Alle inzendingen over humor

Wat een pech zeg Sint is weer weg, waarom maar één dag per jaar? die opwinding en spanning dat schrijven van dingen die altijd gewoon en te gek iets vergezochts zijn voor woorden nu kun je ze laten, zonder ze stoorden nu mag het, het mocht... Maar, maar één dag per jaar? En al die andere dagen is Sint dan verdwenen? Alleen uit het zicht…

Ik vang honden op in huiselijke kring omdat ik om die dieren geef en hun en mezelf wat extra’s gun ~~~~ Terwijl ik de jongedame rondleid en uitleg wat de voorwaarden zijn en hoe ik te werk ga om duidelijkheid te scheppen is zij al die tijd bezig met haar mobiel aan het appen Tot slot vraag ik of de fraaie hond…

Ik zag 2 vlinders in hun minnespel Geen oog voor mij, gezeten aan de buitentafel Ik zag hun getekende huid warempel, kreeg er kippenvel De een leek me echt geen del de ander: heer Ik was getuige van geslachtelijk verkeer in m'n achtertuin.…

De hele dag sta ik te meppen om van alles hoog te houden. Maar niets krijgt vaste voet in de lucht. Het enige wat blijft zweven is het geestelijk leven.…

Man en paard mag je noemen je mag je erop beroemen één van beiden te zijn Vrouwen pissen nu azijn ze zijn géén van beiden Maar aan de zeereep zie ik hen een hengst of merrie met kinderlijk gemak berijden ze zullen niet langer lijden als ik vrouw en paard in een adem noem.…

Het is zover, de gekte kan beginnen. De lusten en de passies laaien op, de bierverkoop bereikt een nieuwe top door zij die ’t bal- en benenspel beminnen. En heeft er al eens een een zware kop, of raakt er soms al iemand buiten zinnen, door al te hevig smeulend vuur vanbinnen, geen nood, die komt er heus wel bovenop. Al kan ik zelf die…

Een soort van verzadiging zoals na de feestdagen, een heerlijke maaltijd, het weer zoals vandaag in dit land met van alles volop: fluitekruid langs de wegen zovele honden op strandterrassen die niet bijten of grommen, hooguit een beetje blaffen, bijna mens maar meestal liggen ze onder de tafel ik zag er één bovenop een tafel lopen niemand…

vandaag worden de ramen van mijn verzen gedaan zouden mijn woorden mij nu beter verstaan ---------------------------------- Mammoeth mijn muze (1968)…

ik hou het niet echt kort ben vaak herhalend; van haver tot gort is voor mij bepalend ook al zeg ik weinig ik heb al veel doorgezaagd met een diepgang waar niemand naar vraagt in mijn periodieke hazenslaap oog ik een diep denker zelfs een foto wordt getrokken recht voor mijn raap mijn opa was bij het toneel net als ik, een levende…

Of ik een boodschap heb? nee, ik heb alles al in huis of ik een mening heb? nee, ik wacht op het menu of ik van vis houd? nee, ik heb watervrees of ik iets wil drinken? doe maar iets rustigs. Of ik zin heb om te winkelen? of ik even wil betalen? of ik de website heb bezocht? nee, mijn computer is gecrasht of ik orgaan-donor ben? nee,…

Als ik woonachtig zou zijn in Keulen Zou het mij niet verwonderen. Als ik het af en toe. In Keulen hoorde donderen. Maar hoorde ik dat gedonder in Berlijn. Dan zou ik best verwonderd zijn.…

In mien pyama zat ik bie te kommen, en wat ik doun mout vandoage op te sommen. Ik mag noatuurlek niks vergeten, mor eerst n poar koppies thee en wat te eten. Twij kwassantjes heb ik had, meelkoekies, n stuk of wat, ain beschuut mit sjèm…

Hij laat de hond Aan het lijntje Uit bij het lantarenpaal licht dat hij wat doet en doen ze samen een plasje ruikt ie voorzichtig aan zijn schaduw. Hopelijk doet ie meer dan dat alleen schiet het niet op Uiteindelijk doet hij wat van acceptabel formaat en werpt nog een blik. Ik hoorde het vallen. Voor een gedicht  van gewicht moet…

De zwenkwielen van mijn stoel zijn soepeler dan mijn geest. Ik draai ongemakkelijk mee. Je zou wensen dat je geest fier in het midden stokstijf stand zou houden bij het maken van een pirouette en, wat tegendraads, geneigd zou zijn de andere kant op te gaan. Maar nee hoor, hij zwiert net zo hard mee. Ziedaar een bewijs dat lichaam en…

Mijn bril zet ik op voor het fenomeen dat door de lentezon verleide vrouwen de wereld laten aanschouwen, zich bloot gevend boven de knieën daarmee prikkelend de fantasieën, want met het verhogen van de temperatuur stijgt de zoom, waardoor moeder natuur ons toont wat gebleekt was in de winter, nu hunkert naar pigment en bijna elke jonge…

