Alle inzendingen over moraal

Je kunt tegenwoordig je naaste buurman niet meer serieus nemen achter de schijn van vriendelijkheid gaan een nieuwsgierigheid en een laag zelfbeeld schuil die hun weerga niet kennen dit samengaan kan resulteren in inbraaK in jouw computer of het hacken van je emailaccount…

we zijn een erg puriteins volkje zelfs de mooiste venusberg noemen we schaamheuvel het kruis onze derde oksel of nog wat preutser ons ‘ondertussen’ maar ondertussen willen we wel alle in het donker grauwe poesjes stiekem knijpen of kussen…

Al was het maar een koele dronk Van water, uit oprechter harten, Waar gij eens pelgrims dorstig smarten, Om Jezus' wille mee beschonk, Gij zult uw loon dan niet verliezen, O, vriendelijk en hemels woord, Van zulk een ware mond gehoord, Wij willen u tot Heer verkiezen. Een kleine dienst en grote loon; Voor water, wijnen, nooit volprezen,…

Geef het me terug je pakte het van me af met die neerbuigende blik denk je dat ik dat niet zag Je kent me geen eens je zegt geeneens gedag je bent bevooroordeeld denk je dat dat zomaar mag Geef het me terug met een spontane lach en luister gewoon eens dan maak je mijn dag…

Zo jammer, dat we openheid op het laatste plan zetten, zo triest, dat we moeten schermen met grofheid, zo ellendig dat we eerlijkheid geen ruimte geven, zo jammer dat er geen plaats meer schijnt te zijn, voor liefde.…

Ik durf niet meer gewoon te zeggen, alles gaat goed, ik durf niet meer gewoon te vragen, gaat alles naar wens, ik heb het lef niet meer om te informeren, hoe het met de mensen gaat, want: er zijn geen antwoorden meer, die mijn ziel niet raken, er zijn alleen antwoorden die me uit mijn slaap houden, er zijn geen antwoorden…

Pas wanneer het water letterlijk aan je lippen staat weet je pas, hoe vrijheid smaakt.…

Het is de ruige wereld die een mens zwak maakt, de visuele cirkel, het seizoen. Een meloen zonder fatsoen, een rijkdom zonder kalkoen, het gesloten paradigma van een oen. Dat is wat de wereld raakt Niet de lol die het beter maakt.…

Ver van onze buitengrenzen, in het epicentrum van het verstand, ligt de remming van de mensen, onzichtbaar aan de buitenkant. Het is een ontweken verwijt van een ontketend geweten. In schaamteloze onzindelijkheid van hen die naamloos heten. Welgelegen is elke geboden kans. Wij dienen slechts onszelf ter ere, onbekommerd in beschonken dans…

Zij stonden op het akkerland Zij maaiden in de zonnebrand En zongen bij het werk De lastige arbeid wordt een feest Voor hen die jong en licht van geest En moedig zijn en sterk Daar kwam de landheer langs de beek De schouders hoog de wangen bleek: Hij zocht de schaduw daar. Hij groette licht en ging voorbij Gezang en arbeid staakten zij…

De dominee die de emoties van mijn verwarde moeder onder controle hield duldde geen pottenkijkers tussen de wijkende muren van de oude boerderij nam hij een ei mee uit het kippenhok in kale vleugelslag verloor hij zijn veren verliet hij de hoeve op zijn kreupel paard.…

Een simpel ritje met de auto, een simpel uitwaaien langs het water, de veerpont waar veel mensen gebruik van maken de zon schijnt. Een schaterlach als met de wind, een zakdoek het eeuwige sop kiest, een sip gezicht als een visser die beet denkt te hebben, zijn haakje leeg aan de lijn ziet. Een oude man zittend op de bank, turend…

er komen zeker dagen dat het mée laten stromen niet mijn koers zal zijn ik wil mij verzetten bij de eerste tekenen van ontrouw aan mijzelf zal de lucht betrekken krimpt de zon in mij zal ik moedig kunnen zijn niet schuilen in een bunker? de storm van verandering vraagt om standvastig zijn…

onmacht verscheurt maakt klein onzichtbaar het leed ondragelijk onuitputtelijk vechtend tegen de gevestigde orde die niet thuis geeft dralend wordt je zijn ontmanteld zodat het ieder ander ontgaat tot de stilte onhoudbaar is…

Wie is schuldig? Wie de moed heeft werpt de eerste steen. Het kalme water schrikt met een doffe kuch. De rimpels vluchten in alle richtingen uiteen. Weldra keert de rust weer terug. Water is geduldig.…

