Alle inzendingen over natuur

vette vink zat op het geplaveide paadje vlakbij een laat uitgebloeide zonnebloem at vraatzuchtig een pas gevallen zaadje…

De peppels Ze omzoomden al herfstpad en weg En lager het stil en troebel water Ze staan zo voor 't vierde jaargetij Worden dromer van 'n onvervulde realiteit Op afscheid zijn ze toegesneden Wie maken ze met hun diepe geuren blij? Ik ben ze voorbij gereden Heimwee naar zomer op m'n bagagedrager.…

de ondergang van ‘t licht verlengt de schaduwen van de sombere sparren projectie in zwart en grijs bevroren en verstijfd blad de avond in kille kleuren de nacht lijkt zonder einde in grauwdoodse nevelflarden berusting in ‘t onvermijdelijke er is elke dag een wonder als ’t opkomend licht ontwaakt de schaduwen korter worden…

De boom in mijn achtertuin krijgt een kleurige kruin. Door de stralen van de zon wordt hij net een kameleon. Een kraai strijkt er op neer zit daar als een echte heer. Kleurig met dit mooie zwart maakt mijn boom heel apart. Ik hoor geritsel in de boom door het kijken word ik loom. Dan vliegt een vogel mij voorbij verschrikt doe ik een…

de zon naakt een einder tegemoet onwaarschijnlijk roze wolkend goudbrokaat sissend onderuit in een zee van waaierend uiteen gaan eens houdt het op oplichtend een laatste kreet de nacht wenkt…

rust en vrede vind ik bij jou mijn geliefde donker blauwe zee is in de kalmte van jouw golven drijft de tijd aan mij voorbij het zijn voor mij ogenblikken van stilte en vrede ik voel mij niet alleen voel de kracht van gedragenheid en laat mij meevoeren in jouw stroming…

Genieten van de opkomende herfst is een streling voor het oog. Wandelen tussen ritselende bladeren klinkt als zachte muziek. Opsnuiven van houterige geuren en bruin-oranje kleuren. Wind die giert tussen kaal wordende bomen. Uitgewaaid, met rode wangen huiswaarts keren om dan weg te dromen bij een knetterend haardvuur verstrengeld bij elkaar…

Kleurenpallet van bladeren, met wat zon geëmailleerd. Prachtig glinsterend, als parels vereerd. Oogverblindend en aangenaam kuierend in de wind. Tegen elkaar gevleid, teder bemind. Kortstondig maar mooi, de herfst vandaag. Koud voor mij, maar de kleuren zie ik graag.…

het lage licht boven de horizon strijkt met ver reikende vingers van zilver en schaduw langs de felwitte berken tegen de vriesheld’re herfstlucht over de giftig rode geheimzinnigheid van vliegenzwammen daaronder het glinsterend lover van felrode vossenbessen aan de bosranden juichen de bomen ruisend in een stemmig herfstkleed slechts de wind…

over het heuvelende zand groeide weidse geurigheid zacht paars uit dorre grond ingetogen veluws zomerfeest onder de verre schapenwolken de herfst regeert nu in buiigheid van regen en van uitbundige kleuren bedekt de grond met ritselgoud ademt een nevelse vergankelijkheid tot de stille inkeer van de winter…

Uitgemergeld schonkig vee vindt slechts gebarsten aarde waar zich de bron bevond Donkere dorstende ogen zien de geblakerde leegte op de plek waar zij zich laafden Gelaten door stofnevels omgeven treuren ze bij elkaar Het zwakste dier zakt door zijn hoeven zijgt snuivend neer Gekrijs vult de stilte in de dorre lucht Gieren…

vandaag vond ik een appelpitje in mijn navel en dacht aan de schepping…

Hoe deernis wekkend schouwt ons Schoklands' noordpunt tal van iepen in karkas voor eeuwig verloren op een rij het kimportret schaduwt takken bladerloos en vogelvrij tijd dat-ie eens gumt zo de Heer hier heeft gestunt Schokkers korenwijn staat om klaar te schenken eenmaal droog kwam ziekte via stadsbomen binnen reden wellicht te overwegen weer…

de wind doorstaan wortelend onaangedaan bladerend verloren takkend, knoppend opnieuw geboren deze plek kan ik niet verlaten want hier valt een vrucht niet ver van mij…

De oostenwind fluit door winterkou bevangen in mineur zijn lied…

hij zag meteen al dat het goed was goddelijke conclusie over eigen werk hij hoorde en zag zijn planten en dieren de eeuwige kringloop van de schepping teer lentegroen en juichend herfstgoud parels van ochtenddauw in zonnezilver dit stralende wonder van zijn natuur elke herfstdag weer van vroeg tot laat ik kijk zo graag naar dit alles…

