Alle inzendingen over familie

Het land bedekt zich onder een zachte witte deken Het stilleven hieronder lijkt bezweken. Het leven buiten, zo stil, het water; ijzig, krakend, kil. De poezen miauwen dwangmatig voor het raam waarbij zij, met blote pootjes, in de sneeuw staan. Zodra het kan, glippen zij weer gauw naar binnen waarbij ze je dankbaar antwoorden met vredig spinnen…

Bij het verlaten van het huis wisten we nog niet of we ooit nog eens zouden terugkeren Wij konden verdwijnen zoals een gebouw tot stof kan verkruimelen door nagelaten onderhoud of oorlogsgeweld In ons schuilen vertrouwde plekken het licht van de zon en de warmte waarin we onszelf geheel vonden…

Struin door het hoofd waar mijn jeugd zich verstopt ik moet en zal het terugvinden hersentergend tussen bijna vergeten plekken van ogenschijnlijke vrolijkheid destijds, vooral op zondag waar geen eind aan kwam er tijd was om na te denken alleen de nasmaak smakt nog van verplichtte kerkgang en Wilhelmina pepermuntjes.…

zussen zijn er voor je hoe je je ook voelt het is een troost om te weten dat je zus weet wat je bedoelt als het even niet meer meezit en je wil je verdriet kwijt dan helpt je zus, zodat je je er doorheen bijt als jij je rot voelt en niet weet wat je moet, dan is er altijd de zus, die vertelt je wat je moet doen. en als zij jou nodig zou hebben…

gisteren verjaarde je en- ik mis je niet meer zo; je verloor jouw hart en mij woorden kwetsen slechts een lege muur -maar toch- verlang ik nog familiaire banden, strandend in de warmte van een tijd toen heelheid zo gewoon was tussen alle kledingstukken aan de lijn verblijf ik, immer als de mens die slechts ‘van jou’ wil zijn…

een aardige knik een vriendelijke blik een klein gebaar naar elkaar een glimlach naar voorbijganger we hebben het allen wel eens nodig soms maakt het iemands dag weer goed geeft even zin of zelfs weer moed om door te gaan in het leven of de dag wat glans te geven wat vaak al kan met een lieve groet.…

Verlangde u zo naar uw kind’ren dat u zélf een kaartje kocht dat was zeker een flinke tocht vanuit verpleeghuis “de Vier winden”. Kon u uw eigen jas niet vinden hebt u een andere uitgezocht herkende u de halte bij de bocht of telde u opnieuw de linden? Wat leuk dat u ons zomaar komt verrassen ik bel wel even dat u bij ons bent ook let…

Wij hebben hetzelfde bloed misschien dat je het daarom zo goed onder mijn nagels vandaan weet te krijgen…

Uitwisselingsproject 2 maanden zijn lang ik was als moeder bang soms kommer en kwel hoewel ze stelde het wel. Zuid-Afrika was niet aan de deur, maar voor jou was het aangenaam, en geen sleur. Lieve dochter van mij ik ben echt blij om je weer in mijn armen te sluiten. En niet te moeten denken zal alles daar zo ver haar de vreugde…

Dit is wat hij is Mijn broer en ik kijken samen naar de eendjes Van buiten is hij een oude man, maar van binnen onaangeraakte frisheid. Mijn broer en ik wandelen over het strand Van buiten wat onhandig maar met een innerlijke wereld van enkel vredigheid Mijn broer en ik kijkend naar een komedie Van buiten treuzelend en zonder zorgen op…

Familie-dag Een wonderlijke familie-dag op een wit strand met schitterend weer. Een dag zonder lawaai met alleen de zacht zingende de achtergrond. Een wind met melodieen voor onze harten die oude melodieen elk moment oplost in de wind. Een dag met veel ruimte voor eindeloze blijheid voor jong en oud. En voordat de hemel vol…

(Naomi) dans maar kind van de zon met je vleugelvoetjes licht op de muziek van je hart laat je stemmetje klinken als de zingende tuinfluiter tussen het kleurige wingerdblad dartel maar als het veulen dat haar blijdschap in een wei met kleine madeliefjes vindt vergeet de tijd, meisje lief glans maar als de zilverberk ritmisch wuivend…

jij bent mijn wereld mijn dag en nacht jij bent mijn adem wie had dat gedacht nooit zag ik jou staan nu geef jij mij kracht zoals de bomen reiken naar de lucht zo reiken mijn armen nu naar jou is jou gevoel niet zo naar mij dan gaat er een mooie liefde aan ons voorbij.…

soms glijden mijn gedachten ver terug in de tijd.. dan kan ik bijna weer voelen hoe ik was als kleine meid vogels vlinders bloemen gras maakten mij blij was in mijn sas bergen speelgoed waren overbodig dat had ik echt niet nodig dat ene vlindertje was er voor mij dartelentd aan mijn zij zo gelukkig als ik toen was weet ik nu nog steeds…

Juichkreten Jij bent de muziek van dat verre land op zoek naar een nieuw thuis gevoel. De weg die je volgt is vol gelach en juichkreten. Je zachte lieve stem bonst de hele dag in het hart van mijn geliefde. Jij bent een en al bedrijvigheid zoals de zeegolfjes die bewegen in diep stilte. Ik lach en zing terwijl buiten donkere…

