Alle inzendingen over ééns

een brok in de keel bij het voorlezen van de families die nooit weerom keerden immens grote families met allemaal dezelfde achternaam grootouders, ouders oom, tantes, zusters schoonbroers, schoonzusters, broers, neven, nichten pasgeborenen het benoemen van de leeftijden hekelt de pijn nog dieper de wereld was gek geworden…

Zonder naam ga jij geblinddoekt het bochtige pad en de schelpen knersen zonder echo geschraagd door jouw verlangen steeds één tijd, één plaats te zijn. Vluchtiger dan ik wissel jij gedaantes als een hoed en wist geschiedenis voor zij geschreven is.…

de bomen, ze vallen één voor één al zijn ze jonger en niet eens uitgehold vingervlug zoals een dief je zakken rolt, gingen ze brutaal, schielijk van je heen je plant je wortels dieper in de aarde je kraakt en wankelt, maar laat verkrampt niet los de lege plek in het Red-je-hachje-bos verhoogt helaas alleen je eigenwaarde zaailingen…

Leven op een eiland Stil en verlaten Omgeven door golven Tranend nat Door isolatie Niets in de gaten Alleen met je medicijn Pil van bittere smart Als ineens op Een zondagmorgen Het zon dag licht Aan jou laat zien Voel jij je verbonden Helen de wonden De bron geeft Het vergezicht bovendien Langzaam aan Begin je te beseffen Komt…

sneeuw bedekt alles de natuur weet het beter de mensheid is één…

Je kunt niet meer zijn dan je bent omdat je onder je fysieke en psychische vorm één bent met het Leven zelf één met Zijn…

Jij en ik, vanaf nu één geheel.…

En dan vrijen zij in het helmgras tussen stern en zilvermeeuw zonder rust in een zucht door naar de 21ste eeuw. 1000 en (één) mensen 500 paar en (één) allemaal bij elkaar geraakt en ik ben maar alleen want ik ben die (één). (gedicht van de vorige eeuw)…

Mijn liefste, wat heb ik je aangedaan? Mijn liefste, waarom ben ik het huis uitgegaan? Liefste Mijn, waarom kan ik niet bij je zijn? Mijn Lief, het doet zo'n vreselijke pijn... Geef mij nog een kans, ik smeek je oprecht, Geef mij je vertrouwen, 'k ben zo aan jou gehecht! Probeer je gevoelens toch te uiten.... Zodat ik je…

Maar ik heb heimwee naar je oude zelf, zou zo graag weer een aanvaring met je hebben, net als vroeger, net als toen, Kon ik 't nog maar één keer overdoen!…

Als ik één dag God zou mogen zijn, Dan verloste ik iedereen, iedereen van pijn Als ik éen dag God zou mogen zijn... Dan zou ik alle tranen drogen, Naar ziekenhuizen gaan En zeggen: Kom, Je bent weer beter en kan weer naar huis gaan Als ik één dag God zou mogen zijn...…

Eén liefde voor één leven Zo zou het toch moeten zijn Meer heb je niet nodig Vooral geen water bij de wijn Eén liefde weg te geven Maar zo vaak gaat het verkeerd Dan duurt zo'n liefde maar slechts even En raakt wat mooi leek snel verweerd Eén liefde dat moet kunnen Eén liefde voor heel erg lang Maar je moet het wel tijd gunnen Anders blijf…

het licht van jouw ogen ik keek en verkeek in jouw gevoelen jij wees me echter het donker en ik begreep de schaduw die weerspiegelde in mijn geloven zo verdwenen jaren van strelende woorden en teder voelen ik ben mezelf door de tijd verloren maar misschien kom ik mezelf wel tegemoet en zie ik het licht in de schaduw voor één…

Jij zo welbespraakt, zo geliefd Jij zo blij met de kleine dingen in het leven Jij die alles aan anderen zou geven Jij die in onze harten staat gegrift Wij die zoveel van je houden Wij die eigenlijk niet kunnen zonder Wij die nog hopen op een wonder Wij die je nooit vergeten zouden Ons, wordt nooit meer zoals toen Ik moest je achterlaten…

