Alle inzendingen over natuur

in speelse zomerwinden fluisteren de bomen elkaar hun geheimen toe de zon speelt om ons heen als een dartel kind vogels pikken rijpe vruchten uit het kort gesneden gras de waterlelie opent zich in volle schoonheid konijnen nestelen zich tot aan onze voeten bloemen bloeien alsmaar hoger en uitbundiger later het maanlicht ligt al…

Hoogtij van zomer tooit zich nu menshoge varens onder bomenschaduw omgevallen stammen takken, mos en grassen wandelaars slenteren over ’t zandpad de wolkenzon aait zachtjes… ‘t irreële sprookje van een thuisloos dromenbestaan.…

het moge u nu al duidelijk zijn dat het gaat over een ongrijpbaar fenomeen haast met een psychologische diepte een wezen wroetend door zijn wereld dát heeft hij met ons bestaan nagenoeg gemeen buiten schot baant hij zijn weg doch kan veel stof doen opwaaien knaagt blindelings vaak aan edele kunst weet zichzelf in de leegte om te draaien voor…

Het weer is van slag, Pakistan verzuipt De zon schijnt in Nederland De Alpen verdrinken. Het weer is van slag Rusland verdroogt De oogst naar de Filistijnen Het weer is van slag: Alweer!…

de zomer zingt tussen morgendauw en avonddauw een zachte bries over het Friese land in de muze van zonlicht over weidse luchten vlinders fladderen heel blij mee over het veld der ogen vlechten een rank lied de melodie wordt gedragen in helende liefde van ‘t seizoen iedere dag, het licht vleit vlijt zich een eigen weg schuwt niet de…

De zon die schijnt, Het is prachtig weer, De donkere wolk verdwijnt, En de vogels fluiten keer op keer. Het is warm, En het is niet koud, Mensen arm in arm, Jong en oud. De zon, de zee, en het strand, Mensen liggen bruin te bakken. Een verliefd stel hand in hand, Tekent hartjes in het zand met wat takken.…

een zandweg in een grassenzee strandvrij de duinen zijn hier uitgewaait er is alleen de glooiing van de beek een schaterende, schetterende vogel wat koeien achter een omheining en weiden met duizenden boterbloemen…

Muziek van het Eeuwige In de vredigheid van mijn hart voel ik de schoonheid van deze zomeravond. ‘Ik geef al mijn warmte met blijdschap’ zingt de ondergaande zon. ‘Laat het leven zo mooi zijn als deze avond’ zingt de zomeravond terug. Het zingende duet op deze prachtige avond dringt door tot diep in mijn hart en wordt muziekleven…

Bij regen en wind zie je de blaadjes vallen dwarrelend in 't rond.…

waar gedachten blijven hangen boven de duinen langs de zee of het wad lucht en wolken samenspelen voor de aan hen gegunde tijd neemt zo'n eiland velen geheel voor zich in de boot is al betaald…

ik vlij de zon op de brug van mijn handen en kijk met het oog van een wachter het wit in bollende zeilen en plooiranden van water dat walst op mijn netvlies in haar de zee wiens zog ik adem…

in mijn zomertuin wordt tijd vertraagd daar heradem ik ik hoor grasjes groeien bloemen vouwen open in hun onnavolgbaar ritme een zonnelach streelt planten en bomen alle kleuren trillen…

Een wesp in een glas fris. Ik vis hem eruit en kijk hoe het met hem is. Hij poetst met zijn pootjes over z'n hele lijf en gaat een eindje lopen. Ik blijf toch hopen dat hij weer gaat vliegen de vrijheid in..... Wat een avontuur voor dit dier! Maar 't was gelukkig niet van lange duur... Ik gun hem toch zijn leven. Al kan hij rake steken…

halsstarrig loopt het blauw aan wil niet vergeten worden met pure overlevingsdrift en behulp van inschikkelijkheid verovert het zich een plaatsje…

