wel mogelijk, om te kunnen begrijpen mooie heb je en minder mooie heb je, lelijke bestaan niet een wonderbaarlijk wezen dat nieuw leven kan geven aan een andere wezen ze zijn zorgzaam, slim,…

Vrouwen in de dertig in 't leven middenin niet meer zoveel gegiechel af en toe toch nog een blos soms denk je verwonderd aan de tijden van toen hoe je werd overdonderd wat was je nog groen vrouwen in de dertig d' er net middenin niet hoeven te zeuren over pukkels of je lijn nu ben je pas zeker je vindt leven fijn de jeugd al voorbij…

Een bosnimf kwam op ons pad Uit het niets opgedoken Heur haren rossig, en dat Had zij heel hoog opgestoken Wat ons opviel was haar lach Zij gooide het naar buiten Het klonk, als ik het zeggen mag Zoals de vogeltjes fluiten. Dit geluid hield ons gevangen Wij werden bedeesd en stil Zij was met vreugde behangen Wij vonden haar zowel rijp…

meisje, in je jonge leven worstelen door je puberteit aarzelen om jezelf te geven overlopen van genegenheid vrouw, gebonden en gedreven gevoelig zijn en verweren jezelf vergeten, eerzaam streven argeloos beminnen leren moeder, in je hele wezen leiden, door spel, door boeken twijfelen en beschutting geven samen naar morgen zoeken vrouw…

(voor Liu Yu Xin) Ik loop door een bos met bomen van goud en de paden zijn bezaaid met anemonen twintig kabouters brengen een glas wijn en mijn naakte lichaam vindt een meer gevuld met het helderste blauwe water en zeemeerminnen strelen mijn lijf en van een dolfijn krijg ik meer wijn terwijl jij in de verte mij wuift betovert jouw lijf…

indringende kijkers verliezen je geen moment uit 't oog er zijn geen woorden nodig omdat zij van ver komt en beter weet dan weg te kijken hou haar hand vast en vertrouw de weg…

3-12-2012 Soms ben ik losbandig Soms ben ik onhandig Maar zo voel ik mij dan wel Ik speel géén spel Nu ben ik op zoek naar een vrouw Misschien wel naar jou Die mij wil laten voelen Dat ze mijn liefde kan laten bloeien En er zo iets tussen ons kan groeien Ik wil je dit laten weten Dat je het nooit meer zal vergeten Mijn grote liefde hoop…

Nobel is haar blik haar gang is meer een zweven ebbenzwart gezicht ze draagt haar torso om te stelen helemaal is echt…

Zo 't u, met diamant, lust op een glas te stippen: 't Is in de vlinderteelt. Het geestige gedrocht Ziet of het lavenis aan sap van druiven zocht En zit zo kuin, men zou het van de roemer knippen. Neemt gij penseel of naald: daar worden kuil en klippen Geschapen, bos en berg; en 't vochte veld bedocht Met groene grassen, waar 't welvarend vee…

' t Is gewoon geen kijk Vond de deftige dame En zij kon het weten Want op de meeste Zaken had ze toch Echt wel kijk…

onder haar kekke hoedje kijkt zij kwetsbaar de wereld in de krassen op haar ziel leerden haar in openheid te onderscheiden haar innerlijk licht raakt verborgen schoonheid die zij zacht beroert in haar stilte-uren beschrijft zij wat ze ziet in heldere taal…

zie hen tevreden zitten achter koffie met een koek ze kennen elkaars verhalen alle sores zijn al duizend keren doorgeploegd nooit heeft hen dat verveeld "weet je nog van oom Theo die ons altijd stiekem kneep als hij dacht dat niemand keek"? heden en verleden zijn verweven door duizend kleine draden samen kijken ze…

met haar dansende benen stroomlijnen die in dijen verdwijnen speel ik eb in mijn hoofd en vloed in mijn buik de duik in haar golven is een wanhoopsdaad waar de nacht van vol is loopt zij van over zand in de ogen betovert mijn voeten de zee is rond en zij loopt aan de horizon…

Grote brede robuuste riemen met opvallende metalen gespen verhullen dikke vrouwenbuiken... Een tikkeltje te maar 't slankt af!…

Als de liefde Is uitgekust En het felle Verlangen uitgeblust Dan blijft wat Nog over is De essentie Van het bestaan Van hem voor haar - Brede borst, Spinnenjager, Een man…

Ze was een kapster uit duizend Inès was haar naam een Spaanse uit Gualdalmar Andalucia flamenco was haar hobby en corrida daar kon je van op aan…

Met hare zachte handen rukken zij open wat jaren lang ten bodem sliep - nemen haar deel, met een glimlach, en hopen op sterren en stromen, ànders licht en diep.…

Hoe oud ben je nu al vroeg ik haar negenentachtig antwoordde ze ze trok haar linker wenkbrauw omhoog ze keek alsof ze dieper dacht mijn grootmoeder is honderdenvijf geworden zei ze ze lachte gewichtig ironisch je zag dat ze graag lachte…