Alle inzendingen over adel

Op wegen en in herbergen zien allerlei mensen mij kijken verrast of afgunstig slaan soms hun ogen neer getroffen door een felle zon waarbij bloemknoppen blinkend splijten dauwdruppels van de wijde velden duizenden vrije spiegeltjes vatten elk mijn weergaloos aanzicht steeds anders - maar even wonderbaar doet een toverkol die bekoring…

in het jaar 1997 als de jonkvrouw ilona van nispen haar rijbewijs op het gemeente huis moet gaan verlengen vraagt de ambtenaar of ze haar predikaat op het document wilde vermelden. De vrouw geeft antwoord alsof het haar niet veel kan schelen ze wil tenslotte niet elitair overkomen, maar het geeft wel een dubbelgevoel als je aan de ene…

Ooit speelde ik de gelaarsde kat, dienaar van de Markies van Karabas, de hoofdrol in een toneelstuk, opgevoerd in de Glanszaal te Gouda. Het lijkt wel eeuwen geleden, maar wat had ik een schik en wat beminde ik de jonge vrouwen, die zich in mijn bijzijn omkleedden, terwijl ik een douche nam in hetzelfde vertrek. Ik voelde hun geesten om de…

( voor Hans Plomp ) Hij zwom ver de droomzee in zonder om te kijken, hij dook diep, tot de schattenbodem, zonder omhoog te kijken, hij nestelde zich voor lange tijd bij zoenende zeemeerminnen met jonge, stevige borsten, felgroene staarten en altijd stijve reuzetepels, bij speelse roggen, krachtige haaien en kalme walvissen in trance, bij…

Droomkasteel. Lente, zomer. Gracieuze jonkvrouwen in schitterende toiletten, spelevaren op de vijvers. Overvloedige banketten bekronen trouwpartijen, waaraan het landvolk zich vergaapt. Herfst, winter. Geschal van jachthoorns begeleidt de vurige paarden. De zenuwachtige meute rent voor ze uit. De chasse à courre ontplooit zich over…

Arbeid adelt Werd mij vroeger verteld Maar de adel arbeidt niet Zij hebben het oude geld Blauw bloed Stroomt door de aderen Zij hebben het goed Dankzij hun voorvaderen Ik ben niet rancuneus Jaloers ben in ook niet, Heus! Het is hoe men het ziet Ik wou er alleen maar even De aandacht op richten Want over de adel zijn Niet zoveel…

en Dali had een snor en daar trok ie dan aan als aan een elastiek, als een veer sprong die dan weer terug -pats!- en rolde zich heel snel op, ik zou jullie er eigenlijk, om 't jullie te laten zien, een bizar schilderij van moeten maken.-…

(voor Gerrit Achterberg) De analyse voorbij streefde hij naar verlossing van het denkbaar ogenschijnlijke. Wroetend in zijn verleden haalde het noodlot hem in, hij werd de man die hij zocht en de zonde van de vaderen kwam ten uitvoer. Hij schiep zijn eigen wonden om het blauwe bloed dat verzwegen is door een laffe boer, vadereer boven dochterschande…

mensen praten over hun werk beroep en ik ben weg mijn roeping roept halo hallo…

Marche-lez-Dames, 17/02/1934 Een koninklijk alpinist, ervaren in Venusheuvels, werd op een dag geklist en stierf tussen de keutels ...…

Ze praten alsof er een hete aardappel in de strot is blijven hangen. Praten met een air alsof de wereld van hen is. Zijn met goud en diamanten behangen want de wereld moet weten dat ze daar elke avond kaviaar eten Ze hebben verbeelding alsof ze alles zijn en de rest helemaal niks. Maar ‘k zeg je, en voorspel je, die rijkdom zegt helemaal niks…

het is een pose, aangemeten verhevenheid een regenbui maakt ze net zo nat als u en mij…

ik dans met u, vrouwe van de avond zing de melodie die ons laat bewegen zomaar op het ritme van een ontspruitend lied dat onze beide lijven, getekend door de tijd, even in een blijde voortgang doet verweven…

nee, het is niet wat u denkt dat ik mij die eer nu toedicht oh zeker, ook ik ben met wat poëzie aangelengd, maar lichter van gewicht het huidig monument staat niet op zijn sokkel ik verwacht dan ook zijn eerherstel en staak zolang het duurt, uit respect, mijn eigen woordengetokkel…

daar loopt ze uit de pas met moeders oude mantel rond haar levendige geur begraven in de bonte kraag en oh ze kent het bouquet goed en oh ze heeft het parfum graag een vage glimlach krult haar rouge stift gelijnde mond een moment uit de plooien van het starre dat ze vond in het leven aan de boezem van de rijke bovenlaag en oh ze kent de bodem…

Armoedige dood, ver, doder dan dood, stuk, kapot. Doder dan dat en rot. Vies, viezer dan vies, wanhopig, hongerig met infecties. Rijk, rijker dan rijk, stom, te dom, maken de wereld, ja, en hoe? Mooi, maar nep, mooier dan mooi. Wie is rotter dan rot en wie zijn het meer dan moe?…

