Hectors dood
HECTOR SPREEKT ACHILLES TOE MET ZIJN LAATSTE ADEM
(naar de 'Ilias' van Homeros)
Gij, bronsgehelmde vleugelvoetige
hoort mij aan
vóór uw langschachtige speer
mijn laatste adem rooft
Laat mij niet verscheuren
door de rauwvretende honden
noch door de leverpikkende kraaien,
Gij, een Griek,
toont toch steeds eer aan
uw schimmigvergleden gestorvenen
Hoon de goden niet
met hun alziende ogen
en geef me een fatsoenlijke begrafenis...
Waarop Achilles met zijn windbrekende stem sprak:
Genoeg van dat gezever,
en met zijn longdoorborende speer
Hectors borstkas openspleet
Toen, bij het invallen
van de zielverzamelende nacht
joeg hij zijn blikvoermoeë honden weg
en reed met Hectors lijk aan zijn zegepralende wagen
nog enkele rondjes tot het hem verveelde
De schimmelvoetige Grieken keken met ontzag
vanop hun barenklievende schepen toe
hoe hun paardenmennende held
zijn zege vierde
Hoe weenden de Trojaanse vrouwen
met hun rondborstige boezems
snikkend achter een zwarte sluier
De Hadesvliedende Hector, Hij,
had niets meer toe te voegen
en mocht tevreden zijn
dat zijn laatste adem zo goed besteed was.
De Honden, Zij, zetten hun beenverslindende tanden
in een door fokkers aanbevolen portie PAL
Aldus verliep de dag van Hectors dood.
Zie ook: https://sites.google.com/view/julesgrandgagnage
Schrijver: Julien Grandgagnage, 28 november 2019
Geplaatst in de categorie: humor