Alle inzendingen over natuur

Vol bewondering onderzocht jij de tuin Van vrouwenmantel tot cichorei In jouw ogen een klein wonder Geluidloos trekt een wolk voorbij Serene stilte daalt op ons neer Alles houdt zijn adem in Kijkend met zijn grote ogen Volgt hij nu een kleine spin Van een afstand laat ik jou Één worden met de natuur Ik zie de mooiste bloem die zich ontvouwt…

Nog groene tomaat zag de komkommer groeien en kleurde spontaan…

Vreemd gekras klinkt uit de hoogte Tussen bladeren bruin en groen Maakt hij steeds weer dat geluid Een geluid van nu en toen Sinds de wereld is ontstaan Heeft hij deze grote taak Om het weer in gang te zetten Daarom krast hij ook zo vaak De opwindvogel Windt de veren van de wereld op…

Je voeten In brandend zand Zoekend naar verkoeling Je voeten In de koude zee Omhuld door een wazige sluier Je voeten Visueel verdwenen Kunnen daar niet eeuwig staan Het contrast Van verkoeling zoeken Maar toch weer naar het brandend zand moeten gaan…

zweeft ijl in de lucht scheert boven water volgt alle winden tot waar wolken smelten in zee onzichtbaar voor het land…

Elke voetstap een genot, nooit geëvenaard, de Endertbach, het primitiefste, attractiefste wandelpad van regio Cochem Je reinste stilte, alleen, soms, onderbroken door een opspringende beekforel, die in dit rotsige, oeroude dal, als het ware, door zichzelf zwemt Doorzichtige, turkooizen libellen zweven, als stille getuigen…

Wanneer de zon wijd strekt en de hemelwitte wolken wiegen zie ik dwarrelende stukjes tekst heel vredig, zoals zij vliegen maar dan komen donkere wolken de teksten worden waziger stukjes papier beginnen te kolken en de wolken worden baziger regen komt naar beneden denderen stukken tekst regenen kapot niemand die het redden kan…

Het is bitterkoud het zit zwart van de vogels in de kale haag het is winter zonneklaar het vriest dat het kraakt vandaag…

Sprankelend komt de dag tot leven, vogeltonen van fluweel klinken vrolijk en gedreven vanaf dak en in 't struweel. Aan de strakke heldere hemel staat de warme ochtendzon, in de tuin een keur van bloemen en naast 't prieel een waterton. 't Lijken doodnormale dingen, maar zijn eigenlijk zo fijn dat je daarvan moet gaan zingen, dankbaar,…

paardenbloemenzaad gedragen door zwoele wind schildert zomers goud…

in de verte hangen nog wat flarden klokgelui in nevelslierten en boven spant zich de nacht zoals altijd rustbrengend voorspelbare constellatie van licht adem diep en ijzig een champagne van lucht doet je van binnen tintelen wijst weemoed weg belletjes borrelen altijd naar boven…

Zo is het. Met je rug in het gras. Boven drijft de wolkenwereld voort. Nog hoger druipen de luchten van het violet. Diep regent het de grond in. Een avond vervluchtigt, zo stiekem proeft de zoute wind aan de zachtheid. ------------------------------------- uit: 'De hengstenvrouw', 1997.…

Ik luister naar de wind het is net of die een liedje zingt met een hele hoge toon de bladeren ritselen in de boom vogels zitten te fluiten het is zo mooi hier buiten het water beukt tegen de kade in mijn hoofd wordt dit een serenade overal hoor ik muziek en ik ben het enigste publiek ik zit op een bankje te rusten en luister naar de natuur…

splinterend dwarrelt de rijp, bedekt de bronzen klokken met zachtsprankelende witte vlokken de diepdonkere contouren van deze robuuste kerk tekenen zich scherp af tegen het volle maanlicht de klokken mompelen koperkleurig, hun gebronsde klanken klinken dof, diep en wijds over stil land elk van hun klanken markeert scherp en helder de…

Verijsde wensen ontdooien wanneer het water vriest. Berijpte takken, wit, bros en breekbaar zwiepen niet. Verhard het water tot verdraagzaamheid. De koude zal ons wakker maken, mettertijd. Witte rook ontkringelt de warmte, stijgt recht omhoog. De lichte grauwheid van de lucht bevalt het oog. Is dat het teken? Maan tot kalmte, blijf weg ervan,…

