Alle inzendingen over woonoord

Het huis waarin ik zo lang heb gewoond Woont ook in mij. De fiere gevel die Zich aan de straatkant scherp aftekent troont Daarboven met dezelfde acribie. Daarboven in mijn hoofd. De lange gangen Vol schemering en half-gedoofde stappen Doorsnijden hersenen en huis, behangen Met kille doeken en met lampenkappen. Het zolderraam dat oorverdovend…

Katwijkers aan zee zwoegend in de zee Algelovig, hardwerkend en duurzaam tevree Tegenover de City That Never Sleeps met daarin Wolkenkrabbers, Wall Street, Queens en Brooklyn IJverig leven de twee werelden naast elkaar Komen nooit samen; er is geen fusiegevaar…

Mijn wereld eindigt bij de populier die staat te wuiven waar de weg begint, tegen een stukje lichtblauw vloeipapier... Dit alles doet mij denken aan het kind dat uren op een stadsveranda stond en uitkeek over haveloze tuinen, terwijl zijn blik geen ander rustpunt vond dan 't schamel rijtje rafelige kruinen van zes verwaaide bomen middenin…

Als een ander tijdperk is aangebroken Herezen uit de scherven van het verleden Een muur die je moet stutten hetzelfde maar toch anders anders val je in het middelpunt van een labyrint waar je ooit jezelf tegen kwam…

je vroeg een om een gedicht zelden sta je naast hem die man om de hoek met druiven lees tussen de regels helder en zuiver op de muren staan ze teksten en vogels jij ziet ze ruik het en heel af en toe loopt licht langs…

Markthal: overdekt en zeer kleurrijk de eerste in Nederland Parel in de wereldstad Rotterdam een van de vele, vele En nu nog een, als zovele steden in de wereld, een opvallende verbindende ketting welke de parels dragen!…

Hoe heb ik jou, mijn Rotterdam teruggevonden! Je huizen aan puin en je havens vernield! Ik voelde mezelf bij jouw aanblik geschonden en vloekte; een biecht hoezeer ik van je hield! Het krommende straatje waar ik werd geboren, de school en m'n honk... Het is alles vergaan! Ik zag nog alleen een geblakerde toren in het gruis van vermorzelde jeugdjaren…

Kent gij het land, waar de citroenboom bloeit, in 't donker loof de sinaasappel gloeit, een zoele wind de blauwe lucht doorgeurt, de mirte groeit, de lauwertak zich beurt: kent gij het wel? Dáárheen, dáárheen, richt ik met u, Geliefde, mijn schreên. Kent gij het huis? Op zuilen rijk en hoog verheft de zaal haar trotse, brede boog. Het marmer…

Gewoon een vrouw, geboren bij de kust, die als meisje speelde in ‘t duin, met broertjes zwierf aan 't strand, naar vuurtjes keek en laat terugkeerde..... Die nu weer 't duin beklimt, en luistert naar de lok van de branding, ze zwerft aan 't strand, kijkt wat is aangeland, het sop, de vlok, de zilveren rand, laag over laag, vorm…

de Graslei zomert, kinderkoppen blinken er hangt een zweem van wellust in de stad studenten nemen loom een zonnebad het carillon laat vreugdeklanken klinken terrassen stromen vol, bezoekers drinken met smaak het onvolprezen gerstenat op gevels heeft de kunstzin vlam gevat de Leie laat de eeuwen traag bezinken de rondvaartboten varen af en…

Het gebouw, dat Friese oudheid bewaart, bemint stille stemmen uit elke tijd, tot bescheiden, blijvend bestaan bereid, binnen sterke muren van nodende aard. Strenge laden, onverstoorbaar bedaard, voelen zich somtijds door schuiven verblijd, waarbij opbeurend licht langs hun wanden glijdt: verborgen woorden springen op, zijn vermaard. Voortdurend…

Stil op de lamp 's nachts zit je even lang naast mij iedere zomer opnieuw daar zit een verhaal achter land zacht verwacht een lach door tranen heen en iedereen blijft gemeen…

de muziek stond zacht aan het bankstel stond stil te staan in de koninklijke kamer ik weet niet hoe het kon gebeuren dat plotseling het bankstel alleen was terwijl de muziek zich voegde bij mijn blik zo durfde ik wel uit het raam te kijken naar een wolk die trilde als was hij net aangeraakt door een geheime hand. ------------------…

Een hechte rij beuken blaast luchtig en zacht reine adem over vredige graven, wil de Burgemeester Wuiteweg laven, geeft gemoedelijk vloeiende levenskracht. De luchtstroom uit dicht lover houdt steeds wacht bij huiskamers en werkgrage zalen vol mengeling van allerlei talen, die geheime spraak of openheid betracht. Bedaagde huizen van rijk…

