Alle inzendingen over vrijheid

zij zit daar maar stilletjes op de straat temidden van vogels die zij laat eten uit de holte van haar hand onverstoorbaar zijn zij samen het middelpunt dit kind en de vogels om hen heen de wereld gehaaste voetstappen Ieder voor zich god voor ons allen fietsen wachtende kinderen rondjes auto 's in wedloop op weg naar thuis…

het was de stilte van de nacht die jou aan het dansen bracht zo uit de hangmat die een siësta lang je chaosdromen netjes heeft geordend het rugzakje heeft geschoond van alles wat jij nog had meegenomen frank en vrij beweeg je op de wind vindt balans in de open hand van het universum met sterren in je ogen geef jij je volledig…

De reden, denk ik, dat M. Nostradamus de toekomst kristalhelder voor zich zag kan zijn vanwege 't vast herhaalgedrag van 't sprekend kuddedier: de Ignoramus De mens die door 't verleden wordt bezeten en steeds weer in dezelfde vallen trapt en dan met val en al weer verder stapt die hangt hij om zijn nek als een ereketen Wellicht is het niet…

Hoezo, werveling van lucht en vrees wanneer de rode adem daalt op het weke water en verre ogen haar bewonderen met lens en spleten licht zij is de dame die buitengaats kolvend haar jongen voedt met schuim van zee en overvloedig moed, ze is het vermogen van mijn drijvend ruim ' k zou in haar willen sterven, me verdrinken in haar nood,…

Ik ben vandaag weg met de trein, zomaar ergens heen, ik zie wel wat het zal zijn, misschien Tilburg, misschien Geleen, het kan ook zomaar Nuenen worden, even kijken waar Van Gogh vertoefde, zonder overdreven veel verkeersborden, toen alles kon en weinig hoefde. Of ik stap in Utrecht al uit en ga flaneren langs de Oude Gracht, even flirten…

Ik zie een uitweg, althans dat denk ik. Een uitweg uit het alledaagse. Ik vind de moed, althans dat hoop ik. De moed die nodig is voor een nieuwe start. Ik denk dat ik, maar ik weet niet zeker, het risico zal nemen. Ik geloof dat ik, dat hoop ik echt, herboren kan worden. Nooit meer omkijken naar het verleden.…

Hij had met zijn geboorteplaats geen band Vond het milieu benauwend en bekrompen Maar ’s zomers waren er de waterpompen Een uitkomst na een dagje aan het strand Het lessen van zijn dorst, schuren van zand Het wassen van zijn kleine kindervoeten Die dingen konden al het zilt verzoeten Waardoor hij veel te vaak werd overmand Beschonken als…

In zo'n metropool als London Heb ik heel veel verschillende culturen gevonden Gele mensen, blanke, zwarte, bruine Die allemaal door zo'n stad struinen Mannen met een tulband Vrouwen met een kleintje op hun rug of aan hun hand Rasta kapsels, Chinezen met een camera Rode stippen op een voorhoofd, komen uit India Elke cultuur en bewoners…

Alle geloven op één kussen daar slaapt de vrede tussen neen de vrede doet geen oog meer dicht!…

Vaak heb ik gedaan, wat ik niet wilde doen. Vaak heb ik gedacht, wat ik niet mocht denken. Vaak ben ik geweest, waar ik niet wilde zijn. Ongewild maak ik fouten, die ik wil vermijden. Toch, Al die daden. Al die gedachten. Al die wegen. Al die fouten, leiden ons naar onze bestemming. Ondanks ongemak en onbegrepen pijn, is het goed om…

De consequentie van het levend feit dat ieders naam staat op z'n vingerspits is: Let op! Hier leeft een unieke flits in een domein van soevereiniteit De consequentie van het levend feit dat wij aanraakbaar en gevoelig zijn is: Let op! Respecteer de scheidingslijn pleeg geen invasie, handel met beleid De consequentie van het levend feit…

Mijn grote eikenhouten klok tikt diepe barsten in de lucht laat stenen muren echo's kaatsen als een carillon op drift. Het is een oude houten klok maar zonder moeite stuurt hij tinnen benen los en vastberaden ritmisch in een cirkel rond. Er zijn momenten dat het lijkt of hij me provoceert, net als ik in een droom beland ben dreunt zijn…

De zachte zoete rust mijn hart murmelt als een beekje harmonie en eenheid die ik nooit meer dacht te kennen De muren die mijn tuin omsluiten zijn dik en hoog sluiten buiten wat ik niet toe wil laten Het pad naar mijn hart is niet eenvoudig te bereiken ik bewaak mijn zijn en ben gelukkig zonder…

Op de vlakte is Vogelgeluid het enige Dat hoorbaar is, Van de vroege ochtend Tot de late avond in mei Wordt er uit volle borst Gezongen - dan stopt het, Stoffige banden rijden De verlaten heide op Er wordt gelost en geladen, Vogels houden hun mond In deze ordeverstoring - Vijftien knallen later Is het stil, oorverdovend stil…

O grote witte vogel vang zon, draai rond in cirkels oneindig in een werveldans het luchtruim kent geen grens.…

