Netgedichten

netgedicht (nr. 11.210):

De wereld hapert

Elk moment steeds weer
valt faalt herhaalt
de aarde meer en meer

Bevroren netvlies vlak onder de atmosfeer
wordt witheet en transparant
ik vlam damp verdamp
in de wolken
tot boven de wolken
rol door lijzige lucht
als helikopter zonder
wakgewakkerde wieken
klap nu wel aan elke voet
vijf veren en een duim uit
Dit verklaart voldoende

Flip flap fladder
een duim nijpt
zich fatsoenlijk vast
aan een luchttrappelend
plingel plangel prieeltje

Ik hang als wind
en windstilte uit te wapperen
te flapperen boven het balkon
regent het kompasnaalden
richting en op mijn hoofd
ook een reiziger

Deze hemelvaarder stapt uit
een zwart gat van blonkblankblinkend
gouden belletjes
viel tuimeltolde tot bij mij
Hij zei Hij
noemt me Atlas
ik moest even weg
vandaar
Dit verklaart alles

“In naam van God
en ook die plompe modderploeteraars
hieronder
herschrijf ik nu
uw manuscript”
Met enig aarzelen zei men
dat het goed was en
vanaf deze dag
verliet hij de wereld terug
met een beate glimlach

Elk moment steeds weer
valt faalt herhaalt
de aarde meer en meer
gelukkig doet de hemel
hier keer op keer
niet aan mee