Alle inzendingen over overlijden

Dus ook jij hebt nu ons aards bestaan verlaten Het bericht kwam onverwacht verdrietig aan Maar ieder mens gaat, dus ook jij Want hoe kon ik denken dat jij de dans zou ontspringen Juist jij Had mogen blijven Om deze planeet iedere dag wat mooier te kleuren En dat heb je ook gedaan In je onvergetelijke mooie bestaan Rust nu zacht…

de momenten die ik kreeg van jou zijn toen en nu deel van mijn leven die ik voor altijd dichtbij mij houdt zodat zij eeuwig blijven duren ik heb ze in een kluis gelegd in de woonplaats van mijn hart waar ik ze steeds weer openen kan met de code van onze liefde zo kan ik naast tijden van verdriet de tijd van samen lachen kiezen de dagen…

in het stille schuilen wij bij de oude beelden van toen ook nu ons pad gescheiden is duurt zo onze reis samen voort luidkeels uit het hart breken steeds weer nieuwe melodieën die bij het voortgaan van de tijd ons jou steeds weer genieten laten…

In je cocon als onberoerd van vele vragen slaapdronken wiegend in de armen van de dood nog mooi steeds met je haren zacht om je wasbleke gelaat verglijd je langzaam in zijn koele schoot Versluierd in je ogen die me eens zoveel bewaarden rust je nu verstild in je gebaren alsof nooit je lichaam me had toebehoord verlaat je me berustend, zonder…

van jou houden was geweldig in feite zoveel meer dan dat het was prachtiger en grootser dan woorden zeggen kunnen van jou houden was geweldig zelfs als ik terugdenk nu is dat de mooiste herinnering die jij mij hebt gegeven…

De stemming in het dierenrijk wordt grauw nadat de trieste tijding is vernomen. Geen vogel zingt een lied bij dag en dauw: de door hen alle zo geliefde vrouw ging heen. De schrijfster was ze van hun dromen. Voor troost zijn apen bij elkaar gekomen. De octopusinkt kleurt diepzwart van rouw en leguanentranen blijven stromen. Halfstok bevlaggen…

De witte grassen bewegen en komen heen en weder door wind en dauw, de takken wiegen hun stille dromen op donkere armen in sluiers van rouw, het sleepkleed der treurende essenbomen raakt bloeiende grassen in avonddauw. Hoog groeien de grassen, wind die ze zaaide, wind die ze verwaaide, zij bloeien uit, geen hand die ze plukte, geen zeis die…

Ik wil gezellig sterven zei ze zonder drama glaasje in de hand pinda’s pellen op een krant een lied van vroeger zin voor zin nog kunnen zingen en dan krak. In beweging woensdagochtend met de kracht van vijfentachtig gymmen op een Weense wals knieën krakend in de maat, een twee drie en een twee en uit. Gerieflijk in de leunstoel de laatste…

De jaarlijkse maand van het herdenken aan zij die heen zijn gegaan zijn overleden, dood zijn gegaan maar niet (nooit) in mijn herinnering want je bent pas echt heel erg dood als er niet meer aan je gedacht wordt de maand in feite voor mij alle maanden gedenken aan zij , hun, hen die leven maar geen (enkele) rol meer spelen in jouw of die…

Jij veroudert niet meer Herinneringen houden je jong Jij ging plots Mooie herinneringen bleven Als een rots Jij vertrok en toch Wij hielden jou want Wij hielden van jou Nooit meer? Ooit nog, eens? Wij missen jou! Jij ging En toch Jij bleef Sterker dan deze zerk Zijn mooie herinneringen Verdriet slijt Jaren slijten Wij slijten…

In Painswick heb ik mijn gemis begraven Nabij een Yewtree op de dodenakker Het maakte opluchting en vreugde wakker Een rouwkoetspaard, bevrijd, begon te draven Toen kreeg het vleugels en verkoos te wonen -Zijn vlerken werden wolkenwit geverfd - Waar een trawant zijn inspiratie werft Om die bezield aan dichters te vertonen De poëzie in Painswick…

Hoe wil je herinnert worden als je dood en begraven bent? ik wil niet herinnert worden na mijn crematie en ook geen urn tijdens mijn leven waren mensen mij al vergeten, al lang vergeten dus ik wil niet herinnert worden na mijn dood, na mijn verlijden na mijn overlijden, na mijn lijden want vergeten zijn doet pijn, zeer doet grote…

onze hoofden harten en levens waarin jij altijd aanwezig bent omarmen jou warm elke dag met een liefhebbende lach liever zouden wij de tijd herscheppen door jouw ster aan het firmament terug naar hier te verhuizen zodat wij thuis zijn bij elkaar…

Vandaag sta ik bij mijn graf, waarin ik eens zal rusten, onder oude dennebomen. De zon schijnt door de takken. Het is hier stil. Als tiener stond ik hier ook, toen opa ter aarde werd besteld. Dezelfde bomen waren getuige. Vader en moeder stonden stil, bij eenzelfde moment als nu. Als opa ben ik nu zo oud als opa. Alleen zijn gebeente…

Ik kijk naar de foto die mij zo dierbaar is Het is vandaag die dag, de dag van het gemis Dat jij ons dertien jaren geleden plots verliet Het was niet te bevatten en groot was het verdriet We gingen allen verder, zo goed als dat het kon Maar niets was meer hetzelfde zonder jou onder de zon Maar zien we nu de zon die op ons schijnt en naar…

tikt onverminderd door niet even staat hij stil nu jij ons ontvallen bent veel te vroeg in de bloei van jouw leven omringt door liefde …. en de tijd tikt onverminderd voort…

