inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 69.167):

Hectors dood

HECTOR SPREEKT ACHILLES TOE MET ZIJN LAATSTE ADEM
(naar de 'Ilias' van Homeros)

Gij, bronsgehelmde vleugelvoetige
hoort mij aan
vóór uw langschachtige speer
mijn laatste adem rooft

Laat mij niet verscheuren
door de rauwvretende honden
noch door de leverpikkende kraaien, 

Gij, een Griek,
toont toch steeds eer aan
uw schimmigvergleden gestorvenen
Hoon de goden niet
met hun alziende ogen
en geef me een fatsoenlijke begrafenis...

Waarop Achilles met zijn windbrekende stem sprak:
Genoeg van dat gezever,
en met zijn longdoorborende speer
Hectors borstkas openspleet

Toen, bij het invallen
van de zielverzamelende nacht
joeg hij zijn blikvoermoeë honden weg
en reed met Hectors lijk aan zijn zegepralende wagen
nog enkele rondjes tot het hem verveelde

De schimmelvoetige Grieken keken met ontzag
vanop hun barenklievende schepen toe
hoe hun paardenmennende held
zijn zege vierde

Hoe weenden de Trojaanse vrouwen
met hun rondborstige boezems
snikkend achter een zwarte sluier

De Hadesvliedende Hector, Hij,
had niets meer toe te voegen
en mocht tevreden zijn
dat zijn laatste adem zo goed besteed was.

De Honden, Zij, zetten hun beenverslindende tanden
in een door fokkers aanbevolen portie PAL

Aldus verliep de dag van Hectors dood.


Zie ook: https://sites.google.com/view/julesgrandgagnage

Schrijver: Julien Grandgagnage, 28 november 2019


Geplaatst in de categorie: humor

5.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 212

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)