81 resultaten.
lotgevallen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 152 zo ontstond het zand
naamloos en zonder aantal
plompe klei en handen
met hompen
vormeloze scheppingsdrang
en de overdaad sneed de kneedbal aan
restanten zonder getuigenis
kruimels geleend uit dogma
vanaf daar was de hemel
met lucht om van te leven
zo ontstond de mens
met het toom van onvolmaaktheid
voor hem uit een lange lijn…
aarding
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 143 De wereld ligt scheef en bergaf
benepen met nadering in de einder
de liefde een zwaar vehikel geworden
wat nog rest past in mijn geklemde hand
het schrijven het tasten naar kostbaarheden
die zich onvermoed in mijn zakken verhullen
plompe bewoordingen kervend op mijn kladjes
met het definitief van een houthakker
die een boom omlegt
Met klompen…
ONWETEND WETEND, ALS DE DIEREN
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 87 ze gaan onder de maan, langs de wolken,
door de tijd, sierlijk en plomp,
onmogelijke machines
van holle botten en ijzeren wil.
iets hogers, iets wat de bomen, de wereld,
onze voeten beweegt, iets wat de bomen goud
kleurt en steeds net buiten ons bereik
vliegt, de oerkracht om ons,
binnen ons, dat richting noch doel behoeft.…
Assepoes en Kikkerprins
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 314 glinstering
verkent de gulden stuitering
geniet de speelse zindering
krijgt stiekem de verborgen prins lief
leert gierig de regels van het bal
past zwierig de glazen muiltjes
aanhoort de verbijsterende koningsbezwaren
beluistert de dreigende torenklok
en incasseert de inslaande vernedering
mietert dan kloek de goudklomp terug in de plomp…
Vriendinnen, woorden weghalend
gedicht
3.0 met 50 stemmen 13.637 en nieuwe vriendin is ook al weg
niet dat ze weg zijn
van de nagalm van krachtwoorden die hun bedriegerij ontbinden,
van hun verstrekkers van omcirkelende intimiteit, van begoocheling
rond gevoelens waarover de uitspraken aankomen als zweepslagen
weg zijn ze, losgelaten
zoals de briefschrijver na veel bedenktijd
een anekdote achter zijn plompe…
SLANK ZIJN
hartenkreet
0.0 met 5 stemmen 502 Verschrompeld zag haar jonge vel
omdat haar lichaam almaar kromp
Aan de gevolgen dacht zij geen tel
ze achtte zichzelf nog altijd plomp
Uitgedroogd verdorstte haar huid;
botten staken erachter duidelijk af
Iedere dag ging zij verder achteruit
daardoor stevende zij richting graf
Verleppen deed haar verharde vel
elastisch was ’t voor geen…
Fernando de Noronha
poëzie
5.0 met 2 stemmen 521 De vinger Gods - een steile, plompe rots
Staat op 't genaadloos strak azuur gericht.
De ballingen op deze bruine schots
Zijn ook gevangenen van zee en licht.
Ontsnappingspogingen mislukken steeds,
Het vasteland is duizend mijlen ver;
Wel zijn drie hunner, vroeger, zeilend er
Geland, maar als verdorste lijken reeds.…
Je
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 776 Soms zie ik je met je skateboard
of op hele hoge, plompe hakken,
alsof je een topactrice bent.
Ik verbaas me over je mannelijk gespierde benen.
Je korte kapsel verraadt de rest, denk ik, maar
ik zag ook al een knappe gozer bij jou.…
Mijl op Zeven
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.123 boerinnekes in schuurtjes
waar geen kip zich had verschanst
dan Sippejan die niet van hier was
haar zou leren zo bedreven
van het zompe - watervlooien
kikkerdril en waterleven
als zij wou mocht zij hem zoenen
en gelijk een handje geven
Van mijnheer pastoor die dronken
als een tor steeds was gebleven
alle eenden er verrot schold
weer eens in de plomp…
Kreeftje
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.188 De geringste zaken die ik bood, plomp lood
en uiterste schaamte, maar ik ging niet dood...
Je bent lief, zei ik. Je hebt nog het hele leven.
Nog heel even, zei ze, heel even.
