Alle inzendingen over wereld

De complete wereld is slapend. Ze valt ook niet te wekken en laat zich in slaap sussen, het geweten door de duivel kussen. De mensen houden er geen werkelijke waarden noch mening op na: de waarachtigheid is ver verdwenen. Maar Petra kan niet slapen, blijft wakend telkens opnieuw verder vechtend en strijdend. Ze laat schreeuwende zielen niet…

Ik zag je naam op een binnenschip. Op het dek lag een vrouw te baden in de zon. Er was een hond die op en neer liep en naar luchtbellen blafte, of naar vissen die vanuit de diepte iets wilden zeggen en niets aan de rivier veranderden, aan hoe ze daar lag als in de armen van een man. Er was een schipper die traag naar mij wuifde. En? Niets…

Ik zag in een bliksemflits die de nacht verlichtte, dat ik sterker was dan zij. Zij, die de oorlog onderschreven, die voor het geweld niet beven. Maar wij, vredebroeders, staan krachtig tezamen en geven niet onze laatste adem.…

Als reizigers die de weg afgaan vol gevaren, Droomden ze van moed en heldendaden. Langs het pad van gouden appelbomen de weg verloren. Uit het zicht geraakte korenvelden. Het ging hen voor de wind en ze geraakten verder in het succesvol najagen van hun hartstochten. Toen alles in goud verandert was, werd het kil en donker om hen heen…

Een vreemd soort Weemoedigheid hangt Langzaam in de lucht, Loom als was het een Vooruitgeschoven zomerdag Die net als mijn gevoel Te koud is voor de tijd Van het jaar - een lage, Verschroeide geur van Weemoed die overblijft Van alles verterend vuur En die tastbaar resultaat Lijkt van jouw sterven In dit lijdensuur…

Men was je al bijna Vergeten, visser aan Het kruis die zojuist De geest gegeven had Nadat je in je doodsstrijd Luid om je Vader geroepen had, En waarom jouw God, jouw Vader, Je toch verlaten had, dobbelden Soldaten om jouw kleding die jij Nu toch niet meer nodig had - Toen uit het niets de wereld Aardedonker werd en een Felle…

Mensen blijven geloven in afgeroomde balansen van een obisite wereld, om het tegenlicht te verteren. Ook het landschap is behekst met produceren, ze verandert van gezicht, van omvang, van zeden, het bewustzijn te verleggen, ze moeten voor zonnestralen in dromen betalen, uitdaging om nee te zeggen, afgewogen tegenstelling van overwicht…

we leven in constante conflicten in het groot en in het klein er schijnt geen einde aan te komen steeds weer nieuwe oorlogen we zeggen ( bewapend ) dat het moet voor de uiteindelijke vrede uit onvrede, woede, machteloosheid schijnen we niet te begrijpen dat bij onze geboorte er een prachtige wereld op ons wachtte...onschuldig, rein.…

Nadenkend kijken door schemerblauwe lenzen de wereld is overwoekerd door kronkelige stengels waarbij voortdurend bijengezoem klinkt zullen eens reusachtige planten en nietige diertjes de aardbol beheersen terwijl de gehele mensheid begenadigd elders in het heelal woont?…

Wat weten we toch veel Elke dag een beetje meer Elke dag een beetje slimmer Dan de vorige, vierentwintig-zeven Werken aan de grenzen van het weten Voor jou maakt dat jammer genoeg Niet veel meer uit als je inmiddels Twaalf jaar onschuldig hebt vastgezeten…

Wanneer door 's werelds Licht de blindgeboren jongen Gezicht verkreeg, hij stond verwonderd en bedeesd. Beweging, verwe, stal van plant, van mens, van beest, Verbluften zijn gedacht' en liefelijk besprongen. Voorts sloten, torens, schier ten hemel hoog gesprongen, Het tijd-verdrijf van 's mensen onderwind-al-geest; Maar de zienlijke…

Wie doet er mee? De woelige zee en vieze lucht maken ons ziek. Chemie met vliegtuigen uitgestuurd als gif tegen elk leven. Mijn lijf reeds ziek, maar ik nog niet. Daarom die roep tot creëren; verbeeldt en het wordt je deel. Gedachten verzetten piramiden. Al gehoord van het Noro-virus? Weg ermee. Toveren is de boodschap. Een nieuwe aarde…

Zijderupsen vinden met intuïtie en een vast geloof de juiste tint van voorgeschreven kleuren, ter verlichting van hun muze, in de troost van wat stuifmeel dat op stampers samensmelt, waaruit de voorkeuren zich in een vast timbre raden laat, het kroost tot brokaat te weven uit de gouddraden van de evolutie. Voeding met ambrozijn, zonder…

Radeloze blikken in de ogen van mensen. Zij kunnen het niet langer verbergen. Hun grimas verbleekt, het schild brokkelt af. De dagen die zij leven lijken soms een straf. Enig vertier moet het leed dan verzachten, maar men zit onderwijl ergens anders met zijn gedachten... Kleurrijk als het leven is met zoveel aanbod op allerlei gebied is…