Ik hoorde honden huilen en mijn vader was boos sloeg zijn handen op tafel en schreeuwde een onverstaanbaar woord ik huilde, ik sliep niet en ik sliep, ik huilde niet.…

Gisteren ben ik geboren en morgen ga ik paren "Er komen geen konijnen in huis," zei vader. "En ook geen hoeren," zei moeder. "En als ik erachter kom dat je een flikker bent schop ik je dood," zei vader. Vandaag ben ik geboren en morgen sta ik op.…

Haar naam is Rode Maan haar verhaal begon met....er was eens en ze vertelt over een zigeunermeisje uit de Oekraïne haar en mijn overgrootmoeder Antonina ze wist me zoveel te vertellen dat ik opeens begreep de hunker in mijn bloed naar dansen naar vrijheid de ongebondenheid de muziek, het ritme, het onstuimige alles viel op zijn plaats…

Wat laat jou gedachten zweven soms lang soms maar even Wat laat jou ver weg van mij die angst en woede tegenover mij Waar ben jij mijn zus Ik ken jou niet meer Ik zie jou niet meer ik spreek jou niet meer Maar een enkele keer Zie ik jou weer Praten doe je amper gevoelens zijn leeg Zus wanneer ken ik jou weer zoals vroeger.…

Aan 't kussenvleesje, pappig-week en warme, lijmt zich in 't lang de lieve wang, en moeder strijkt, met malsgebogen arme, het gazig lichte rokje dicht. En: „Venteke, waar zit-je met uw voetjes? Het steekt entwaar een teentje daar! Gij zatterikske, zeeveraarke, zoetjes! ... Och, kijk 'ne keer, 't 'en kan niet meer."…

Als hij schreeuwt en als hij vloekt drinkt klaagt of op de bank wegrot alles wat hij aanraakt gaat kapot hou op hou. gewoon. je. rotkop.…

Mijn lieve lieve zus Af en toe dwarrelt er een herfstblad op de grond met een zucht, maar het is de glimlach die haar in bloei houdt. Haar waterval van woorden zingt: ‘ik vind mijn lied, als ik zorgzaamheid kan geven’. Jij mijn lieve lieve zus, als je bezig bent met je dagelijkse dingen zingt je lijf als een bergstroompje tussen…

drìe leuke mooie lieve kleinen mannen in spè zijn mijn kleinzoons daar heb ik wat mee niet te verwoorden het is er gewoon ieder zo uniek het is wonderschoon geven mij kracht putten mij uit zijn stuk voor stuk een lieve schavuit halen heerlijk kattekwaad uit zo eerlijk en stout met een hartje van goud wil ik dit nooit missen niet voor…

Zet ‘m stil de tijd, bevries dit moment. Zie ze spelen aan de tafel, hun kinderhandjes omklemmen het potlood als de lepel waarmee ze elk ontbijt verkliederen. Houd je vinger bij de wijzer van de klok zodat die stopt met tikken - die kregen ze al genoeg; zie ze daar krassen met tevreden gezichtjes, wit - dat wel. Stop ‘m, wie is…

zo enorm veel te geven in dit o zo snelle leven liefde schiet er vaak bij in tegen beter weten in daar schuilt nu juist het punt niemand die iemand nog wat gunt zo lijkt het bijna wel ieder is gehaast en snel denkend aan een eigen sores maar een straat verder krijgt iemand van mores alles gaat aan ons voorbij niets lijkt nog op een beetje…

vrolijk.. sterk krachtig.. zeker evenwichtig en stabiel is wat men wil in dit leven zei het niet dat schijn bedriegt is het nu toch steeds vaker triest..zwak heel onzeker uit balans en soms labiel in een tijdperk dat haast vliegt grote druk veel gestres sprong men vroeger nog in de bres om een mede mens te helpen laat men die…

als kind geplaatst van tehuis naar tehuis rusteloos en nergens thuis geen eigen kamer maar een plek slapen in een groote zaal was voor mij heel normaal lopen naar school ging in een rij zo ook weer terug dus nooit even vrij weer naar ,te,huis naar jouw groep nooit spelen voor de deur op de stoep geen eigen plekje om even te huilen…

het vrolijk dartelen doet de ademzwaarte van zijn jaren lonken naar de lichtheid van de jonge jeugd ziet de kleinen plaats betwisten op haar uitgedroogde schoot om het genoeglijk leunen tegen het verend boezemmos spartelend achter tandentralies onuitgesproken gedachten hij weet zijn rijkdom meer dan goud of diamant dat daar liefdevol…

Van ver al zie ik moeder aangewandeld komen over de Hodonkse akkeren. Op de Vonderbrug kruisen we elkaar. Een meisje is ze, donker van oog en haar. “Dag moeder”, zeg ik, “Dag kind”, groet ze mij -een man van zestig jaar- en ze gaat verder kerkewaarts. Zo makkelijk valt de tijd weg in het besef dat slechts een laag beton mijn stappen…

zo lief en heel byzonder zijn mijn drie kleizoons wel haast een wonder elf drie en èèn ze geven mij kracht houden mij op de been geven liefde zo heel echt eerlijk en oprecht zo puur en zuiver zo waardevol van deze drie mannetjes gaat mijn hartje op hol.…