Alle inzendingen over Roepende

Kan ik nog de sterren raken, het hart te groot, zodat ik mijzelf er buiten sloot, verloren in een wijde atmosfeer, aan de overzijde lonkt de altijd groene weide, beweeg ik het aangeboren lot heen en weer, zwijgzaam roepend en bevreesd dat iemand mij stem zou horen, als ik in iemand anders zou zijn geboren.…

Kan ik nog de sterren raken, het hart te groot, totdat ik mijzelf er buiten sloot,verloren in de ruimte van de atmosfeer, aan de gene zijde lonkt de bloeiende heide in kansen op het ritme van de genen heen en weer, zwijgzaam roepend, bevreesd dat iemand mijn stemgeluid zou horen, als ik in iemand anders was geboren.…

op de heide, zo nabij een schrale boom kijk ik omhoog en zie in schuivende witte lagen van een zacht blauw decor roepende vleugels om aandacht vragen ik zwaai gewillig ze weten dat ik ze hoor hier op nog onbegraasd gras staat mijn wereld stil dit is wat ik wil toeven op een luchtig kompas omringd door een zee van ademend gewas zo sprietig…

liet veelbelovend en gul het zonlicht naar binnen vallen in het najaar voelde je voor het eerst een ongrijpbare splinter in je hand de winter kwam benauwend dichtbij heuvels werden bergen in het grensland transformeerden de witte in zwarte bladzijden op de donkerste dag werd je wereld afgrondelijk in de woestijn was je een roepende…

Roepend in de woestijn.…

moord met voorbedachte rade slachtoffer is lang aan het lijntje gehouden benauwd voelt hij het touw verstrakken het donkert perspectief is met de noorderzon vertrokken schuld en schuldbesef staan hand in hand belangstellend toe te kijken weemoed komt op en klaagt spijt vermant zich plicht is een roepende in de woestijn schijn en wezen…

Mendels werd bleek en vertrok roepende: "Het gaat maar door, het gaat maar door." 26 januari 2002 Vooravond van Sint Chrysostomus ZONNELEEN De episoden van Amos 57 Voor aantekeningen zie www.abelstaring.tk…

Zoveel flarden door mijn hoofd: als wolken vol van wintervogels dalend, stijgend, dan weer kerend, roepend, krijsend. Wolk van zorgen die mij van mijn slaap berooft. Zoveel golft er door mijn lijf: onrust als een woeste branding die te pletter slaat op steen razend, ongenaakbaar en ontembaar. Golven maken dat ik wakker blijf.…

meesleurt naar het land, waar ik wacht en je woorden me overspoelen, zandgedachten verwoestend Je brengt me schatten uit de zee; sterren, een krab wrakhout smijt je me toe waarmee ik een hut kan bouwen Wanneer ik gekroond ben door overvloedigheid ga je weer, terwijl ik rust, en de volgende golf afwacht -als die op z`n verst is je weer roepend…

* onder de oude middeleeuwse toren sta ik even stil als de bejaarde slag het Angelus laat horen * zij is een roepende over winterse velden met statige galm zonder dat men haar nog ziet als hemelse bruid * gedragen door een stenen verleden en echoënde psalmen, naar verluidt * maar…

onder de oude middeleeuwse toren sta ik even stil als de bejaarde slag het angelus laat horen hij is een roepende over de winterse velden kijkt statig uit zonder dat men hem nog hoort of ziet als hemelse bruid hij draagt slechts een stenen verleden en echoënde psalmen naar verluidt laten we ons nog verwonderen door eenvoud…

Ik heb maar een verlangen - te vergeten maar op mijn ademtocht de nerf gewet groeit er aan ijsvarens een rauw bouquet en buiten ligt een toegevroren Lethe en ik blijf wachten - meet het leven uit - het is woestijn, herkomst en doelverloren de stem des roependen zonder geluid. Was er ooit een die mij had kunnen horen?…

op zondagmorgen hoor ik kerkklokken luiden en duifjes koeren het zonnetje schijnt flets door de gordijnen heen het voelt zo vertrouwd dat gevoel van toen herinnering uit mijn jeugd is weer heel dichtbij jij bent al onder en hoor je druk bezig zijn roepend: kom je ook?…