Ik doe bewust een stap opzij want ik wil niet, dat ik je hinder Want jij hebt ruimte nodig en bloemen en vrijheid en passie en kleur, blauwe vlinder. Alsjeblieft, ga hier maar je gang, want hier, hier bij mij staat alles zomaar te groeien, hier vindt je het allemaal! Bij mij, pal voor mijn wijds openslaande deuren staan bloemen intens te…

het werd ietsjes kouder de hemel betrok de herfst werd ouder hier viel de eerste vlok een wit tapijt bedekte de aarde zonder enig respijt of de hemel opklaarde sneeuw bedekt de grond vriesman houdt de hand wij gaan de seizoenen rond biologisch zo gepland sneeuw zal terug verdwijnen herhaling valt ons te beurt de zon zal wederom schijnen…

asfalt in vloeibare toestand zo aangebracht dat de ondergrond onzichtbaar is in dit land: bevuild en vertroebeld verontrust loopt men eerst in een lange, daarna korte lettergreep langs de rivier waaruit de schimmen dronken: bedrieglijke schijn een remmend effect wordt verkregen door maling aan iemand of iets. alles in het midden verandert…

Heimwee naar gras groen grond naar vochtige koele aarde. Heimwee naar liggen en kijken naar lucht blauw diep en ver. Heimwee naar mos zacht als fluweel naar stronken en krakende…

nadat het land is leeg geroofd het levensvuur is uitgedoofd bomen massaal zijn gekapt de rivieren zijn afgetapt en aarde is verzand wordt aan het werk van mensenhand de duurzaamheid ontnomen geduldig wachten de kiemen van bomen op een mensloze tijd slaan dan hun klauwen uit en komen als overwinnaar uit de strijd Cambodja 2007…

koude mist leunt zwaar op de besneeuwde aarde ijsbloemen groeien…

scheef staan de houten luikjes, waaien heen en weer met de wil van de wind scharnieren piepen hoorbaar schor haast in koor met het druppen van decemberregen op de dakpannen waar een vervallen nest onbewoond nat op een zwangere lente wacht, meer te kunnen zijn dan een hoopje takken…

Op de rotondes staan tuilen van licht, van gemeentewege gevestigd licht. Men legt begerig hele sparren om, men tuigt ze op met strengen lampjeslicht. Men bezweert het donker, strooit munten rond en stemmig bezingt men voorbijgaand licht. De wereld draait door, de schemering in, flitsend vangt een zilvermeeuw nog licht. De dichter staat…

Die staat er met zijn voeten in het water die trekt een vis zieltogend op het droge. Wat trekt er aan zijn voeten? Sluipend water, een wieling van nog ongekende kracht zuigt alle vaste grond weg bij zijn laarzen. Hij trekt zich terug - ik nader op de oever twee kleine kolken mompelen waar hij stond, een brasem hapt naar adem op de grond…

is koning winter tot prins verworden regen en wind vervangt sneeuw en ijs in geen jaren sneeuw gezien alleen zwarte zwans ik maar heimwee claimt naar die harde sneeuwkoude ijzelige winters uit mijn jeugd baantjesglijdend Hieronymus 07 december 2007…

Oh hemels kind, zo schoon en puur je ogen stralen sterrenpracht in helder licht, zo wit en zacht je blikken zijn vol vuur Vertel me toch, in welk wit licht jouw ogen zijn geboren Wat doet de hoop weer gloren in mijn bittere gezicht Vraag het niet de jongeling maar gun het zijn ontwaken Laat de tederheid je raken van het kind dat harmonie…

in zijn blote bast is de tamme kastanje om op te vreten…

De sneeuwbes fonkelt alweer een herfstig wonder je kikt ervan op…

Storm. Donderend rollen de golven met schuimende koppen over elkaar. Kussen de kust en stuivend zand met schelpen dwarrelen door de lucht. Een zilte geur vermengt zich met vlagen van mist over het strand. Ik wandel met jou hand in hand. De storm heerst over het land!…

Zwart naakte aarde. Geploegde akkers, dicht vloeiend groen tapijt. Ingezaaid door de mens. Goudgeel golvend graan, bewogen door de wind. gerijpt door verguldende zonnegloed. Groeiend tot ons voedsel, het brood. Geoogst, gemalen graan. Het leven uit zwart geploegde naakte akkers.…