Alle inzendingen over woonoord

Weer varen boten langs het raam. Ze zijn met vingertoppen te raken, varen veilig van eeuw naar eeuw recht op de haven aan. Een hoge stem zegt het ontstaan in drie talen, zo en niet anders is het gegaan met specerijen en slaven, de vrouwen stonden klaar onder hun fluwelen rokken en de mannen takelden liefde liefde naar boven, stouwden hun zolders…

FRIESLAND GEDICHT FOP In friesland wonen hele stoere friezen de mannen zijn oersterk zoals sven kramer en epke zonderland en drinken op zijn minst een fles beerenburg leeg in het weekend frieze vrouwen worden honderd jaar en zetten in hun eentje een heel voetbalelftal op de wereld die helaas altijd verliezen van ajax de knapste schizofreen…

In het weiland Loopt een koe Te dansen, met Boven haar een Grote grijze luchtballon - Tijdens het dansen Overdenkt zij haar kansen, En flitst door haar hoofd Een wens als was zij een mens: Als ik nou maar 's meekon!…

Ik sta erbij en kijk ernaar en bedenk direct een bijnaam "De blokkendoos" en mijn gedachten dwalen af naar mijn verdwenen legodoos.…

Tuinen: zijn de kruinen; zijn de kronen op de 'hoofden' van de huizen.... tuinen!…

zo ik een Hagenaar ben (geweest) getuigd mijn identiteitskaart daar nog altijd van maar wat is zaligmakend de stad in het westen of het dorp in 't oosten wie het weet mag het zeggen voor mij is het een keuze tussen tumult van ginds of de betrekkelijke rust van hier en ik moet bekennen dat met het klimmen der jaren ik meer ben gaan…

Wat raken mij nog kring of kroeg in deze nieuwe kamer? het uitzicht is hier ruim genoeg voor harts beheerst gehamer. het water tussen bomen ligt zo helder in het vergezicht der zaterdaagse kade, dat ik niet weet - niet weten wil - van schade de lucht drinkt vogels in hun vlucht en wolken in hun zwijgzaam drijven - het najaar nadert…

volle maan boven de Marekerk ik ga vroeg naar bed want morgen moet ik weer naar werk…

[uit het zangdicht: Arnold.] In het land van Utopeia groent en blauwt ene eeuwige mei, glanst ene eeuwige lentezonne, zingt eene eeuwige vogelenrei, blinken marmeren sloten tussen myrtenwoud en waterkant, en het is een zalig land 't land van Utopeia. In het land van Utopeia draagt elk herder vurige min tot het puur etherisch wezen ener…

Toen we overal langs de Oostkust door anderen Die ons niet accepteerden Werden weggestuurd, wisten Wij het niet meer, overal waar We ons wilden vestigen werden We als nakomers, als vreemde eenden In de Amerikaanse bijt weggehoond En soms zelfs letterlijk weggevochten En toen we het helemaal niet meer wisten Was er nog maar één weg…

Dit is inderdaad niet te verdragen. Lege kamers kijken me verwijtend aan. Ik zet dozen anders neer en nog eens anders en dan ga ik vroeg naar bed. Iemand, ik weet niet wie, zei dat het hoorde. Wanneer het weer voorbij is raakt het ook vergeten. Maar ik vergeet zo slecht. Iemand kwam me helpen. Nu staan de dozen op hun plaats. Ik rust uit…

Melancholie overvalt de lente die wel wil, ongeduldig mislukt en de rode loper naar de warme zon niet uitgerold krijgt grijs en helemaal van de wijs Verwachting, laat me zachtjes je hand nemen, vertrouwen op de gouden dageraad, vermoeden van Utopia. O godallemachtig moet toch mogelijk zijn ! Nog zoveel pijn, zo diep, een traan bij elke…

De heuvel glanst in teer gouden avondlicht; een wijde den op het zacht glooiende veld waakt over ruig struweel, dat fijntjes welt, kijkt naar het verijlende vergezicht. Voldaan bloost de zon, moe van haar gewicht, geeft de stad zoele streling, die rust vermeldt, terwijl alles met schemerpaars versmelt. Daarin soezen verzonken werk en plicht…

Heilige geboortegrond, Plekje, waar mijn wieg eens stond, Waar ik 's levens teedre jeugd Heb doorleefd in reine vreugd! Wonderschoon, bekoorlijk oord, Dat de zangen hebt gehoord, Waar, verrukt of weemoedsvol, Eens mijn jonge borst van zwol! Berg- en dal- en bronrijk land, Waar ik, aan der liefde hand, ’t Heil, zo lang door mij gezocht,…

Er was gras gegroeid Over dat heilloze Dat maanden, wie Weet al jaren niet Lag weg te rotten In wat we de bermkant Van het leven noemen - Kunststof die eeuwen Liggen kan zonder Ooit in zichzelf op Te lossen - door gras Overgroeid en aan het oog Onttrokken alsof het niet Meer bestaat - wij weten Wel beter, ' t is juist De…

