inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 5.024):

Sneeuwend

Sneeuwend tussen de lippen
Van de aarde, draag ik
Haar lichaam in mijn lichaam.

En nergens woont de mens:
De ontaarde stilte
Die genadig spreekt.

En nergens draag ik onze liefde
- Tussen groeiend puin -
Onsterfelijk als de dood.

----------------------------------------
Uit: 'Winterrunen', 1967.

Schrijver: Roger de Neef
Inzender: M.R. (H), 5 maart 2024


Geplaatst in de categorie: liefde

2.0 met 288 stemmen aantal keer bekeken 71.484

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

dunya, 22 jaar geleden
mooi
Elke, 22 jaar geleden
had ook meer mogen zijn en voor sommige mensen duidelijker
annick, 22 jaar geleden
echt een mooi gedicht...
elke, 22 jaar geleden
schitterend...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)