Alle inzendingen over De lage hoek

eindelijk was vertrokken bleef zijn zelfvertrouwen zoek want hij zag, bang en geschrokken nog haar bezem in de hoek…

Mensen vinden dat ik leuk uit de hoek kan komen mensen vinden dat ik heel erg origineel, spontaan ben ja mensen en hoe komt dat nou Dat komt door de hoek, ja de hoek de strafhoek in de huiskamer van m'n ouderlijk huis “Jantje ga in de hoek staan” sprak vader anno 1960 Vader Gerrit sprak het meerdere, meerdere malen In de hoek heb ik…

Is er dan geen leven in die dode hoek buiten ons gezichtsveld aan andere zijde van de horizon is er geen beweging meer in een ziel die afgestompt gebrainspoeld is geplaatst in de dode hoek waar is het gevoel dat leeft buiten de dode hoek laat zien wat is over de horizon.…

Je bent gestruikeld In je slaap, een zon heeft je geslagen Om de hoek en je koopt blind een brood, Verdwaalt. De straat gaat met je op de loop. Een vreemde brengt je thuis, het is je vrouw Die napraat over je begrafenis. Je lag te roken in je kist, zegt zij, En pakt een pan en bakt je dode hart. Je weet niet wat er is.…

hij strekt de nek en spitst de neus hij woont in een mantel van vet omsloten door een vacht van gebroken wit die golft in de poolwind een straal tekent een scherpe hoek tussen driftend pakijs en de lage zon die hier geen sprankel verkwist dus weert hij het water en bewaart de gloed in zijn bloed de moeder kruipt door een tunnel in…

Mijn uiterlijk vind je mooi…maar zal ik je wat vertellen? Dat laagje van een millimeter stelt zo weinig voor Kijk maar in mijn open ogen, open maar mijn hart Daar vind je veel gelaagde laagjes... ‘O, wij zijn veel mooier Want samen gaan wij dieper Hieper de piep de pieper’ Zingen ze allemaal in koor En na het zingen elke keer Ligt er…

Guur is juli in de Lage Landen Als de Niets Vermoedend water maakt Overhelt, in al zijn voegen kraakt ‘t Logboek wegdrijft uit verdronken handen Nee, er is geen enkele hulp voorhanden Woest is wind bepaald niet welbespraakt Guur is juli in de Lage landen Als de Niets Vermoedend water maakt Brand een vuur en laat ook dit schip stranden Als je…

ik streef naar hoog mooi goed maar moet dan eerst door laag afzicht wreed dat kan dus wel even duren…

De charme van haar rokje ik douw haar nooit niet in een hokje met een stem zo zacht als boter het is het hart het bloed stroomt als een motor het roer draait bakboord zoals het bloed niet altijd stroomt naar het hoofd kijk maar naar beneden en geloof in hogere machten en lage lusten bloed moet vloeien ook al is het niet in balans dans…

Mijn diepste verlangen Gaat uit naar oud licht, Daar waar de dag Slapen gaat, en de Nacht op wil staan Laag, laat licht Zal het zijn Waar ik verder Wil leven, en me Warmen kan aan Het oude, rode licht Dat ik zo intens beleef Dat ik gewichtloos zweef En mijn eigen donker zwicht…

Laag voor laag gepeld bedolven door emoties verbrokkeld het zicht.…

(Zo lag ik wel en lig ik nog: liefde vernieuwt en verdiept zich. Steeds meer huiden wierp ik af - nu eindelijk in mijn eigen laatste vel, ben ik kwetsbaarder dan ooit) ------------------------- uit: 'Dichter', 1995.…

wat hield ze van de wadden en het kind die tussen een aantal emmertjes lag en sprak er is niemand die mij hier vind…

Wie doet er mee? De woelige zee en vieze lucht maken ons ziek. Chemie met vliegtuigen uitgestuurd als gif tegen elk leven. Mijn lijf reeds ziek, maar ik nog niet. Daarom die roep tot creëren; verbeeldt en het wordt je deel. Gedachten verzetten piramiden. Al gehoord van het Noro-virus? Weg ermee. Toveren is de boodschap. Een nieuwe aarde…

Zijn amoureuze goden èxtra heren Die voor genietingen in 't liefdesspel Op aard voor straf belanden in de hel? Zeus niet, o nee, hem hoef je niets te leren! Ook Pluto deed het, met Proserpina Niet zomaar vrouw of nimf, maar een godin Zij was slechts elk half jaar zijn gemalin Die in de lente terug mocht naar haar ma Of zij…

samen lieten we het allemaal afspelen strak in alle hoeken, ik kreeg jou daar wel hoewel je vaak aanmodderde jouw haarkleur sprak boekdelen maar ik liet je zien dat je niet blind en dom was onze gedachten kregen we ineen stukje bij beetje kregen we alle kennis op mijn kleurenpallet soms lag het wel verspreid maar…

