Alle inzendingen over liefde

Mag ik met je mee op reis in tachtig dagen om de wereld, Femina formosa fresco terra cottia Bacchante dionysia Pompeïca vesuvia? Ben dol op going global not by plane but overland by rail around the whole wide world while reading dickens' wintertale Ben tuk op girls in Kyrgyzstan Azerbeidzjan en Abu Dabi Kuala Lumpur, Abadan…

in het stille ochtendgloren waar de nevel traag verdwijnt ontmoet ik jouw mooie ogen een blik die mijn geluk verfijnt onze zielen raken verweven in een dans van licht en snel elk tel uitvoerig beleven in ons matineuze liefdesspel hand in hand door stormen lopen wij op verdwaalde paden tussen waarden en normen van onze eigenzinnige daden…

zijn verhakkeld ik een hoop opeen gesmeten planken de nagels steken roestig uit en toch in gedachten nog in gedichten jeugdig pezig onvermoeibaar de steile hellingen op verend naar haar of verjongd gezuiverd zorgenloos haar eindeloze zee langs gaand…

Wat is liefde nog, sinds jij weg bent en ik dood -- ga in hoe het was?…

Als achter de wolken de zon verdwijnt En de nacht de dag langzaam verdrijft het duister het licht steeds dooft Dan weet ik dat jij me zult vinden Als doorheen mijn onvervulde dagen Van zoeken en zachtjes vragen Onrust in mijn hart begin te groeien Dan weet ik dat jij me zult dragen Als tegen het ochtendgloren De dag steeds nieuw wordt…

Jij liep langs mij heen en ik keek in jouw eeuwige ziel waar jij nog niet in geloofde al keek jij wel naar de mijne nu zien wij beiden bewust en zie ik jouw charmante gelaat liefdevol opdoemen uit de eeuwigheid voorbij al de rollen die jij zo teder speelde zonder jou is Sinterklaas Sinterklaas niet meer ook al komt dat niet op het Sinterklaasjournaal…

Onze eerste kus: mijn hart was een vogeltje -- trillend in het nest.…

ik heb de zakken klaargezet met brokstukken uit mijn leven die ik nu met carnaval aan een aantal leuke passanten zal gaan geven zomaar een presentje met liefde afgedankt want zonder deze zakken is er met mij niets meer aan de hand dan zal ik weer extra blij zijn opgelucht zelfs de grijze zijn al gesloten het verdriet is…

De wintervorst vierde zijn lusten de toom en vloerde met schotsen het meer en de stroom; de veldvreugde ruimde voor de ijsvreugde plaats en meertjes en stroompjes weerkaatsten de schaats. Schoon Elsje, een boerinnetje, poezel en mals, verloor in het zwenken de boot van haar hals en Koenraad, de flinkste gezel van het oord, ontdekt die en raapt…

Toch staat in je hand geschreven mijn spaanse vluchteling er is geen ontkomen aan je lot wacht in Ispahan maar kom eerst in mijn oksel slapen kleine labrador met de koude voetjes en snik me je vergeetmenietjes onder de linde zal ik dansen met jou mijn speelgoedbeest en ja dan voorgoed vergeten daarna zal ik je frans leren fais-moi…

afscheid nemen weer maar niet meer van elkaar ik van mij een beetje meer jij van jou een beetje meer samen weer een beetje meer…

Jij kan harten omarmen harten verzachten harten verwarmen harten doen smachten harten repareren harten doen prijken harten kalmeren harten verrijken En ik? Ik kan er met verbazing naar kijken…

Onder uw handen die veilige ogieven word ik weer de stille de zachte de lieve die vredig d'ogen kan laten varen over de herfst en de verloren jaren. Onder uw handen mij binnen halen in de kleine portiek van de zeer hoofse zalen waar ik hoor zingen dat vér-ijle lied als ge mijn naam zegt of zacht naar mij ziet. Onder uw handen de…

Dek mij toe met verhalen van munten, verstopt in warme hand, van foto's die geschiedenis bewaren in een tent ver van het vaderland. Fluister zacht van prinsessen die slapen onder vulkaanas, van soldaten die graven in het verleden waar ooit een villa was. Laat de nacht mij niet verdrijven met zand in dromerige ogen. Leg deze schatten naast…

Ons gesprek stokt, dus stook ik populierenhout -- dat altijd knettert.…

ik noem je: bloemen ik noem je: merel in de vroegte ik noem je: mooi ik noem je: narcissen in de nacht waaroverheen de wind strijkt naar mij toe ik noem je: bloemen in de nacht ----------------------------------------------------------------------- uit de Verzamelde Gedichten van Jan Hanlo (1912-1969)…