En toen beet ik haar oortjes tot leven
en dat was het enige, het enige wat ik hield.…
De wereld hapert
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 477 windstilte uit te wapperen
te flapperen boven het balkon
regent het kompasnaalden
richting en op mijn hoofd
ook een reiziger
Deze hemelvaarder stapt uit
een zwart gat van blonkblankblinkend
gouden belletjes
viel tuimeltolde tot bij mij
Hij zei Hij
noemt me Atlas
ik moest even weg
vandaar
Dit verklaart alles
“In naam van God
en ook die plompe…
In Nederland
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.334 Wel worden weerlozen gekweld,
Nooit wordt zo'n plompe boerenkop gesneld,
En nooit, neen nooit gebeurt een mooie passiemoord.…
Een Nederlander op de fiets
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 346 En kanalen vol lelies en gele plomp.
Langs kuddes koeien.
Rechtdoor en niet omkijkend.
Want anders kom je te laat.
Een Nederlander op de fiets.
Achterop een bleke vrouw die de worteltjes schilt.
En helemaal achter de fiets aan een rood verkeerslichtje.
Zie je niets dan begint daar de fiets.
De fiets is een pufmachine.…
Dikkerdak in Tbilisi
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 738 De zondvloed kwam, het water rees
het hart schommelde als homp
in schokbrekers van vettig vlees;
de Hippo's werden plomp.
Vandaag staat op een foto in de krant
een nazaat voor een uitstalraam met klokken
alsof de tijd hem helpen kan
bij uitleg van wat zich heeft voltrokken.…
De dwangarbeiders
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.624 De koelies kermen op de zwarte kaden
Onder de Zuid-Chinese zomerzon,
Met plompe zak of zware ton beladen,
Eenzelfde zang van Sjanghai tot Kanton.
Zij zijn maatvast en doen de laadstok deinen
Het ritme van hun draftred doet 't gewicht
Half zweven door de lucht, de schouderpijnen
Zijn minder onverdraaglijk, bijna licht...…
Slechte stoelgang
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 2.011 protesteerde ik zijn bruutheid keer op keer
hij wipte na de maaltijd altijd houterig op en neer
en hielp mijn evenwichtigheid danig naar de kloten
De tweede was zijn zeer gewichtige vrouw
die zich zuchtend maar kordaat bovenop mij zette
en terwijl haar wijde rokken mij echt benauwden
kreunde ik van inspanning om haar te houden
als haar plompe…
KREPEL WIL ALTIJD VOORDANSEN
poëzie
3.0 met 14 stemmen 5.564 Doch van allen was er een
Met een krom en krepel been,
Met een plompe, stompe voet,
Die had veren op de hoed,
Die was voren aan de dans,
Die was bij de rozenkrans*:
Die was om en aan de mei*,
Die was leider van de rij;
Wat men peep*, of wat men zong,
Krepel had de eerste sprong.…
Ten einde raad
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 98 Even leek er iets te horen
Altijd midden in de nacht
Ogenschijnlijk wat verloren
Of een wisseling van de wacht
En gewacht werd er slechts even
Er is zelfs bij stil gestaan
Tot ook deze paradox van ’t leven
Verder lijkt te zijn gegaan
Die dag stap je plomp aan boord
Van je eigen boot
Ontluisterend en ongehoord
Maar je houdt je groot…
De tarantella
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.145 Groen- omwingerd, half in lamplicht,
Half in maneschijn zich rondend,
Torsen zuilen, ver uit de oudheid,
Deels Korinthisch, deels Ionisch,
’t Plomp moderne, platte dak.-
Stenen vloeren zijn de bodem;
Schuilt daaronder ook een grafzerk,
Prijkend nog met vreemde krullen,
Wapenschild en bisschopstaf…
Wat kan dat de citer letten?…
Ballade
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.788 Du Plessys, door zijn oud verbond vergeten,
Verzwegen, onderdrukt door 't plomp complot
Van intriganten, door de hunkring tot
Luidruchtge en lucratieve roem bezeten,
Ontbeerde stoïsch en verteerde in 't reine
Heimwee naar 't onbereikbare Hellas.
Hij wist op hoge ritmen weg te deinen
Vanwaar geen plaats voor hem op aarde was.…
DE MOLEN
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.234 Onder de huizen donker en vocht,
de woningen en de stratenbocht
met kilte, die van de muren vliet,
en voorjaarswasemen in het verschiet,
in hun midden grommelig en plomp
de norse kolos, de opgaande romp
van de windmolen; zijn onderste voet
nog in de bedommeling en het roet
der daken, maar alreeds beschenen
de rijzende bouw, de metselstenen…