Geen stijl, maar des te meer karakter heeft de stad, Een harde en benepen eigenzinnigheid, Die zich de maat van alle dingen waant; Een stugge sfeer, vol plotselinge volten - De pleinen liggen meest terzijde van 't verkeer, Dat, saamgeperst in zulke smalle geulen, Dat reeds een sandwichman zijn houten vlerken schuurt, Chronisch aan spijsverteringskrampen…

Het is mijn droom der dromen. Een eigen woning voor mij alleen waarin ik mag wonen. Het werd en is geregeld, op aarde als in de hemel. Het is mijn verdienste na vluchtelinge voor eeuwen almaar voortvluchtig te zijn geweest. Het is, waar ál het kwade, wat donker duister was en scheen... door mijn goede inborst gezuiverd gaat worden! Hier…

Dakloos zwerft hij over straat. En ziet dan een doos waar al een ander in slaapt. Zo loopt hij verder door de nacht en heeft pech, want hij kan nu niet bij het Leger des Heils terecht. Later vindt hij een geschikte plek... Onder een viaduct en hoopt dat het de volgende keer wel lukt.…

in de lentewind wuift wit boorduursel langs de smalle weg op pas gemaaide velden wordt een mestsilo fel beschenen door even doorpiepende zon in razend tempo groeien aardappels en maïs in de schoot van de aarde…

Ik loop hier op een boulevard het zou zomaar overal kunnen zijn Waar jij woont, waar ik woon ik loop hier op een boulevard Mist en zon, stof en zand ik hou je stevig bij je hand zon en mist, zand en stof het zou zomaar overal kunnen zijn Het lijkt hier altijd zondag mijn hoofd is bij de sterren mijn gedachten bij de maan waar jij woont…

schepen liggen in de haven onbeweegbaar aan zware ankers vormen eentonig geborgen in de misthoorn van de morgen zelfstandig getekende kranen helpen de wachttijd dragen huizen op de wal hebben de diepgang van roerloos verleden masten die in de ramen opsteken een havenstad waar het gerucht in een schelp wordt geblazen tritons onder bruggen…

Rustig huis, gordijn van tijd. Gehuld in rustig golvend tij. Met mij geduld verguldt 't mijn gevoel van innerlijkheid.…

GELUKKIG IS ER NOG DE BENZINEPOMP gisteren was ik toch zo moe en ongelukkig vannacht alweer vroeg wakker en de electrofiets gestart in het maanlicht en volgas naar de benzinepomp eendjes onderweg een straat die paradyske heet verlichte seinlichten van het philipspoor ik fiets steeds harder en daar is de benzinepom¨p fel verlicht met rood…

Amsterdam van abc tot xxxyz Een zalige stad, een steviger logo voor een stevige stad!…

Zou je de Haagse Hofvijver overeind zetten rechtstandig als een majestueuze wand van water om het licht de diepte te laten doorstralen om de stad een doorzichtige spiegel te bieden een oudgouden glans zou over de huizen strijken en iemand roept als eerste 'kijk' en wijst toeterend komt het hele verkeer tot stilstand abrupt worden alle vergaderingen…

we spreken de stoel af, het venster, daarbuiten de put. hier het laken en daaronder het naakte slopende meisje midden de muur hangt gekaderd het toeziend oog; camera's doen hun werk en zonder hieraan afbreuk: een stoel wordt geen stol, houdt huis. zo ook het raamkozijn, het tekort van de put. het haar dat haar bewaakt de slaap…

Mijn moederland, het land van de wijn, Mijn moederland, graag wou ik bij U zijn. Mijn harte weent, het verlangen slaapt, Maar de hoop in mij, zij wacht en waakt. Mijn moederland, gescheiden van U, Zing ik mijne liedjes nu. Doch Uw schijn licht mij van ver En de hoop leidt mij als een mooie ster. Op duin en heide zwerf ik hier, Mijn…

Stad bij avond en voor de schemering de dag verdringt wat late zon over straten en pleinen alsof het licht slechts mondjesmaat wil wijken... totdat alles nog maar zo 'even' is. Stad bij avond moet nog wennen aan gemis van shoppers, studenten en toeristen. Alleen nog het gedreun van treinen en het geraas over Ring en Boulevards. Stad…

Vet is ie.... maar vooral cool: de eerste avenue van Rotterdam Spreken voortaan over de 'Cool'singel…

Achter elke deur een opening die gapend staat te wachten op het uitgesteld bezoek Niemand ruikt de pruttelende koffie bij een knapperend vuurtje en strekt zich uit opgeschikt door Tijd die weer eens met harde stappen door het stille huis dendert. Als de bel gaat verdwijnt Niemand naar de tuin achter de deur.…

Regendruppels schuiven in lange banen, wit, als smeltende ijspilaren, van 't dorpshuisdak. Daarachter staat de rest van 't dorp, bezienswaardigheden, een houten leemgebouw, langst de versleten trap. Een rode auto wacht om de hoek geparkeerd, voor de gazettenwinkel, waar ik met rasse schreden loop..ietsjes te rap voor enkele…