Voorbij de waarheid

nog voordat de avond in mij valt
vertel me hoe het was
streel nog eenmaal de zinnen wit
en bedek me met jouw stilte

er bestaat geen andere kunst
dan het kussen
waarin ik mijn dromen legde
en mijn ogen met vogelmelk versierde

bij het ontwaken
laat de zon door de kieren glippen
de tijd transparant maken
mijn adem jij bloesemlicht

je was nimmer een verovering
je bent de tere getuige van mijn aarde
al behoor jij tot hem
en zijn liefde zingend rondom jouw oor

Leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 15 stemmen 164