De aarde rust onder een deken van mist en is voor even uitgewist voorzichtige zonnestralen spelen een spel en laat alles zweven contouren komen langzaam tot leven dan ontwaakt de aarde uit de donkere nacht als een blad gedragen door de wind komt zij tot volle glorie in al haar pracht als een nieuwe dag weer begint…

Aarde, laat uw' lenden open-, onder schare en riester, gaan; laat de zaaite, erin gedropen, regen, locht en zonne nopen om, gekeend, weer op te staan. Doch, wat zal ‘t der zaaiten baten, regen, locht en zonneschijn: arbeid, in en uit der maten; 's mensen doen en ‘s mensen laten, heet ze God niet leefbaar zijn! Grimme nachten, bange…

in kroegen zou ik willen zitten geur van alcohol en mensen ruiken daar waar gepraat wordt vanuit buiken onder een grijze blauwe rook zingen zal ‘k met dichtgeknepen strot (het beste gaat dat met gesloten ogen) van bossen met daarboven hemel een wereld die nog niet verrot en in de warme julinachten bij maanlicht op de weiden liggen mijn…

lang heeft het blad zich groen voorgedaan vasthoudend aan de primitieve ijkpunten van de ooit gewaardeerde woordenstam en nu oorspronkelijke kleuren nog even mogen warmen voordat ze zich losmaken van hun vertakking komt opgekropte gramschap ineens tot volle uitbarsting verrot is het blad dat langs de stam naar beneden scheldt uitgedragen…

Een vliegje zweeft geruisloos langs Een vogel fluit zijn lied De koeien grazen in het land Enkel pracht wat je hier ziet De kleuren van de herfst zijn warm In rood en bruin en groen Gouden muren van bladeren zo mooi Alsof de zon zich met hen verzoent De bergen steken af aan het licht Ze beschermen dit prachtige beeld Alsof ze laten beseffen…

Voel de warmte van de zon... net als in april toen de lente begon. Het is allemaal weer snel voorbij, als ik kon kiezen werd de volgende maand mei. We zijn weer op weg naar donkere natte dagen, verplicht een trui en een jas gaan dragen. Maar het heeft ook wel wat, onze jaargetijden, altijd warm weer kan mij ook niet verblijden. Dus we gaan niet…

Hoe stil kan een landschap ademen zonder het seizoen te verraden dat licht weerkaatst op zijn roestige grond. Een kale herfstboom reikt naar lucht slorpt het blauw op uit een rode avond, mijn ogen bewaren de donkere lijn, waarachter een licht vermoeden het onbekende in mist en nevel groeit, langs het stilzwijgen van de raven waarin een…

mijn droomwereld Als groene bossen en wateren in de bergen Als dieren en natuur in de dalen Waar rust en stilte heerst Waar vrede en géén oorlog is Mijn droomwereld is hier Als witte wolkjes in de hemel Als de zon in de heldere lucht Waar géén auto of afval is Waar géén vervuilende mensen zijn Mijn droomwereld is hier Als grote en wilde…

het zilverglanzende web fluistert met een teer ruisen in de wind, tooit zich met parelende druppels als heldere diamantjes en lokt en verleidt elk onervaren vliegje, de kruisspin glanst en flonkert, als een robijn, in briljant gezet, haar fijne zilverdraden verkleven de zwarte lijfjes, vleugels, pootjes, met afgrijzen moet ik toezien hoe…

Ik woon vlak bij een lijkenhuis Je ziet er niets Ook is er niets te horen Behalve het gezoem van ventilatoren En van de doden niets dan goeds. Daarachter licht het kerkhof Je ziet er niets Ook is er niets te merken Behalve een paar scheefgezakte zerken Als drempel voor de eeuwigheid. Een mollenvanger lacht naar mij In de nabijgelegen…

morgen valt de sneeuw in de zomer is de ochtend het laatste moment voor ik ga slapen de wereld draait door en verder zelfs op zijn kop lijkt alles dichtbij door perspectief vertekend braakt de uil haar maaginhoud in chaos sneller dan ik denken kan volgt de dag de nacht de nacht de dag wordt eikel boom waaronder kinderen nietsvermoedend blindemannetje…

Het is herfst, ik blader door bomen. Mooie kleuren, fijne geur. Wat goed is dat het weer is gekomen, waarvan een god de regisseur is. Vogels wachten Overal giggelend op hun vlucht. Er komen koude nachten, bladeren dansen in de frisse lucht. Ik bewonder de pracht van de vroege stormen, en vertrouw mezelf toe aan de wind. Deze prachtige…

Terwijl de bladeren troosteloos vallen, nu al wat geel van kleur, de dagen korter worden en de zon soms treurt weet ik de herfst gekomen, die naar zomer-afscheid geurt. Er hangt wat weemoed tussen huizen die er onbezorgd wel staan maar waarin de ruiten iets weerspiegelen van uitvaart en vergankelijkheid. De bomen schrijven nu gedichten…

Mieren koningin ademt leven in de bruidsvlucht en breekt haar vleugels…