Meisjes houden van roze en jongens van blauw en verder geen getob. Geef je zonen als cadeautje een blauwe barbiepop. Meisjes houden van roze en jongens van blauw en verder geen gezeur. Geef je dochters als cadeautje een roze mitrailleur. ------------------------------ uit: 'Dichter' nr. 7, 2018.…

Het schrijnt mij van mijn hart tot in mijn d Ze is zo koud, en toch zo lief, zo licht En haar gebrek vervult mij met erb Och, kon ik haar slechts troosten en verw Al was het met een incompleet gedicht.…

Zo graag wilde hij herder worden Een kudde schapen rond z'n kuiten een trouwe hond die niet van z'n zijde week de schapen in toom De mooie droom van immer buiten in beweging, van lijf gezond Nu staat hij al jaren op de kansel z'n schapen..... aan de voeten... 'nooit koude' zoals in dezelfde droom.…

Wat mij verschrikkelijk tegenstaat, Is een voetballer die een kruisje slaat. Ik heb er niets op tegen als iemand gelooft, Maar God heeft wel wat anders aan zijn hoofd. Hij kan niet voldoen aan ieders wens: Hij is tenslotte ook maar een mens.…

Zie hoe ze hem toch keer op keer verwennen en hoe hij op zijn wenken wordt bediend. Dat hij alleen de grootste eer verdient, geen dwaas die deze waarheid durft ontkennen. Zijn leefomgeving keurig uitgekiend, en valt er een obstakel te bekennen, dan slaan zijn knechten steevast aan het rennen; de beste zorgen krijgt hij toegediend. Een comfortabel…

Ik voel me zo ontzettend blij. Ik voel me helemaal top. Ik zou het van de daken willen schreeuwen. Maar ik durf het dak niet op.…

Ik heb in Het Journaal iets raars gehoord. Toen Puigdemont de vrijheid is ontnomen, toen zijn er ook wat aanklachten gekomen - want anders was die actie ongehoord. Maar wat me toch een beetje heeft gestoord: dat ‘ongehoorzaamheid’, naar ‘k heb vernomen daarvoor ook als een reden wordt genomen; dat gooit toch wel wat normen overboord. Want…

Een veel te korte nacht... Wie heeft destijds het zomeruur bedacht? Wie zorgt ervoor dat wij als arme schapen alweer een uurtje minder mogen slapen? Wie hoort er onze droeve jammerklacht? De aandrang om te geeuwen en het gapen, de rampspoed na een veel te korte nacht, ‘t beroepen op de laatste levenskracht om ’t eigen lome lijf bijeen te…

De grootste motherfucker is toch altijd nog je vader.…

Eenzaam? nee, noem me niet eenzaam al jarenlang tezamen langs deze weiden prikkeldraad heeft ons 'in het echt' verbonden We hoeven niet voor ons vertier naar Parijs of Londen tevreden in onze standvastigheid De wandelende heer of fietsende dame rusten hier uit... hand-aan-de-paal Ze komen er op verhaal..... dichten zelfs…

Politici beleven drukke dagen: ze trekken vlot hun stoute schoenen aan om heel gemotiveerd op pad te gaan en moedig op de burgerstem te jagen. O hemel toch, die irritante vragen van journalisten die hen gadeslaan en hen het liefste op hun bek zien gaan, of lastigaards die eeuwig komen zagen. Het is toch hevig zuchten en veel zweten, opdat…

de etalage heeft eigenlijk maar weinig om het lijf veel verstild naakt als blootlopers die eindelijk tot rust zijn gekomen zoals de man die hier onlangs voorbijkwam en geteisterd door zijn etalagebenen juist hier ter plekke een pas op de plaats moest maken…

Nu Berlusconi weer is opgedoken, lijkt hij bijlange na niet uitgeteld. Hij komt nog altijd vrolijk toegesneld wanneer hij nieuwe kansen heeft geroken. De jaren hebben hem nog niet geveld, al heeft hij 't een en 't ander uitgestoken. Zijn veerkracht lijkt nog sterk en ongebroken, en zijn geweten licht en ongekweld. Maar of de Italianen…

De wereld van de wielen is ontwaakt. De knapperds met de goed gespierde kuiten, die kunnen nu weer ongeremd naar buiten en al dat moois wordt hogelijk gesmaakt. Zodra ze rijden, zijn ze niet te stuiten, en zie hoezeer de fans worden geraakt wanneer er eentje noodgedwongen staakt en pijnlijk naar zijn duiten kan gaan fluiten. Niet dat ik…

De winter geeft zich niet zomaar gewonnen, want vooraleer hij weer aan ’t vluchten slaat en ’t land opnieuw voor lange tijd verlaat is hij nog aan een offensief begonnen. Hij weet zich met zijn ongemak geen raad, dus danst hij vrolijk, wild en onbezonnen; hij heeft een web van sneeuwvlokken gesponnen want binnenkort is ’t immers weer te laat…