Strelen met mijn ogen Al in de schemer donker start in stilte het lied van mijn hart op deze eerste vakantiedag. Mijn hart heeft de sterren enthousiast uitgewuifd met het morgenlicht. De rijzende zon heeft zich vrolijk aangekondigd aan de hemel met zijn vele kleuren van de regenboog. Het licht heeft de vele bloemen in de tuin met…

te midden gulzig zomerlicht dampt zee over strand en duin de weiden daarachter hangen vol zoet gefluister er zijn woorden nodig zolang ons hart maar spreekt…

daar staan ze de beuken en de eiken met hun bladerdak in de zon getooid en de berken en de tamme kastanjes kijk ze staan, als een glimlach als een ode in hun schaduw aan de stam is het goed vertoeven zonlicht sijpelt tussen de takken door iets ervan schittert op de lijfjes van libellen ook op het donsveren kleedje van opvliegende vogels…

Meeuw, met je vleugels allebei zo wijd gespreid. Je vliegt, over de rimpels van de grote zilveren zee. Gedragen, door de wind op weg naar de horizon.…

Langzaam zullen de nazomeringen zich ontplooien wanneer de regenbuien opgestoft in de dorre gronden de hardheid verzachten en de tere pit ontdoen van haar verdorven gekwetste muren... De witte kokosmelk sijpelt en voedt de gulzige lippen die te lang wachtten op de lauwe omarmende flauw smekende vloeistof om bevrijding weggestoken…

groene vlakken, tint op tint een werveling door goudgele halmen braakliggende grond voren met hier en daar een kronkel witte of paarse bloei - een aardappelveld het platteland, door geen kunstwerk te evenaren…

maandag meeuwdag meeuwdag schreeuwdag op het moment dat ik ontwaak pikkende meeuwen meeuwen die schreeuwen want het is vuilnisdag vandaag maandag meeuwdag meeuwdag schreeuwdag is de rommel hun bijzaak pikkende meeuwen meeuwen die schreeuwen cirkelend boven ons Den Haag…

Er zat een valk op mijn balkon de wildernis dringt in de stad hij was het liefste wat ik had ik schoot voordat ik mij bezon de wildernis dringt in de stad.…

Zonnestralen, vangen speels het eerste ochtendlicht, doorstralen het overkoepelend bladerendak terwijl de eigen ogen mij zoeken, door de dichtbegroeide bladerennevel... doorprikken ze woudschemerig zo licht. Zij zien niet hun eigen harten slaan, het bereik van een ogenblik, zo kort op de heilige steile vochtige hellingen.. kuste het ochtendlicht…

Stilte, hangend blad landschap, door een zachte wind omvat. Ritselend blad, als een zacht gefluister,hier in het duister. Kijk, voel ontroering als de natuur rust in de nacht.…

O zoele zoete zomeravond in juli, geurt weelderig de rozenstruik zoet sensueel Toen wij in het gras, tussen klavers en bloemen,verkoeling zochten In de rivieren, olieachtige drijflagen van blauwwieren Na de brug een gistend krot, schimmelt blauw de paddestoel grauw, een nijpend moment waarin we alleen maar konden hopen.…

mag ik in je landschap dwalen waar langs zachte heuvels holle wegen dalen beukenhagen om rechtschapenheid vragen het grint geharkt wordt voor het zondagskind waar wind het klokgelui langs wei en gaarden draagt de boer tot rust en eten maant mag ik bij je zijn mijn monument van stilte en natuurlijke geluiden weg van alle stress…

een Vlaamse Gaai is ons geboren hij peuterkleutert in de tuin er zitten donsjes rond zijn oren waardoor zijn toekomstkleuren gloren van hemelsblauw tot donkerbruin…

Terwijl ik door een golf van hitte fiets verdwijnt blauwe lucht ineens in het niets, komen wolken die donker samentrekken en zwaar regenwater beginnen te lekken Ik besluit de fiets en mezelf te parkeren, dat ik druipend nat word kan me niet deren, luister naar 't zware rollen der donder, aanschouw de flitsen die ik zo bewonder, slaak van een…

er brak een tak terwijl het windstil was een groene ruis de klap die duizend stukken zag de boom kijkt kaler wat beschroomd lijkt verder nog intact bij nader onderzoek zijn veel gebreken aan het licht gekomen door ouderdom blijkt hij van binnenuit gespleten zijn zomer kent geen dromen…

geuren zo fijn en zo zacht als een kussen kleuren vol pracht en verschil vele momenten met stilte en genot ze zitten helemaal vol uren en uren uit zo'n kleine bol…