Ik voel zo veel echte levendigheid nu ik vandaag zo stil sta bij de doden die Tante Gery (94) zijn voorgegaan morgen ga ik mee om haar te begraven en te danken in een dienst voor haar leven waar ik een hartenkreet mag voordragen dankbaar ben ik daarvoor, gewoon dankbaar omdat ik nog midden in het leven (67) sta waar de dood zo’n onlosmakelijk…

Ze had flink gehuild menige traan geplengd de laatste dagen nu lag ze bijna languit op straat bij Mika, mijn 3 jarige bruine labrador 'n glimlach veroverde haar gezicht ze aaide hem en hij kwispelde met z'n staart ik zag het aan en sprak haar aan: "lief he" sprak ik en zij zei: "Ja heel lief" ze vervolgde: "Dit is ook mijn eerste…

toen de zee de boot zonder mast voor even nog zeilloos spartelen liet toen de zee zich bedacht en jou achter een muur van water aan het zicht onttrok toen de zee de vermoorde onschuld speelde toen balde plots een diepe rouw in mij samen…

De wilgen delen schouderklopjes uit Zij willen helpen mijn verlies te dragen Je beeltenis begint wat te vervagen Ik laat die los, als ik mijn ogen sluit Zie ik je voor me in een wit gewaad Bevrijd van alle ongemak en zorgen Je voelt je in Gods Heerlijkheid geborgen Of iets wat daarop lijkt en echt bestaat Je toont me waar de mens in overgaat…

nu jij hoger dan hoger bent in de oneindigheid van de horizon kijk jij vanaf de overkanten tijd naar het schitterende vergezicht van wat jij ons in liefde erven laat dat alles is verbonden aan herinnering waarlangs wij blijvend wandelen mogen in de stilte van de tijd koesterend wat jij ons van harte bent geworden de man vader en opa die…

""Ik wil nu je overleden bent nog een nacht met je slapen diep innig verbonden slapen maar zonder koeling gewoon in de warmte van onze liefde voor elkaar welke nu gaanderweg ontbonden wordt je mag gerust gaan stinken, ruiken want die poepies, scheetjes van je die harde maar vooral die zachte die het meest stinken die zal ik…

Iemand met wie het goed kon vinden, wenste aan zijn sterfbed mijn aanwezigheid. We waren, weliswaar, niet echt dikke vrinden: Ik ging erheen, maar eigenlijk had ik geen tijd. Wanneer een beste kerel bij zijn verscheiden, je verzoekt hem in zijn laatste uur bij te staan, wordt het pijnlijk om dat doodsbed te mijden en krijg je later spijt dat…

Je verzorgt een, het graf een marmeren steen de zomerse plantjes de vaas met bloemen je pimpt het op niet de lijk-kist niet het lichaams-lijk dat is afgelegd dat is begraven dat vergaat maar je borgt de overledene de herinnering aan jullie leven aan zijn of haar geest aan fysiek met hem, haar aan de mens die je liefhad of heel erg…

Theedoeken van tante Henriette hangen aan de lijn de wind blaast ze op tot ballonnen maar tante kan ze niet meer er vanaf halen de diepste slaap is komen neerdalen dus blijft de heleboel maar hangen geen kopje meer gedroogd door die frêle handen geen stukje cake meer bij de koffie de wind blaast herinneringen weg.…

Berusting zucht uit de geur van vers gedolven aarde, houdt het verstilde hart omhoog, onophoudelijk stroomt bloed door de navelstreng van onze kindertijd, gedragen door een fakkel van verdriet als lopend vuur in een kinderhand ontstak, blijft gloeien in de as, wind en regen, daar zijn schuilplaats vindt, pijnlijk lang verzwegen…

Geestelijk ga ik op tot Gods altaren lichamelijk ga ik tot het gaatje ja het gaatje en geen gat geen begrafenis ook geen crematie mezelf composteren is het nieuwe afscheid in dat afscheid zit vooral een nieuw begin en ik verbeeldt me op christelijke basis dat de woestijn zal bloeien als een roos die verse roos is gecomposteerd met mijn…

misschien liet je het verlangen los was je alle angsten voorbij zochten je voeten naar vloeibare uitgerekte uren leidde iets je misschien naar de vertraagde tijd waarin alles langzaam maar zeker wegdrijft van het land stuurde de god van de dood zijn gezant misschien die je zag noch hoorde die jou dichtsloeg als…

Het was een makkie bij de levenseindekliniek het euthanasieverzoek werd direct ingewilligd ze zouden morgen langs komen om 12 uur exact dan zou ik uit mijn levenslijden verlost worden ondraaglijk lijden een heel lang leven lang aantoonbaar via christelijke hetero familie invoelbaar consulterend door artsen, psychologen Jean Fermate zou en…

dag mevrouw, dag meneer heeft u het al gehoord er is hier een vrouw overleden wellicht is ze uitgegleden nee, ze is zeker niet vermoord dag mevrouw, dag meneer weet u toevallig haar naam hoe bijzonder zij was waar ze van hield, welke boeken zij las had zij vrienden of was ze eenzaam dag mevrouw, dag meneer heeft u het al vernomen een…