Alle inzendingen over Drents kanon Sibon r

Hij wil 'r vermoorden, maar let op z'n woorden om 't eigen geweten te sussen. Hij wil 'r niet kwetsen en laat 'r maar kletsen en wéér praat ze over 't verlangen naar 'n stevige zoen. Hij durft niet - uit fatsoen - 't woord 'behoefte' door 'schijt' te vervangen.…

zou ik de wind willen vangen Een steen laten zweven Of gewoon willen doen Alsof ik het kon Maar jij weet al dat ik het kan en verlangt geen bewijs van iets dat jij ook al voor mij zou doen R O V E R…

"'k Ben v o o r de waarheid!” Goede man', ’k geloof het graag; Maar zijt ge er a c h t e r ? dat’s de vraag!…

Waaj emme ginne schrik vur terrorieste want ongs kanon, da’dis gecamoufleird dus as zo’n tiep ok al ’s iet probeirt, dan kan’t nie aanders zunne, ov’aaj mieste. Zelfs ás ’t raôk was, tiens, dan nóg gin zorrege: dan emme nog de koogel, goe verborrege.…

Ze bezocht d'r vriendin Roosmarie, waar ze klaagde, dat Ho Tjin A Djie, d'r gemaal uit Hongkong, d'r al jarenlang dwong tot het plegen van monogamie. Roosmarie zei: M'n man uit Versailles verdient de je-doet-maar-medaille Hij kijkt niet zo nauw als die spleetoog van jou en hijzelf leest een seksblad. - In braille.…

ik praat met jou geen woordentaal spreek noch hoor ze in het Drents jij raapt de klanken van ontmoeten schommelt ze zacht en als mens het beeld blijft aan mezelf gelijk in het ademen van het bloed vol eenvoud in je hele zijn plooi je letters zonder woordenboek…

Na een poëtisch middagje in Emmen, -Bij Groothuis, welbekend bij elke Drent- Gaat één lichtvoetig huiswaarts uit die tent: Die hief het glas (maar niet met bitter lemon). Dat is de nieuwe Light Verse Kampioen, Past ‘onze’ Bart dit keer die gouden schoen?…

Ik kan niet b e t e r doen dan best, Zo wil ik ’t dan bij a n d e r s zoeken.…

Vet is ie.... maar vooral cool: de eerste avenue van Rotterdam Spreken voortaan over de 'Cool'singel…

Tussen haakjes; wéér haakjes - (nog immer geen roos die stekel-loos is)…

krijgt 'r kleur, misschien meer kleuren.…

Bet was in d'r jonge jaren 'n Mirakel van 'n meid; In 'n dienst bij nette mensen Raakte ze d'r onschuld kwijt. Met d'r kas-ie en d'r kindje Werd ze aan de deur gezet. En 't kon der niks meer schelen Of ze riepen vuile Bet.…

Zo zou ik eeuwig willen leven Met jou in ons geliefde huis In doodse stilte, zonder ruis Zeer innig met elkaar verweven Jij bent nog lang niet uitgeschreven Mijn ganzenveer is ook nog struis Zo zou ik eeuwig willen leven Met jou in ons geliefde huis Bewust, gerijpt, met groen omgeven In onze harten feestgedruis Als huisdier - de computermuis…

Door ziektes of een ongeluk geveld Gaan ze nu nog als mummies door het leven. Je zou ze een verwijsbrief willen geven, Die daar in Assen zijn tentoongesteld. De eerste vraag bij ’t zien van allemaal: “Is er misschien een dokter in de zaal?”…

Een vrouw, die op d'r tour naar Rome door al het smullen, dat ze deed, bijzonder hard was aangekomen, kreeg van d'r arts een streng dieet. Hij hoopte na een week of tien, als zij op calorieën paste, de helft van haar terug te zien, wat inhield, dat ze haast moest vasten.…

kon mijn ogen nauwelijks geloven de 'r' verdween als op rolletjes u weet wel'rrrrrrrr' vergeefs zocht ik nog wel op andere pagina's naar de losgeslagen 'r' maar helaas tot heden niets gevonden…

Voor hij zijn goede naam wenst te verbinden Aan een naar hem genoemde nieuwe lijst Heeft Peter R. van u en mij geëist Dat wij zijn plannen acceptabel vinden. Wellicht typeert het Peter R. de Vries. De man kan vast niet tegen zijn verlies.…

Alert-bericht van Peter R. de Vries Dat Holleeder hem dreigt te liquideren Als in die film zijn naam gaat figureren (Van dramatiek is Peter R. niet vies) De heren ruzieden nog een kwartiertje En na excuses dronken zij een biertje…

Op het terras van een beroemd kanon, daar waar het leven ooit begon. De Groote Griet, welke Stadjer kent het niet. Is het niet van de drank, dan is het wel van het kanon, dat spek met witte kool weg schoot, van des bisschops schoot, zonder pardon. Warme zon, lopende mensen, een man strak in het pak, een Italiaan.…

mooi dat mijn generatie weet dat cape kennedy allang weer cape canaveral heet en dat je daar altijd al sneller dan hier een baantje rond krijgt door meer lokale draaierigheid dichterbij de evenaar mensen op de maan via televisie voor ons niks nieuws onder de zon al schoot jules verne ons per kanon tot hooguit zestig graden onder nul…

de wind is gaan liggen, ik weet niet waar. de zon hangt in het hemelblauw en verwisselt als een goochelaar zovele druppels morgendauw voor duizenden kristallen. wielen draaien met de benen langs de ongelijke rand van een lila paars karpet, langs gestapelde reuzestenen: doch... géén Hun in bed. een vuurvlinder is geland op de top van…

Al het loof schoof onder de aren zes vadem diep in het Drentse landschap begraven waar aken het verleden als lading varen as, riet, turf, schuld en boete het zware geweten van het alziend oog toch, die stijf bevroren was aan de lijn te zien hangen verliet mijn oog om het te vangen is het zo schoon geworden en worden oud onder je…

In een wereld die van aaibaarheid overloopt verbeeld ik mij Het Paradijs aan te raken geen wind, wel zon, stabiele temperatuur en veel, heel veel aardige, zeer aardige mensen, bijna aaibaar Ik luister naar hun stemmen bijna fluisterend omfloerst beelden besprekend in de tuin biertjes bestellend op het terras Ik besef me door die wat grauwe…

Het wachten op d'r herkomst viel 'r zwaar. Ze bleef maar weg. D'r hart was haast gebroken. - Geen taal of teken. O, wat had ze 'r lief! 't Was zomer, toen-ze afscheid had genomen. Ze vroeg zich af, wanneer ze weer zou komen en van het wachten werd ze depressief.…

Een krant die st(r)uikelt over st(r)uikelstenen…. Nog zit ik hier met kromgetrokken tenen.…

mysterie raakte overwoekerd door oprukkend regenwoud ooit leefde hier een volk zij verbouwden mais steden werden verlaten de grond was uitgeput zij trokken naar het noorden namen hun goden mee op steentabletten staat hun cultuur gebeiteld Drents museum Assen. Expositie…

Het water, in 't metaal bevroren, Splijt wel het zwaarst kanon vaneen, Waar 't vloeien kon, is niets geleên: Zo breekt hem, die zijn leed wou smoren, Het hart door opgekropt geween.…

"Poet(r)in international" daar rijmt geen woord op!…

Ik lig te woelen, ik wil het warme laken -- tot jouw lijf maken.…

Ze pronkte in d'r nachtkledij, die hij d'r had gegeven. Nauwelijks in bed, vroeg zij: 'Zeg Paps, vertel je even?'…