Minstens drie maal daags Kom ik je op het fietspad Tegen, Jumbo-tas onafscheidelijk Aan het stuur, blik op oneindig, Tevreden neuriend in jezelf De wereld koud aan je voeten Ziet je niet staan van de mist Elke dag probeer ik je te groeten Maar ' t lijkt wel of je me niet Hoort of ziet, of je in jezelf Verloren bent en jij jezelf…

Op straat - onzichtbare edellieden drukten mij in hun mateloze zelfgenoegzaamheid, goedgekleed als haringen, die men nog moet vangen, zwarte medaljes in de vuist; daarnaast zwegen de uren polyfoon, stemmingen stonden lijkbleek en werkeloos als juwelen op 't trottoir verbeten na te denken over hun beurt die ze verwachtten - overzag ik '…

Ik heb geen woning nodig met lastige buren, ik hoef niet in de stress te zitten om het betalen van de huren, verhuren, geld om gewoon te wonen: op aarde, want de hele kosmos is mijn thuis! De kerk, de priester, mijn geest, ons verbond: zo sterk, ontstond al zo lang geleden, ooit in verleden? Wij hebben samen een overeenkomst, we zijn samen…

Thuis voel ik me hier Al was ik er geboren Eén met schepping, Met mens en dier, Elke boom, elke struik Zo eigen, zo vertrouwd Zo veilig voel ik me terwijl Mijn leven zich hier ontvouwt…

Als nou de A58 spekglad is en de tunnel gratis mij niet gezien in ‘Neuzen waar het anders toch altijd goed toeven is sorry Porgy, gezellige Bess en Westbeer met je fijne verwarmde buitenterras je heerlijke vino’s plus pistaccio’s in een flesje sorry.…

Het leven speelt zich af Om haar heen, in en op Urenlang kunnen turen Naar het kabbelende water Jochies die steentjes keilen Boten die haar bevaren Als men naar haar kijkt Verzonken in gedachten Vergeten zij even Hun zorgen en kwalen Scheidt zij Zuid van het vaste land Ook al behoren zij tot Rotterdam.…

Het plezierige van Londen trouwens van heel Engeland is, dat je daar mensen ontmoet die Engels spreken en daardoor weliswaar - een beetje moeilijk uit te leggen - tot een, laat ik niet zeggen hogere ja, misschien toch wel (in Nederland) hogere in elke geval tot een andere soort behoren, maar dat daar in Londen mensen zijn als jij en ik, zoals…

De aarde slechts Een kraamkamer Voor de mens Als boegbeeld Van het grotere Plan - positieve Mensen die zichzelf Ooit als pluisjes van Een paardenbloem in Ruimteschepen door het Heelal zullen blazen, Om ver weg, op prachtige Bewoonbare plaatsen, De mensheid pas echt Tot bloei te laten komen Inspiratie: column Daniel…

In 't aangenaam gewest, waar nooit het groen verdwijnt, Komt nooit d'onvruchtbre winter beven. Slechts kan het lieflijk wit, dat op de lelie schijnt, Het schijnsel van zijn sneeuw daar geven. -------------------------------------- Vooreilanden van Amerika – Antillen beven- schrik brengen…

Groen Erin, eens zo rijk, zo groot, Heeft voor zijn kindren thans geen brood; Zij wijken over zee, En werpen nog een blik naar 't strand, Bij 't scheiden van hun Vaderland _ Hun lied klinkt van de ree. 'Van 't Oosten fluit het door de ra; Wij steevnen naar Amerika En scheiden van ons land, Maar schoon de nood een uitkomst zocht: Wij…

Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genoden aan rijke taaflen! - daar nu gloeiend zijn de weien van zomer-granen die hunne aêmende ebbe breien naar malvend ooste' en statig dagerade-roden, de wijl de morge' ontwaakt ten hemel en ter Leie -: wie kan u weten, en in 't harte niet verblijen, niet danke' om dagen, schoon als jonge zege-goden…

Al sinds jeugdjaren werden hier in deze vlasgronden mijn wortels gelegd. Ik hou van Berkel-Enschot, en ze is mijn bestemming, mijn lot geworden. Ik hou van de mensen hier, de zonneschijn, de artsen, de kerken: alle werken lopen over het algemeen goed; het is Berkel-Enschot, dat, wat me zo goed doet! Ik voel me zo vertrouwd, een gemeenschap…

Hij had er met Geen woord over Willen reppen En gaf dan Ook geen kik Toen ze allengs Begonnen aan te dringen Op informatie over Die deal waar Hij niks mee Te maken wilde hebben - 't Interesseerde hem geen biet - En waarbij een kameraad Onbedoeld het leven liet Toelichting: de moord in Marum op 10 juli van dit jaar…

Mijn buurman heeft een bladblazer, ik bomen. Mijn buurman heeft een vrije dag, ik nachtdienst. De bladeren van mijn bomen houden geen rekening met mijn buurman. Mijn buurman niet met mij.…

Het werd zomer En zonder het Te willen zat ik Onder de zwartbonte Een van de twee Die mijn ouders Hadden op hun Kleine boerderij Melken moest ik Leren - ook al wist Ik niet waarom - Aarzelend aanrakend De geaderde warme speen Waar als ik het goed deed Warme melk uitkwam - Angst voor 't grote beest Overheerste de verwondering…