Alle inzendingen over tijd

aan het begin van de taal staat het verlangen trage vragen wachten voor drempels van papier onze dwaalster tastbaar in de tijd is het heden een hobbelende stoet van losse eindjes ligt in ons besloten niemand weet hoe lang het duurt oneindigheid…

Uren, dagen, weken Jagen ongrijpbaar snel voorbij Voor je het weet Zit je in maart Sneller nog Is het al mei Plots is daar alweer de zomer Augustus staat zo voor de deur De pepernoten vullen de schappen Ook begint het kerstgezeur Oktober brengt de duistere dagen De somberheid keert nu terug Overdag veel minder zonlicht De dagen vliegen,…

Met een wens van liefde en vrede doet het nieuwe jaar zijn intrede... gezondheid voorspoed verbondenheid ... en een stralende zon boven een hoopvol zicht voor als het dan toch even tegenzit...…

De tijd legt het kloppend hart van het leven bloot terwijl emoties door zandlopers stromen het kneedt en polijst de wijzers van gedachten daarin te krimpen of te worden uitvergroot in de spiegeling in het uurwerk van vragen waarvoor we de tol moeten betalen, het beschrijft een beter oord waarvan we de naam niet kennen maar ergens…

Onder de rook van Philip Morris dwaalt een smeulend vuur, geur van vervlogen jaren.. stuwt verlangen en drift aan het langste eind te branden beiden wakkeren de hoop aan, echter het water noch het vuur komen tot aan hun droge lippen, schone lucht en een niet verloren wal zorgen voor verademing langs haar boszoom, De Peperbus overziet…

wanneer het oude niet meer is en het nieuwe nog niet bestaat groeit de turbulente chaos zoals de wind zich het sterkst toont in de ring van het oog van de orkaan…

in de grond van de zaak groeit een onvoldragen vrucht onevenwichtig, alles imperfect we zijn vandaag nog niet blootgesteld aan buitenlucht dichtstuderen, zo strak als broekspijpen met geplamuurd beletsel ook blijken geen lijnen zichtbaar naar alledag, hoeft ook niet achteraf weten we alles beter, nu nog wat ogenrust…

hoe uit niets verschijnt samenkomt en uiteenvalt schemer die vooruit werpt stilte die doorsnijdt, een vliegtuig dat verhoudt tot lucht, lachend zonder aanleiding, de ziel die wacht op een hongerbruid terwijl na vandaag niets wederkeert tot morgen afgelegd als weg en na gedane zaken weldra voltooid…

De tijd tikt zich stap voor stap van de kalender af tot het laatste blad valt verscheurd leidt zij lijdend naar het licht bespiegelend zij zoekt en speurt naar inzicht alles tikt voorbij mijmerend wijs wikkend vol verwachting die ezel droeg zijn zalige last toch niet te vroeg…

is er een goed moment voor zintuiglijk vergeten pijnloos liefhebben of lijfelijk herschikken zit er vertraging in elk ogenblik zoals mos op de bast naarmate dagen verkorten als er geen vragen meer zijn kunnen we verder, we waren al laat we versliepen ons in eindeloos tijdsbestek dronken zielsveel van ons hemelwater deelden ooit één…

op een zeer koude wintermorgen een kletsnatte gebreide onderbroek aan moeten trekken…

Wanneer het verleden, met de toekomst paart, en de dood gaat leven. Wanneer de toekomst, het verleden overstroomt, en het heden eeuwig wordt.…

Je voelt lijkt niets hetzelfde Behalve het loslaten van een ring Geen Santa Claus met elve Begrijpt het als een geheel ding Wat rijmd straft nimmer als paard Draag zand naar gracht Geen toverstaf als haard Vannacht was het gedaan met macht December in al haar glorie het westeinde Morgen kent geen Romeinen Tot dan tot sorry…

vandaag is er nog tijd om te heten wie ik morgen zal zijn om zwijgen in taal te vatten voordat het gisteren is…

De landweg weifelt in de schemering, de akkers schijnen reddeloos en in hun onmeedogend zwart kiemt een verwachting van paniek. De knecht schuift grendels voor de staldeur, de pomp blijft steken met een snik terwijl het oude-kratten-vuur onder een bladerdek verstikt. Kaninefaten bouwden hier eens bedden voor hun doden. Konijnen mijden…

Geel is het blad, geel zijn de lichte bladeren, Ver is de lucht, - 'k durf haast niet dat ik 't zeg - Niet blauw, niet wit, wèl licht, - het snelle raderen Van waagnen hoor 'k op blad-bestrooide weg. Maar angstig is mijn hart, want in mijn aderen Voel 'k 't leven leven, wetend dat ik weg Eens moet, en dat ik mee-weg-dorrend leg Onder de…

