Netgedichten

netgedicht (nr. 39.742):

familie

(de boomklevers liepen snel omhoog- omlaag
en soms vertrokken traag wat waterdragers uit de lucht)

er werd een glimlach om me heen gelegd
heel zacht uit ogen neergedaald verwarmde
het mijn haar

ik voelde klein, onzeker ook, maar niet bij jou
je droeg me door het bos
in zusterhanden, broederhart, zo zeker
als de bomen
levend over bladgroen spraken

uit het kleuren van de dag
haalde ik de warmte van ons samenzijn
zonder dat mijn tranen braken
of mijn lach verging in pijn