En als er 's nachts gedoold moest worden door het huis, dan klonk er de hele tijd een stemmetje, 't kwam uit de hoek vandaan, dat angstig vroeg: 'O, mag er alstublieft een lichtje aan?' De mensen die daar sliepen werden wakker van 't geluid.…

zij gleed door de vluchtige spleet die haar met hoeks zonlicht eerbiedig omfloerste naderde in voorzichtig ontsluiten dat drempelloos doorgang gaf van binnen naar buiten zij behingen haar met stukjes zeldzame aarde die nog iets van het fossiele tijdperk in herinnering naar boven haalden…

De zanger op de hoek zingt zijn lied, over leiders die niet willen leren. De mensen, ze luisteren liever niet, ik zie ze hem doof en blind passeren.…

De vrouw achter het snackloket staat te bakken, staat te zijn. Is dit haar keus? Ze kent geen Sartre,wel haar klanten als haar broekzak. Niks geen nieten, dit zijn frieten! En met een ferme zwaai vliegt al het zijnde door de lucht. Ze is een dichteres van elke zak patat. Ik zie haar denken: 'Vent, ga eens existeren!' ------------…

Geluk zit in een klein hoekje Maar is er iemand die weet Welke?…

wij glijden af flauw tegenspartelend naar de slangenkuil waarin het vuil van ons bestaan door tijd en rot ooit zal vergaan de dode hoek van het paradijs waar grijs de kleuren heeft verdrongen harmonie en vorm tot karikaturen zijn verwrongen nog is er een weg terug met de rug tegen de muur omdat ons laatste uur geslagen is wij…

In haar erker staan de wijzen op het oosten, een stukje verder lopen schapen met een herder, aan de zuidkant zie je Maria en Jozef gaan, de stal met os en ezel wachten op het westen, de voerbak staat nog op de kop, het vilten kindje onderop. Bij het kaarslicht van de kerstnacht haalt ze wijzen uit het oosten, schapen met hun herder…

Één streek neer met zijn lief erbij in de Hoek at uit de pan en vree niemand die er een tel onder lee Ze voelden zich een roek zo vrij Toen kwam een ambtenaar voorbij die zomaar met een kijker op schoot sprak ‘eruit jij invasieve exoot scoort snel dat hoort er hier niet bij’ Huiskraaien uit Egypte mee gevaren deden dat - hier tussen ons…

Rebrof platen Hoe hij meezong in duet De zondagmiddagen in Crooswijk Als oma koffie heeft gezet Met zijn allen op visite En de rest die daar toen was Gezellig samen koffieleuten Terwijl opa boeken las Of ongegeneerd daar zat te pitten Al kwam de koning op bezoek Het kon hem niets verrotten Zo was mijn opa, opa Hoek…

zwijgende soldaten die in verstijfde houding handen niet ineen kunnen slaan ben dan een pion te midden van roerloze maten het doet armen en benen verstrammen aderen verstoppen en ooit hoor ik ver weg diep in de grond nog een hart kloppen naar de ochtendstond op zoek * ik ben het zelf verdwaald in een ronde hoek…

Mijn oma Hoek uit de Rubroek Ik zie haar in haar stoel nog zitten Commandeert de ganse dag met luide stem Haar taalgebruik mag wel wat minder Daarop zit niet echt een rem Ze wil nog weleens wat verwensen Loerend naar mensen door het raam Gehuld in toffels en pantykousjes Kent zij iedereen van naam Die halve gek, die pleurislijer, Die viezerik…

“Rechtdoor gaat voor” had hij op school geleerd De vuilniswagen naast hem zou wel wachten Hij was niet afgeleid of in gedachten Die middag deed er niemand iets verkeerd Het 'popalarm' komt hopelijk niet te laat; Mijn zoon fietst sinds een week alleen op straat…

je bekeek het leven uit de dode hoek maakte brokken als je afsloeg van het rechte pad vergat altijd richting aan te geven als je koos voor nieuw we hebben je nu weggebracht naar waar je wilde leven begraven in de dodenhoek…

waar de weg steevast kwijt is en de einder overal eender een naamloze leegte in de vouw van de kaart waar platte aarde zich krult tot verre niemandsbomen zodat stilte verzwijgt in de richting van voorbij probeer te keren…