IJzeren Hein
Mijn grote eikenhouten klok
tikt diepe barsten in de lucht
laat stenen muren echo's kaatsen
als een carillon op drift.
Het is een oude houten klok
maar zonder moeite stuurt hij
tinnen benen los en vastberaden
ritmisch in een cirkel rond.
Er zijn momenten dat het lijkt
of hij me provoceert, net als ik
in een droom beland ben
dreunt zijn bronzen donderslag.
Ook als ik zomaar iets vertraag
slaat hij me met een stalen tucht
bestraffend om de oren
word ik opnieuw zijn slaaf.
Geplaatst in de categorie: vrijheid