De was draait en zoemt Het klinkt tevreden Geen vogels, stil als in een droom Jij bent vroeg opgestaan, ik weet hoe je een hemd openvouwt het over je heen trekt en geniet van de koele stof ...Ik heb nog geen zin ...om me aan te kleden, wacht ...aan het aanrecht ...tot de thee getrokken is ...vouw dan jouw kleren ...heel precies op…

Je hebt het hart niet om de stenen te begeren; maar stenen dauwen als je loopt. Het huis heeft licht gedronken. Wankelend komen stemmen in de oren, de messen zwellen scherp op snee. Plots helt je lichaam iets te ver. Ik ben dit niet gewend, dit snikken van je harde armen, dit warme klauwen in mijn hals De bloemen gillen roze. We…

De vergulde haren, schitterend als zonlicht op het water, Doch ongrijpbaar als de golf die breekt en vergaat. Haar ogen, dieptes van de oceaan, mysterieus en eindeloos. Wat is het dat me ontglipt, dat ik niet kan vangen? De lach zo zoet als de vruchten na het rijpen, Doch voorbijgaand als een vallende ster. De lippen zo zacht en teder, Als…

Ontwerp je eigen sleutel, een eenmalige die stuit op het ijs van een beginnende dag, bleek en onbruikbaar als maanlicht is, dan, maar die in het holst van de nacht op zoek mag naar de opening van jou en mij, donker en woordeloos ... Maak er een van karton, een vergankelijke. Een voor één keer gebruik en die je in je tuin begraaft erna of…

Ik denk meer met gevoelens dan met gedachten aan jou Jouw stille nabijheid zonder contact mijn verlangen bij jou te zijn vouwt zich uit in mijn ziel en zweeft van geluk om mij heen Alles wil ik met jou beleven maar zwemmen met dolfijnen en het noorderlicht in het zuiden vind ik niet zo bijzonder als samen slapen, eten, kijken en…

Ik heb u lief, ik heb u lief! Dat is mijn kus, dat is mijn groet, dat is de blijdschap in mijn bloed, dat is elk woord in elke brief, dat is mijn hart: ik heb u lief. Ik heb u lief, ik heb u lief! Dat is mijn zorg, dat is mijn zang, dat is mijn roem, mijn leven lang. Slechts Hij, Die mij tot u verhief, kent gans mijn hart: ik heb u…

Je wenkbrauw van goud is boog boven een oog als een groene zee koud je haar lokt in vuur en je wang van rode aarde uit de diepte het brood welt in huid en in melk en doopt op je tong en vertelt hoe je loopt voor de duur van mijn oog - dan eet ik van je, drink ik van je, dan adem ik je adem in en zink ik met de zee die me ziet verder weg…

Nu de lichtjes Langzaam doven En wij willen blijven staan Zullen wij meer Dan ooit daarvoor Samen verder gaan…

het deed geen zeer maar was juist iets heel teers dat wij samen ontdekten in het liefdesspel omgeven met halve waarheden en nog onvolgroeide emotionele gevoelens zijn deze toch zo belangrijke stadia's belangrijk voor ieder te lang uit het zicht gehouden om een goed gebaseerd omgaan met deze veranderingen te kunnen opvangen juist…

Ach, mocht ik eeuwig naast jou lopen hier in 't groen door kronkelpad en stiekem zou ik hopen dat ik voorgoed jouw hart bezat. Waar zou ik zijn zonder muze zoals jij waar zou ik dan de woorden vinden zolang reeds wens ik jou aan mijn zij maar wil jou ook niet aan mijn grollen binden. O schone, die mijn hart op hol doet slaan gelijk een…

plompverloren golfde ze voorbij in het koude water van de zee haar gebronsde huid glom als een veel te kort moment, een flits van onverklaarbare schoonheid het water week voor haar, verdween alsof een Mozes met zijn staf kon toveren, alsof een poel van verderf opeens een scheiding werd van goed en kwaad, een horizon van licht dook recht…

Door diepe beeken stroomt verlangen
 vervuld is mijn hart dat haar bron verkoos
 te monden in de glooiing van het Limburgse..

 zacht en verfrissend kersenrood dat druppelt 
door de kerven, maken een warme gloed
 dubbele voldoening schenkt ze boven 
tussen bron en monding gebogen 

 kom mijn schoone.. 
dan strengelen wij samen 
naar smachtende…

We zeggen niet veel, zo praten wij met elkaar -- Nog vol verlangen.…

ik wist wat ik miste toen ik jou niet meer als horizon zag en mijn eerste blik niet jouw fotogeniek heerlijk gezicht met lachende ogen zag het was mijn eigen spiegelbeeld zonder enig perspectief in emoties vaag en onbestendig waar anders liefde een warme gloed trilde kaatste wit in hard lichtblauw existentiele kou waar vage…