Het is geen doen in deze wereld hoe ze ook in het onaandoenlijke als een vergeten kerstbal hangt. Kom ook dansen bij ons, roept ze vreemdsoortige verbinding toe van ver over het uiterst denkbare. Ontspannen is het bij ons onterechte, wij hebben het rookalarm vernield, stikken doe je maar in de buitenlucht. Soms timmert iemand op een lessenaar…

in papua nieuw guinea wonen kleurrijke oerwoudmensen ik zag het op tv dus het is waar de dansende man had zich getooid met veren van de paradijsvogel en zijn ding was veilig opgeborgen in een koker die vrolijk op en neer ging de vogel zelf zit in de boom met zijn veren te pronken om een vrouwtje te lokken even verder op komt de…

Ik stond daar, met lichaam en ziel tegen de boom der bomen. Slechts aanschouwde ik, leunend, de gang van zaken, op aarde, in bossen der vroeger tijden. Niks en niets scheen mij te bevrijden. Alleen en nergens, met hart en geest vol betrokkenheid in het menselijk lot... zo machteloos! Totdat ik losliet, wegging, om terug te keren... in…

Wanneer de aarde lijkt te bezwijken heb ik altijd geweten met mijn geweten, dat er nog een bloem staande blijven zou, de laatste bloem tussen zand en wind van woestijn. Ik wist immer, dat deze 'Fleur' zich zou gaan verspreiden: haar zaden zorgen voor vele nieuwe 'fleuren'. Nee, er zal enkel nieuw leven vermeerderen omdat ik weet wat ik…

in zomen van helmgras in buiken van moeders in zorgen van handen in vet van schaatsen langs genereus wijkende hemelpoorten en bovenal zonder uitzondering in alle maten en soorten ook zaadlobbig en tweehuizig hoewel ongedeeld in cellen en van wanten weetbaar maar onverwittigd aanwezig vaak poedelprijzig doch podiumverlangend stel schobbejakken…

Zon, zonneschijn, de tafel is gedekt. Lachende gezichten, niemand die van de honger verrekt. We eten onze buik weer helemaal vol. Wij hebben het allen zo goed hier op deze aardbol. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat eten, drinken en werken aan onze toekomst. Vragen aan elkaar hoe het met ons gaat. En weten voor velen is het reeds te…

Woorden verliezen hun betekenis, Mensen hun gezicht... Zij klampen zich aan elkaar vast Aan een laatste strohalm en hebben Hun valse hoop op de toekomst gericht. Het leven heeft haar glans verloren. Men verliest elkander uit het oog En zijn nog bij elkaar als Zon en regen, maar dan zonder regenboog.…

Je leent bij leven de aarde laat de schuld niet oplopen!…

In de ogen van de pauw waarin mijn dromen zijn verborgen, als dwaze spiegel van z’n onbaatzuchtigheid de nieuwe dag verrijkt. Waarin ik al de naïeve schoonheid een echte wereld zag, al was het maar heel even van ongeveinsde piëteit. Een mondiale kleurendracht, van een non-raciale zekerheid wanneer dit dier z’n veren strijkt…

hij is hier geboren en kent iedereen zoals iedereen hem kent. het dorpje achter de dijk…waar de tijd stil staat, nooit iets gebeurt de wereld is er klein en ons kent ons hij wil de steden verkennen want het benauwt hem soms zo hij wil wel eens echte vrouwen zien in snelle auto’s rijden met hen en warme nachten beleven in een stad. want…

Rond de kerstboom zo vol lichtjes. Kinderen met blij' gezichtjes: Zo veel heerlijks aan die boom. 't Is precies een sprookjesdroom. Pa zal dad'lijk iets verhalen Van het kindje, zoon van God. Die zou onze schuld betalen Met zijn dood: wat schrikk'lijk lot! Vrede zal op aarde dagen. God heeft in de mens behagen: Daarom offert Hij zijn…

We hadden er op gehoopt dat de wereld zou vergaan. Please Wereld! Verga! We hebben genoeg van je gezien! Maar nee, hoor niets, kon het hier nog, was het in Australië inmiddels te laat. En zo zaten we wat te kletsen in de kroeg wie weet toch een beetje extra blij. Normaal denk je niet elke dag aan het leven terwijl het mistig is en de…

deze dag verscholen tussen de kaften van de morgen en de nacht bedwelmd door de kogels van de dood zonder besef beweerd in snedige opmerkingen van vergaan u merkt het al intriges van onze wereld maar met mijn koffie sputter ik tegen morgen is er weer een nieuwe dag…

Beneden de wereld, staan bloemen die wij niet zien, beneden de wereld zijn mensen die wij niet kennen, waar we niet aan willen wennen beneden is een wereld die wij niet kennen, waar we geen aandacht aan geven, waar voor ons geen mensen leven beneden de wereld is er geen hoop helpen we geen mensen in nood zien we geen dood, de wereld beneden…

Het is heerlijk om begrip voor elkaar te hebben om de stilte te bewaren en zo de klus te klaren van het luisteren naar het verhaal waardoor we alleen nog maar fluisteren, en al gevoel en rede op de plaats vallen waardoor er uiteindelijk vrede heerst voor ons allemaal.…

Helder, vriendelijk licht schijnt in de zaal, waar de wanden met trotse afbeeldingen van Breda's werken en belevingen spreken vol stille, maar levendige taal. Boekenkasten bergen menig verhaal over welvaren en beproevingen. Grijze laden houden beschermelingen, ogen streng als de waakzame generaal. Op oud, sierlijk beschreven of jong papier…