Netgedichten

netgedicht (nr. 36.009):

HERFSTTUIN

de bomen kaal,
de tuin gehuld in mist

de vissen dobberen lui en loom
op het trage ritme van hun kieuwen

de tuin verteert het dode blad
en gaat zichzelf vernieuwen

ik vertrappel onachtzaam
in het gras een late dwergbovist

zo tikt de klok gestaag
de seizoenen genadeloos vooruit

ik oogst de laatste vruchten,
ik wied het laatste onkruid