Misschien ben ik verdwaald Verdwaald door al wat me is overkomen Met laarzen en een paraplu Stamp ik door de plassen Lachend en genietend nu Ik ga me straks wel wassen Aan de eendjes voer ik brood Van mijn moeder net gekregen Anders vriezen ze straks dood Ik zie mezelf de zak nog legen Misschien was ik gelukkig Gelukkig door al wat…

----------- I -------------- Hier draait een opgeheven hoofd dat zijn atlas kent als trefpunt van ja en nee bewondering. Naar links en rechts neigt voor hoofdelijke aansprakelijkheid. ----------- I I ------------- Boven de adellijk blauwe borst torst een prins onbenoemde cellen. Daar geeft de olifantenhuid de aderen nooit bloot. Herkent…

Het beeld dat machtig staat te bronzen bleek waarachtig om de hoek te staan Zodoende liep ik in gedachten te oreren over haar bestaan zouden de stoeptegels nog smachten naar een kronkel van die grootheidswaan?…

-Statig freule prijst de spijzen- graast het heerlijk zoet zo zoet vreest niet van de duister zijde aan wiens voet gij voeden zout zucht geslaakt aan wouden kant laat verend groen volgaarne door een wel gevormd beha gelijk haar ongerepte boezem strijken dwaalt dus danig deze rokken tot uw adem reiken kan zoekt er rug gekromde stokken…

Een leven is zo groot als een lichaam dat trager in bed zakt. Vlak boven de grond. I Ik wil voor haar een tekening maken. Wat zal ik tekenen, een zee? Hoe berekenend moet ik zijn. In de weigering van haar voet zie ik steeds meer dan traag bloed alleen. De aderen en de vaten vernauwen zich naarmate ik haar dichter nader. Een kind,…

Ik schrijf, ben van Fries- lands' Adelstand blauw bloed schrijft heersen- lijk goed van Hania van Grou, adellijk bloed Heerlijk goed.…

Een houterige prins ging naar het Verre Oosten en was eerlijk van zins op zijn chinees te toasten. Een Story-journalist wist ’s Konings Zoon te strikken en hem in sakhé-mist het edel gat te likken. Aldus ontblootte Hij weer het achterste van zijn tong en trok er ferm van leer tegen wie Vlaanderen bezong ... Zijne Hoogheid had gedwaald…

Daar roept de Grootmaarschalk van ‘t Hof zijn gezelschap 's ochtends formeel te zadel. Bejegen deze heren en dames met lof : zij zijn immers allen van zeer hoge adel …. ! Terwijl de jachthoorns echoënd schallen bestijgen eredames bevallig de koetsen. De heren gebieden gestreng de vazallen de stijgbeugels grondig en glimmend te poetsen.…

ik draag links en ruk naar rechts van hand naar hand druppel vatbaar leven op genadige aarde hare majesteit heeft mij niet mogen behagen zij speldt mij niets op ik draag mijn kruis en ben mijn eigen koning te rijk…

Hun laatste dans zullen zij dansen voordat de nacht hun zal beminnen Langzaam schrijden zij door de balzaal samen gekleed in het mooiste linnen De jonge ridder laat haar zweven over heuvelen van ongekend genot Nog even dan zullen zij zich warmen aan het passievuur totdat het morgen wordt Dansend verlaten zij de balzaal laten zich afdalen…

ooit was ik geheel vrij in de adel gelogeerd bij Freule Franchine I.W.Q Oeuwtewaal tot Sliptegen ten kastele Heucheneut niet ver van Wanperzegen waar blauw bloed met acte de présence werd gefrappeerd het gebeurde dat de Freule geschrokken op sprong zij zag plots de hooischuur op en neer hippen en dacht dat er twee olifanten lagen te wippen…

In potpourri zon net verlaten kleurt zeis plaque romançero chanson bouquet in paradeau onder balkon couplet Cantate Ballades rijgen aan den late tot jalousie en tante Teau onmin uiten in potverdeau en steken legen over `t blaten Rond deelt zomers Cologne eau in potpourri zon net verlaten.…

De jonkvrouw flaneert door de balzaal Dansend zoekt zij haar ridder uit Haar weelderige kledij siert haar In een prachtige jurk tot op de kuit… Een sluier bedekt haar begerige ogen Het oude spel van verleiden siert haar Zwierig danst ze om de ridders heen Straks zal ze haar geliefde zien daar… De jonkvrouw flaneert door de balzaal Dansend…

Hij werd heel beroemd deze Alfons de Wijze maar eigenlijk droeg hij gewoon nummer Tien. Alfons leek een beetje op Gandalf de Grijze: hij was heel bedaard en had alles voorzien. Op een late namiddag na het jaar van bestijgen zat hij diep in gedachten bij een bloedhete zon met zijn vrouw wat te keuvelen en wat te hijgen en vroeg toen ineens:…