Alle inzendingen over emoties

Log stuwt de Lethe hare lome baren, als onbewuste dromen, naast het veld van louter licht en vreê, waar alles meldt: Hier komt ge in 't Rijk der eeuwge rust gevaren. De schimmen, die onlijdlijk ommewaren, schonk zij vergetelheid, en zalig welt de bron van 't ware leven, en nu smelt de ziel in kalmte, nooit op aarde ervaren. Toch,…

fluweelzacht en zo frêle haar vleugeltjes het lijfje trillend van genot vlinder de tuin vol geurende bloemen waarin ze van de honing snoept de vrouw kijkt toe ze ziet het ze bewondert dan vlieden haar gedachten elders meisje, mijn meisje vanaf de allereerste seconde dat men jou in mijn armen legde hield ik meer van jou dan dat ik ooit…

tranen vloeien niemand ziet wangen blijven droog ze staat daar maar aan de oever van de rivier aan haar voeten kringelen rimpels in het water ooit gooide zij een kiezelsteen ze schreef haar boek zo vol van leven nu staart ze naar de rimpels in het water haar hand blijft leeg…

. zoals het stof danst in haar banen licht sterren legt, langs waar ik kijk en dwaalt in ogenblikken rust zo laat ik mijmerdagen zweven, door de zomers van mijn geest vrij geweven tussen alles dat de dag beheerst in liefde, nu hoogtij warme uren telt en alles even helder lijkt, fris als dauw begonnen bij het krieken als de morgen zwelt…

Wolken breken, regen stroomt neer. De natuur huilt bloemen verwelken ze stralen niet meer... De zomer is bijna weer voorbij. Het maakt me verdrietig dat ik even schrei....…

De aap komt uit je mouw tevoorschijn, een lief, onschuldig staartaapje zonder naam -vooralsnog- geef het voer en water en het Zal groeien, de richting op die het wil gaan en laat het los, iedereen heeft recht op vrijheid. Al vind ik het verdomd vervelend wat je me Hebt geflikt, wat je mij hebt aangedaan. Maar goed, het is 'out in the open…

op mijn netvlies spelen schimmen uit mijn verleden oosten wajang wajang om te troosten ik laat ze dansen op licht in hoekige passen en strekkende stokken een traan vertroebelt de oude film klanken geuren op loslopend pikkend tokken wajang wajang in mijn ziel vullen het gemis in mijn gevoel lijmen de brug naar Maluku verstrikken…

ik zit op omgehouwen stammen van een ladang juist aangelegd en tuur over het laag beneveld veld het voorspelt mijn laatste gang hier sterft mijn gevoel dor geworden door gekapt hout morgen zal ik uw rijst niet meer zien ik moet gaan mijn dierbaar Indië voedt u met eigen goud…

als je op de koffie komt wil ik je bittere chocola geven dan proef je waar het leven naar smaakt en wie weet komen wij misschien ooit nog samen in een boek terecht met slechts het vermoeden dat wij meer dan dichters waren…

diep verborgen in mijn hart zijn er tranen die niemand ziet alleen durf ik de reis niet aan wil jij, mijn lieve vriend mij helpen sturen de weg van verleden op zoek naar het verschiet en ik je vol vertrouwen een glimp zal geven van verscholen schatten der duisternis bestaande uit liefde en verdriet zodat er niets geheim zal blijven…

al spitzenlopend sluip ik weg van het toneel en ontspring de dans…

Met logica en een gezond verstand, Is het handig reageren, Gewoon bedenken hoe het moet, En je gevoel negeren? “Het bloed stroomt waar het niet gaan kan”, Een waarheid als een koe, En wat je ook beredeneerd, Je hart laat het niet toe. Met je verstand klopt het hele verhaal, Klinkt logisch, niet verward, Binnen in is het een grote bende…

Donk're wolken drijven langs de lucht. Afgewisseld met zonnestralen! Zo is het leven ook met diepe dalen zonder licht... Maar plots breekt de zon weer door! Met stralende luchten. Dan weer een beetje geluk plots breekt het weer stuk. Zo is het leven.....…

Hoe parelt uw licht over mijn gezicht naar benee daar in geen velden de wegen van uw bewegingen te bekennen zijn u bestaat zoals u bestaat doorheen het flierefluiten van verre winden en zonnestreken een morgenstond vol bruisende merels en vlinders u bent een libel zoemend rondom mijn oren u maakt mij doof en blind op tast…