Ik heb urenlang geprobeerd om te ontdekken wat ik eigenlijk wil zeggen ik heb niet anders kunnen doen dan langdurig staren naar zwak kaarslicht jou zwevend beelden tot mijn glimlach gebrand stond op mijn gezicht wat me grijnzend deed beseffen dat ik het je niet uit hoef te leggen Ik heb dagenlang geprobeerd om te ontdekken wat ik voor je voel…

je hier de tijd voor Ga je even uit de sleur, even van je werk Het kan overal, thuis, op vakantie, in de kerk Maar het gaat je hele leven door Sommige doen het voor hun beroep Anderen voor plezier of alleen voor de prent Sommige doen het professioneel Anderen amateuristisch, wat niet altijd minder is Maar voor de foto neemt iedereen toch één…

hoger dan het hoogste, zeven zeeën zelfs voorbij, laat alle mensen zoeken naar één zo lief als jij. als men dan, niets gevonden, tenslotte vraagt aan mij dan zal ik hen vertellen: de liefste, dat is zij.…

ik droomde dat ik wakker werd op deze nieuwe morgen en door mijn raam heel in de vert’ zag ik de zon verborgen verschijnen in het ochtendlicht over een witte aarde ze scheen op mijn ontwaakt gezicht dat kalm naar buiten staarde ik hoorde bomen sprekend stil mij vragen om te zwijgen want dit moment en deze dag zal ik maar één keer krijgen…

Als 't beige zand, Verstikkend om mijn voeten, Soms warm, Maar vaak te heetgeblakerd. Als 't grillig duinenpad, 't Wisselend gemoed, Als " 't lieve" weer, Stijgt naar 't hoog debat. Als harde rotsengrond, Waarbij geen stem noch bijl, Helpt te veranderen, Slechts spaanders in het rond. Als 't water dat loopt, Waarheen 't niet…

als nevel niet verdwijnt de kilte mij omhelst rest dit leven niet meer tijd dan de dagen die het kreeg laat ik los mijn eenzaamheid die stille toekomstdromen waar duisternis in vragen de dagen niet verblijdt maar enkel nog de troost gelegen in jouw ogen mij zachtjes laat hopen dat morgen toch verschijnt…

zal ik jou zijn jij mij twee harten één droom zal ik vlinder zijn jij bloem verweven in kleur één geheel zal ik zon zijn jij maan in harmonie samen het ochtendgloren zal ik liefde zijn jij hoop samen in dromen één hart…

langzame voetstappen op bladeren die knisperen zonnestralen die 't bos nog één keer goudgeel willen schilderen zacht fluisterende stemmen die zwijgen spontaan om bij gekerfde namen in oude bomen nog één moment stil te staan schoorvoetend gaan aarzelende passen verder tussen de kalende bomen wervelende gedachten over vroegere…

zijn leugen was haar waarheid zijn lachen haar verdriet een onvoltooide liefde meer vroegen zij ook niet haar lichaam zijn genieten haar passie zijn gevaar een onderhuidse hartstocht dreef ze naar elkaar hoe blind zij zich ook staarde hoe weinig hij ook zag zij voelden zich gelukkig al was het maar één dag…

Voor één keer, als je dat kunt, genieten van wat je wordt gegunt. Voor één keer, met volle kracht, genieten van de dag en de nacht. Voor één keer, zonder zorgen, op 'n rots uitkijken naar morgen. Voor één keer, met open ogen, weten dat we écht leven mogen.…

dagen; Veel gelachen, meer dan voorheen; Zelfs dingen gedaan uit je stoutste dromen; Maar de energie was op; Een dag van wegkwijnen; Wachtend op de dood; De dood had haar genomen; Levenloos lag zij op het bed; En jij die haar ogen sloot; Afscheid nemen kon je nog niet; Ze keek zo tevreden; Hoe mooi ze in het avondlicht lag; Nog één…

Toen je daarnet langsliep En je hand raakte zacht de mijne Toen schoot er, heel apart Door mijn arm een tinteling Die zo snel als mijn bloed hem dragen kon Een weg zocht naar mijn hart Vervolgens bracht een warm gevoel Mijn hoofd spontaan op hol Maakte me klein maar ijzersterk En al zakt het nu langzaam weer weg Je maakte net mijn dag weer…

Zoals mijn hart tekeer gaat als mijn ogen jou ontwaren Na een onstuimige wilde nacht mijn hormonen pas bedaren Zo heftig als alles voelt met jou hier om mij heen Zoveel als ik voel voor jou maakt jou mijn nummer één…

slechts één traan ontsprongen uit een kale rots van dode steen verraadt mijn bestaan gepolijst door scherpe hoeken zoekt hij zijn weg naar buiten waar de zon hem neemt eer ik mezelf kon uiten…

je glimlacht ik voel de stroom als een donszacht moment bron van hunkering geplukt uit de schaduw van een donkere dag je probeert me te analyseren tracht te weten wat er in me omgaat je doet maar je kunt toch niet door me heen kijken je denkt nog steeds dat mijn gevoelens zullen overwaaien mee met de noordenwind als waren…

In één nacht, tussen twee infarcten in, zegt ze hem nog gauw waar hij de sleutel van haar kluis kan vinden. Hij had een treffender laatste zin in huis. Maar zij kent hem beter. Doodgaan is niets, maar al die paperasserij. Hou jij je maar bezig met erven, ik met sterven. Hoe noem je iets wat je niet meer bent, een zoon of zo? Pijn?…