Het bekken op het warme plein in Rome, de kille kamers van de vrome doden geruild voor dit genadig onderkomen: twee duiven in de kleur van lenteboden. Hier neergestreken in een hevig licht en nodeloos alert voor elk gerucht of staande in een wankel evenwicht de dorst verdrinkend na de laatste vlucht. Het hier en nu blijft duren in een vrede…

zesentwintigplus gensters komen gelijk met onder spanje de god uit de wolk wypisz wymalyj krakow kan altijd komen de gids een gedicht over voor mijn geboorte de kritiek te licht ronsard zevenster van de lopende band voor loopgraven regen en maanlicht in hun zilveren stroom vinden geen vorm…

een vergeelde verdwijning uit de lijst die toen zo goed paste bij de kleur van de kast de lege lijst rust klein en stil bij de Kringloop in een doos van stevig karton samen met andere al dan niet ingelijste portretten niemand zoekt iemand in de blauwgele Chiquita doos die een opening heeft aan zowel de onder…

De kleren op de kleerhanger kleuren klaaglijk en klein afgeleefd en weggedaan maar het eind mag niet komen het verlangen naar enkel draad te zijn enkel stof` .…

Bemoste treden prikkelen buiten mijn bereik mijn fantasie Hier is vergeten een koning gestorven, een geest heeft hij niet achtergelaten, een schat misschien maar je zou alles moeten afbreken om dat te weten te komen en langzaam gaat het zo ook wortel voor wortel, spriet voor spriet, druppel voor druppel regen, zon…

de foto vangt vlakheid op papier, het begin en einde van voortduren, de versheid van perkament je laat me raden naar herkomst, naar de gezichten van dienst en de wijzers van de klok bij een rammelende maag kan ik de foto niet eten, toch stilt zij de honger zonder wedervraag in deze aarde besterft het onderhuidse, in het voorbijgaan,…

Natuurlijk is later altijd later later is je hondje dat vier meter voor je uit loopt aan de lange lijn later is het vooruitzicht daar waar hij nu is en jij straks ook zult zijn later is daar waar je hondje net nog liep en jij hem omdat hij iets te ver achterbleef weer schijnbaar naar het nu terug riep Nu is het geluid van enkele secondes…

Verliezen minder erg dan verloren een droom ontmoet die even blijft bij het opstaan en dan vervliegt naar de wereld van ontstaan Niet meer weten of in de droom gesproken, gezucht en ademgehaald in kleur of zwart-wit , vice versa van mannen, vrouwen en kinderen Er kwam een appel in voor een wurgslang in een boom Een gespleten tong bewoog…

Toentertijd Joko Ono en John Lennon Bedlegerig in het Amsterdamse Hilton Een week lang hun bezielde pleidooi Voor liefde en vrede hielden En kolonel Kadaffie koning Idris Geweldloos van de troon stootte En massa's opstandige studenten Meer medezeggenschap eisend Het Maagdenhuis bezetten Terwijl rechtstreeks voor zonsopgaan Neil…

Ik heb bloemen zien uitbloeien sterren zien vallen en de zon die werd verduisterd Heb politici zien knoeien raketten uit elkaar zien knallen mensen een half leven aan social media zien gekluisterd ook veel wat mij heeft kunnen boeien een moeder van haar kind bevallen een groot verlies dat ontluistert Ik heb het allemaal gezien vertel…

Uiteindelijk leerde ik te drijven op de golven adem te halen wanneer dat kon Ontspan je als je wil dat de tijd blijft duren een eeuwigheid blijkt te zijn.…

In sluiers onzekerheid sta ik op mijn balkon de stenen verschieten vergrijzen achter een bui en zakken weg in de schaduw van zwarte wolken, ik wacht op dampende opklaringen die weer kleuren schieten in mijn stille huis De dag heeft veel tijd en al die tijd sta ik hier moe hard te werken, emoties heen en weer te kaatsen…

'Het lelijk eendje' nog onder moeders vleugels schuchter, schroomvallig valt niet op.... Maar wacht een wijle: haar hals zo sierlijk 'n lieflijke kop en dan die verenpracht Een zwaan... tot in haar vleugels een bruid om weg te geven In het kort: een leven als in een sprookje.…

in dit Buddingh'loze tijdperk heb ik soms het idee dat ik de enige ben die zijn gedichtenbundels nog wel eens uit de kast trek zoals met Carmiggelt de kronkels zijn begraven zo vergaat het de verzen en daarmee de dichters zo je ooit hebt gedacht dat verzen worden geschreven voor de eeuwigheid moet je dit maar snel vergeten schrijf…