Het open venster wimpert een glimlach en ik, ik groet de nieuwe morgen…

Soms zingt een liedje zomaar in mijn hart, een simpel wijsje zonder veel pretentie; het groet de mensen want het weet, de liefde is toch de essentie. Soms zingt een liedje zomaar in mijn hart, een heel eenvoudig ding, met kleine voetjes: ze lopen zonder denken voort en zenden jou ook vele groetjes. Soms zingt een…

Vuurtorenwachter in de winter, waarbij het ijs niet breken wil; de dood vreet in met zoutzuur, totaal in mijzelf verloren, geen geile kut die mij nog redt, geen melktieten om aan te lurken, als het bitterste uit mijn hart afvloeit naar de kraters van dodelijke eenzaamheid, kruitvat, waar het verstikte gedachtenlava in een forse druk explodeert…

Kan ik nog, laten zien genegenheid en vriendschap. Kan ik nog, woorden vinden, die ik graag zou willen zeggen. Kan ik nog, dragen in mijn hart, liefde dat warme gevoel. Kan ik nog, letters schrijven, woorden die zinnen vormen. Ja ik kan, nog schrijven, om mijn gevoelens in poëzie te verwoorden.…

donkere ogen vertellen wat de mond niet zeggen kan handen volgen de eigen weg noem het liefde noem het troost klinkt het zacht in de fluistering van de wind open je hart geef je hand…

tussen eb en vloed verdween je geruisloos in afstromend water heb nog vele dagen je naam geroepen en gezocht bij hoog en bij laag maar tevergeefs je wilde het tij niet meer keren…

Als ik aan jou denk denk ik terug aan de tijd van toen hoe gelukkig wij samen waren de tijd dat we aan onze toekomst dachten de tijd waarin we plannen maakten we konden toen niet verwachten dat het plotseling voorbij zou zijn het is alweer heel wat jaren geleden dat jij bent overleden soms lijkt het of de tijd heeft stil gestaan dan komen…

Ik snel van trede tot trede met eeuwige haast tot de top was bereikt. met een uitzicht dat sprak in verre verten dat wat leek op dat dat wat ik al had meegemaakt…

Warm is de gedachte die geen woorden vraagt. Want de stilte slaapt en dromen verstoppen hun schaduwen waar ik mezelf zoek en de avond mij weer volgt met geuren die spreken en kleuren die in het donker weer hun werkelijkheid verliezen. En ik vraag wat de tijd nog wil zoeken als de nacht zijn cocon weer teder sluit.…

Stelt u zich voor: een stad na middernacht, een echtpaar loopt door de verlaten straten, in opperbeste stemming. Onverwacht stopt er een auto en stopt ook het praten. Een man stapt uit en heeft niet in de gaten hoe bang zij zijn, op bruut geweld bedacht, omdat hij zelf, gevolgd door onverlaten, ternauwernood ontsnapte aan de jacht. Daar…

in goud gesponnen draden als liefdesmelodie van hart tot hart in vleugelslag guirlandes gedragen door de wind als een fluistering tot ver over de horizon ooit was jij mijn lief maar jouw ogen sloten in eeuwigheid nu brengt jouw warmte me een glimlach vol herinneringen bitter en zoet omdat houden van meer dan liefde is en was…

vergeef me bladerloze zomers vergeef me eeuwige herfst wortels schieten soms verder dan takken reiken niet altijd vergeef me de speling van mijn natuur…

vanaf de waterkant zien we de trage schepen hoewel in vaste baan bewegend voluit in eigen gang daarboven wolken die in snelle vaart een landschap keer op keer van kleur laten verschieten verbaasd over de vlugge vlucht van een bezorgde zwaluw toeschietend voor het hongerige jong staan wij opnieuw in stilte, met besef dat schoonheid…

bedankt, dat jij in mijn leven kwam bedankt, dat ik zo met jouw mocht lachen bedankt, voor al die mooie tijden vergeten zal ik nooit, want herinneringen zullen altijd blijven en je zult altijd een bijzonder plekje in mijn hart hebben speciaal, dat was jij voor mij speciaal, hoe jij met situaties omging speciaal, hoe jouw vriendschap…

denk aan mij, in stralende zon hoe ik was, toen ik alles nog kon. dat wilde jij op je afscheidsbrief. Maar weet je, mijn lief zusje hoe mooi je was in je laatste dagen? geen ijdelheid of tooi dat kon je niet verdragen gewoon is goed, dat was wat je zei de maskerade is voorbij maar oh, wat was je mooi zo puur, doorzichtig je ware ik,…

werp een grote steen tot plons in diepe zorgen ’t voorhoofd rimpelt…