Ik slenter van café naar café, een Southern Comfort hier, een Deugniet daar, ik blaas Nothern Light in de neusgaten van sexy opgedofte jongedames met rode slips, die boven hun strakke jeans uitsteken, terwijl ik een Westmalle opslurp, denk ik aan de strakke bollen, die door de halve kroeg begeerd worden. Haha, stomdronken cowboys, ze knipoogde…

dit is de ultieme romantische toespraak ik heb geen verlangen om te worden zoals jullie je bent als een wortelstok in de lucht als je gaat zal ik je niet missen ook niet als kiespijn hang je geloof maar aan de kapstok kom je dan zal ik niet opkijken – je aanwezigheid brengt me niet in beroering merk ik je niet op blij – daaromtrent…

Alle dagen voegen zich naar de avond, vroeg of laat. Onbuigzaam recht wordt ooit rond, goed of kwaad. Een individu gaat ongemerkt op in de menigte van het volk. Op een voorbestemde dag, hier en nu, blijkt ijdele trots een roze wolk. Streven naar meedogenloos geluk en nauwelijks tijd voor elkaar. Ach waarom ook, onder druk wordt alles vloeibaar…

In mezelf gekeerd, wanneer gedachten stoppen, volwaardig verder leef, afstand van illusie, de illusie van mogen te 'zijn' wie ik ben, laat mijn hart zacht en langzamer kloppen. Stil kunnen zijn in grenzeloze verwondering, waar universele liefde mij laat meestromen, fluisteringen van mijn ziel hoorbaar zijn, liefde willen delen in avondschemering…

Gij mooie glimworm, die in 't woud Des nachts zo helder blinkt door 't hout, Alsof het sappig groen der bladen Met diamanten is beladen, Och! zeg me eens (zo ik 't weten mag) Waarom glim je ook niet over dag? Als Ik zo prachtig licht kon geven, Dan deed ik 't vast mijn hele leven, En niet alleen, dat waar' gewis, Als 't donker is.…

De neus van velen hangt in de zaken van evenzovelen Het is om het even ze bemoeien zich ook nog eens met je leven Het geeft zo'n zeker gevoel die onzekerheid in 't eigen leven te halen uit de zekerheid van andermans leven Het projecteren is een apart beleven en voor velen niet zo moeilijk aan te leren Ze weten alles te vertellen…

Hypocrieten kwartjesvinders volksverlakkers geef ze maar een naam wie kent ze niet iedereen heeft toch wel eens last van zulke van die hele echte ? als jesuita…

tassen vol verdriet worden naar binnen gedragen doch heerst er hier een kalme vrede, serene rust waar slechts nog overblijfselen rusten blijkt de troost groot gezien de verse bloemen…

Een boek vol met antwoorden op al mijn vragen zou dat niet makkelijk zijn? Tijdbesparend. Geen hoofdpijn meer van al dat denken. Alsmaar dezelfde vragen die ik jou dan niet hoef te stellen. Met alsmaar verschillende antwoorden om vervolgens uit te zoeken welke de juiste waren. Geen verwarring meer gewoon leven volgens de antwoorden uit…

Het is je tijd Zei de dood tot de meid Laat je nu gaan je hebt Geen recht meer van bestaan Maar zij, wulps jong en mooi Gaf zich niet zo maar ten prooi Ze had wel erger mee gemaakt Werkte immers als een lichtekooi De dood een onbetalende agressieve klant Trok naakt ongenaakbaar aan haar hand Mee zal je gaan jij hoer, vunzige ‘Slet’ Ik…

In een potje voor de ruiten Kweekt een knaap een anjelier; Stengels stijgen, knoppen spruiten, 't Bloemke staat in volle zwier. 't Bloemke houdt hem vele dagen Aan zijn geur en kleur geboeid; Daar alleen kan 't hem behagen, Waar zijn anjelier hem bloeit. Doch eens valt door de open schijven 's Knapen oog op 't wijd verschiet…

Ontmoetingen zijn kapstok vol natte jassen in het voorbijgaan liefdevol op elkaar passen doch stil blijven staan om handen in onschuld te wassen droog wrijven wat nat geworden is.…

Ik heb vandaag de krant weer doorgenomen zoals elke ochtend altijd blad voor blad, er is weer heel wat bij me binnengekomen ik heb vandaag mijn lading wel weer gehad. Moord, verkrachting en veel discriminatie vele doden en gewonden door het verkeer, bedenk, ons land wat is dat voor 'n natie is er dan werkelijk nergens meer verweer? Waar…

De wielen draaien door als de raders in mijn hoofd Een file van gedachten die mijn motor doet stotteren Met spiegels kijk ik terug naar wat ik achter laat Meestal niet veel goeds enkel roet Kijk niet enkel achteruit Maar kijk ook eens voorruit Anders zie je niets mis je kansen Tot de motor zijn laatste adem blaast…

Beter is het, ’t lot in eigen hand te nemen, dan een ander over jouw lot te laten beschikken!…