Alle inzendingen over natuur

het bos richt zich groen en fris op de onttovering na de winter tot groei en bloei te komen uit de versplintering van sneeuw en vorst en ijzel wederom herboren het laatste smeltwater zoekt haar heil met de gevoeligheid van een moederhand over het babyvel van haar laatst geborene en glijdt onafwendbaar haar weg naar het korstmos op de bodem…

1 Riet, halsstarrig gras de onbeweeglijke roerdomp, een schreeuw ontmantelt de mist, het water klotst zwartademend. 2 Op de plomp volgen zilveren druppels, een aardegroene kikker sprong in de diepbruine sloot. 3 De welige ogen van de man, de zachtwitte lelies, met handen uit karmozijn, een dromende visser te zijn. 4 Om…

Het groeit en bloeit en bemoeit zich niet met geld het schijnt en verdwijnt het belijnt mijn gevoel Onstuimig als een eerste liefde stroomt het voorjaar over de aarde streelt de bomen in knop zo lieflijk dat ze open moeten zonder enig verweer tegen deze stralende kracht het streelt mijn hart onroert en omhult mij zo zacht…

Verscholen achter het riet volgde ik ademloos in de vliet, gedurende vele minuten, de hofmakerij van twee futen. Hij baltste, zij walste, hij danste, zij sjanste, hij lonkte, zij pronkte, hij praalde, zij straalde. Samen verdwenen zij in het riet en ik liep verder langs de vliet, nagenietend van hun duet, een klassiek waterballet.…

Eerst dommelt dan schommelt en hommelt hij zacht voor mijn raam op en neer zo zwaar kan zowaar als zoem- kunstenaar zijn eigen gewicht haast niet dragen…

De bloemetjes komen weer uit de grond, het zonnetje, kleur op je wangen, zo gezond. Lieveheersbeestjes en vlinders vliegen af en aan, lammetjes proberen op hun pootjes te gaan staan. Genieten van de zon en de vogels die fluiten, de mensen trekken allemaal naar buiten. Lekker wandelen, fietsen of tuinieren en bestrijden van wespen, bijen en mieren…

Treurende reus jouw rastatakken raken troebel water oude tak poreus windvlaag doet haar kraken eenden kwaken willen takken raken rimpels in het water lopende kring wordt groter cirkelding raakt de oever niet wel het wuivend gele riet knoppen verschijnen park wordt groen zon gaat schijnen.. ochtenddauw verdampt glinsterend…

Hij ligt er moerassig bij, slijk, water een vuile brei. De jeugd lijkt uit zijn lijf verdwenen, de hemel is zelfs aan het wenen. Moeder, waarom doe je mij dan aan. van jou komt toch mijn bestaan. Laat me weer even bloeien, laat bloemen op mij groeien. Ik word vruchtbaar door het zaad, van duizenden gewassen, gans mijn lijf is nu doorweekt…

'een lekker vrouwdier van plezier' dacht het mannetje en fier nam hij haar in snelle wip da's pas padden'trek' met stip dreigend stond een stille reiger aan de oever van de plas schudde 't hoofd bij zoveel ijver vond de hartstocht niet van pas hij had ook wel trek in pad bedacht grimmig: 'weet je wat ook al is het dan niet fair…

Sta op, mijn lief, de zon schijnt door de bomen, De vogels vliegen al om voedsel uit, De visser achter 't huis sleept in de schuit Zijn net, gevuld met vissen, uit de stroom en De stalknecht legt op 't voorplein reeds de tomen Zijn paarden aan, - sta op, mijn lief, mijn bruid, De aarde is voor ons ook nieuw en schoon en luid, Sta op, mijn…

in volstrekte nederigheid legt het meer zich neer offert haar rimpels aan de oevers houdt de vissen onderhuids stil om alleen maar een spiegel te kunnen zijn van het magische maanlicht…

oker dalende zon in Afrikaanse woestijn giraffen zoeken de horizon magisch…

De koperwiek zwijgt. Wat valt er ook te zingen in een vreemd land? In de populier halverwege de lijster en ja, hij zingt. 24 maart…

lach zon en verfraai met je stralen de regenbui de sierlijke boog van kleuren licht op de horizon schater zon om twee buien en vorm een tweeling kleurenboog regenboog oh kind van zon en water vaak enig kind maar soms een tweeling waarvan de straling mijn oog bemint…