Wie bepaalt dat een land bezet is het leven tijdens oorlog bezet door een dictator het emotioneert mij nog steeds Mijn ouders waren nog pubers in oorlogstijd heel hun leven raakten ze hun angsten niet meer kwijt Deze oorlog duurde langer dan 5 jaar ook ik kreeg het mee dat het nooit meer gebeurt niet in de lucht, op land of op zee…

kan even niets meer zeggen mijn hele hart doet pijn om me erbij neer te leggen voor hen die nog in Auschwitz zijn zeventig jaar geleden in mijn beleving nog zo pril 'k heb een gebed gebeden en ben nu even stil gaat nu hetzelfde wéér gebeuren het simpel doden van een mens en alle normen te verscheuren is dat het toonbeeld van de wens?…

Ons leven is als een filmtheater. Rode stoelen, wit doek en films. Wij zien beeld en horen geluid. We lachen of huilen tranen. We denken en fantaseren. Over plezier. Over liefde. Over leed. Pas wanneer de film echt is afgelopen, beseffen we waar we naar hebben gekeken. Naar het witte doek in ons hoofd, waar gedachten komen en weer gaan.…

Mijn opstand van woorden Bezegelt mijn lot. Mijn mond wordt verzegeld. Mijn weg voert naar het schavot. Zie de woorden bungelen Aan een zijden draad. Slechts een enkele vezel Scheidt de weg tussen goed en kwaad. Wie zal mij wijzen? Wie geeft mij raad? Als de rede voorbij is en de wijsheid te laat. Mijn opstand van woorden Bezegelt…

Die eeuwige zoektocht Van de mens Hoe te leven Te vinden, een richtlijn Religie biedt Houvast en zekerheid In tijden die Altijd veranderen   Centraal staat Al zo lang Goed doen Voor elkaar, voor jezelf In welke taal Ook geschreven In beeld Verhaal of muziek   Staan normen Voor beschaving Voor een stap In de ontwikkeling  …

K on ‘k maar drie meter in de hoogte springen S pring ’s in the air: zo’n vogelvrij gevoel! T raag, niet te snel, de zwaartekracht bedwingen A mper ten prooi aan Gravitatie ‘s Pull O mhoog, omhoog, en even blijven hangen P al naast een eekhoorn die ik een nootje geef S traks zorgt de pure kracht van mijn verlangen P op-pop dat ik als een kurk…

Met elke cel, met elke zenuwvezel met alle wakkerheid en energie niet als een papegaai of parodie en evenmin als woelrat of als wezel Wil ik mijn hele nucleaire wezen de hele firma mens en compagnie en zelfs de extra troepen der genie sommeren in het licht van mijn synthese Gespleten leven is verspilde tijd dit zal van nu af antithese…

Je zoekt en zoekt, want je wilt vinden, een schat, die vult, het gat in je hart. Je zoekt in werk, opleiding, sport. Het duurt allemaal zo kort. Kunst, lezen of muziek, hoewel uniek, nog steeds te kort. En 't vult het gat ook niet. De hemel dan? Zo heel ver weg, onmetelijk zeg. Te ver en onbereikbaar. Een veel te grote stap.…

Vrijheid, wie heeft niet aan u gedroomd? Als de zonne de aarde kussen koomt, Stijgt de vogel zingend in de lucht: Vrijheid! kweelt hij, vrijheid, wees gegroet! Doch de mens ontwaakt, hij blikt... en zucht. Heet als zonnegloed, Bruist door zijn gemoed, Vrijheid, uw geliefde vlammenvloed! Doch de mens ontwaakt, hij blikt... en zucht. Ziet…

Op weg naar zee passeer ik luchtkastelen en woningen zonder bewoners vervallen oude huizen die als losse hulzen na het treffen in het landschap liggen de daken bieden geen beschutting meer gunnen de roofvogels een onbelemmerde blik in de lege buik van bescherming slechts een verstomde angstkreet houdt zich uiteengescheurd verborgen in uitdijende…

hij struikelt en stottert de dichter zonder pen zoekt beschutting in een mangrovebos van zoute ondoordringbare woorden waar geen raam uitzicht bieden kan vermorzeld onder de wielen van zuigende angst aangeraakt door een fluorescerende schoonheid dompelt hij zich in verrotting en vindt in stille duisternis zijn bevrijding hij vliegt…

M'n ademhaling stopt plotseling als ik aan je denken moet ze zeggen een eeuwige leerling zacht is de hand en z'n groet. Lang is de zucht naar een hunkering tussen het zwarte water en licht verschuilt zich in ontmoeting daar achter in het vergezicht. verplaatst tussen hier en nu diep bewaard ongeleid en puntgaaf er bestaat eigenlijk geen…

Vrijheid is in vrede leven Voor een ieder die het wil. Vrijheid is niet te hoeven vrezen, dat ik mijn honger morgen niet stil. Vrijheid is vrijmoedig spreken Met de woorden uit mijn geest. Vrijheid is het anders kiezen Dan wat het merendeel leest. Vrijheid is van mening zijn, Dat er een wereld ligt tussen groot en klein. Vrijheid is het vertrouwen…

Neem mijn hand en vlieg weg met mij want ik zit al veel te lang vast aan deze verstikkende aarde. Jouw hart klopt in mijn ogen en de ziel vloeit uit de jouwe recht onze dromen in ik zal niet loslaten Mag ik me dan voor even aan je vasthouden zodat ik ook kan leren te vliegen op mijn woorden Dat ik kan leren zien door de ogen van schoonheid…

Ik heb mijn ketenen verbroken Ik ga mijn eigen weg Mijn lot ligt in mijn hand Ik ga de toekomst tegemoet Vanaf nu ben ik vrij…