ik ga over haast blanke velden in zachte dalen die van ontvangende verwachting verhalen met heuvels als ronde dijen waar wortel en bloesem in een ontluikende lente later zullen vrijen toch zijn er al die onzichtbare borrelende sappen die bij mijn gang over paden uit diepe geisers hun passie tappen en naar nieuw onstuimig…

waterkant, aflopend zand glinsterende watersplinters spatten door fladderende kwekkende eenden uit boven de rieten oeverkant stotende zonnestralen op een wazig herhalend transparant trekgordijn dromerige projectie op een waarnemersbrein zwoel is het dampend gras door regenwater gedoopt ruikt weer naar jeugdig elan dat blindelings…

Een heel klein beetje lente komt langzaam aangetreden, met storm en regen, hagel en soms nog even sneeuw, maar onweerstaanbaar breekt door- heen de zwarte aarde het jonge groen dat heel voorzichtig alles groet,...ons ook opnieuw heel blij doet leven.…

in plastic verpakt met een struikje broccoli een lieveheersbeestje…

Ineens zijn ze daar weer: de tere tinten die hart en ziel in lichtheid open maken, die vreugde strooien als de sterren in een droom en hier vertellen dat iets nieuws kan komen... De bomen zijn nog dood, maar straks komt heel veel lente en zalft mijn ziel met balsem van een lied dat nu nog schuchter klinkt maar dat de toon zal zetten voor…

bladeren vallen van huizenhoge bomen de herfst zal komen…

Heel langzaam trekt de Lente door de lucht De kale tak, bedwelmd door Winters' ether Wordt wakker, rekt zich uit en wordt bevrucht Door nieuwe krachten: alles wordt completer Besef o mens: als u de Toekomst op wilt vangen Dat Zij respons geeft op 't signaal van uw verlangen…

Stil ontluikt de natuur in eeuwige verbintenis ook al is de wind nog guur brengt de zon zijn stralen mee op het groene gazon verschijnen krokussen wit,geel en paars als een kleurrijk speldenkussen vogels flirten in de wind van nieuwe lente als de aanblik van een pasgeboren kind…

pak me vast met al je armen met het schuim op je golfkoppen door opspattend zoute druppels omarm me met het zingen van de zee op het natte strandzand een stempelkussen voor jouw woorden knielt zelfs de wind fluistert vlug geheimen mee jij ademt ijswolkjes…

een meeuw in de wind dans met een onzichtbare maar wie leidt er toch…

Zomaar wat klaprozen in conclaaf met wat bitter kruid de eerste ingrediënten tot een smakelijk opdienen. Een zuchtje wind leidend tot een serenade van gedachten, uitwaaierend tot een bosje ijsbloemen in kant gezet. De tijd gedeeld tot atoom krakende takjes in een mond- stille winter het hart van een onderhuids gestelde vraag: Waarheen…

verguisd en vereerd moeder aarde is een kei want was zij een mens was zij allang geëxplodeerd…

De wind waait door mijn haar. Niet in het echt, maar in mijn hoofd wandel ik door het herfstbos, geniet van een dutje in het groene gras en ruik bloemengeuren. In gedachten tel ik de sterren, ontdek de mooiste dieren in de wolken en zie de zonsondergang op het strand. In mij kan ik alles wat ik nu niet kan.…

Van alle gulden heuvelkammen kentelen lijnen, die lenig naar elkander wentelen te zamen vloeiend in het dal, als fijne ideeën, die heur draden mengelen, uit elke geesteshoogte, en samenstrengelen tot één harmonische gedachtenval. Van alle verre kruinen wellen wateren, die speels in spiegelklare beken klateren, saamborlend in de lage…

Uit de koude kille grond verschijnt een klein groen puntje. Ik geef het water, niet een plens, maar voorzichtig en maak de aarde een beetje los. Ik haal het onkruid rondom het beginnende plantje weg, ik zorg dat de zon het niet verschroeit en dat de kinderen het niet kunnen vertrappen. Het sprietje groeit uit tot een prachtige plant. Ik…

wat kraakte de loopplank en prachtig de schepen ze zingen en kreunen ze zeggen het weer aan jonge geliefden die likken als honden zij lusten er pap van wat willen zij meer aan slammers poëten die schrijven op armen over billen en borsten over tepels en teer aan ouden van dagen die zochten niet vonden de dood onder ogen en pijn van…