Zonder twijfels over hun levenslicht te verhelen, zie ik hoe ze op de stoffige vensterbank, in groei achter, met ziekelijk gelaat om hulp roepend zonder weerklank in de volle zon liggen te vergelen. Hier ligt een bewusteloos korps, daar roerloos en stil een Siamese tweeling, onderop een kloppend hart van steen.…

Boe-roepend riep men hem toe dat hij moest zwijgen. Dus deed hij dat niet. Oreerde vrolijk vlotte, rijmende verzen. In de wei kreeg hij een schok - 'Hou toch eens op!' klonk het van Boven. 'In wezen blijf jij een rund die hooguit 'hoe' roept als hij moet zeiken.' Dat klonk koe-eigen. Loeiend loosde Bontekoe zijn rijpe vijgen...…

Lange zinnen roepend om een antwoord meegesleurd door wanhopige verhalen nuchter door de harde realiteit saaie muizenissen in de tijd woordbloesem tussen het verse groen een bevestiging van zuivere liefde wil jij mij vragen voor een zoen?…

dan hield ik haar staande roepend het is 1946 1946 en voorbij voorbij in haar bleef het klagend gaande zoals zij klagend en gaande blijft in mij ------------------------------- uit: Ik raak aan je, 1983…

In het huis waar velen komen om eigen bloed dan wel plasma te schenken voor levensbehoud van zijn of haar medemens heeft de kamer van ontvangst warm uitnodigend aanzien wanden ogen huiselijk tafels bieden kosteloos smakelijke spijzen aan roepende papieren raden aan te zoeken naar meer bereidwilligen die wat uit hun aders kunnen afstaan…

mijn denken omhoog jou moeite is ontroerend, maar je doet altijd zo moeilijk, hoorde ik ik schreef over liefde en licht en nog wat melodrama over mensenplicht liefde is van brandhout eenzaamheid maakt gelukkig ik ben mijn mooiste woorden kwijt we lopen in wankel evenwicht consumerend gaan we met een leugen ten onder vrezende roepende…

hoezeer ik ook mijn passen wil versnellen en mijn armen nog verder doe strekken zij komt niet dichterbij ik schijn aan de grond genageld alsof het ongekende mij wil kwellen een teloorgang van zwijgend verlangen een mens, dus ook mij niet vreemd houdt de ziel in mijn lijf gevangen ik ben gebroken doch blijf altoos hopen op roepende…

je hebt zo van die wieven die zien ze vliegen op de Amsterdamse Meeuwenlaan was er vorig jaar mei één die zag twee grauwe kiekendieven zij werd een roepende in de woestijn deze breed gevleugelden gesignaleerd in bij voorbeeld Doodstil Usquert Robbenoord of Oosterwijtwerd het was nooit zo ver gekomen ze was serieus genomen had zij in…

Zon op, dauwdrup aan dennennaalden glinster aan konijnenvacht etend van gras koolmeesje hipt, pikt en vlucht, snavelvol eekhoorntjesspel in top van de eikenboom bosgeur, dennenreuk, vlier en lijsterbes ….rust-verstorend hondengeblaf in de verte irritante stem roepend om gehoorzaamheid weg is de illusie van een sprookjeswereld door onverschilligheid…

stedelijke betonnen wildernis slechts gekleed in lendendoek standbeeld van een antiheld strijder voor gelijkheid stil versteend in stille dromen te glanzen in het duister de blik op oneindig de tepels getooid met vogelpoep een blauwe vlinder op jouw linker oor beeld van toen, beeld van nu je roept een zwijgende stem je zwijgt een roepende…

Vanuit de verte tjilpt gezang roepend ook te komen. Maar de zon en de zoete geur van bloemen is vele malen lieflijker dan het avontuur de catacomben opnieuw te betreden. Sprinkhanen knagen zich een lied tot de zon. Het veld ligt open naar de toekomstige oogst waar vele schoven aarden.…

Voel je de liefde in mijn woorden die ik zachtjes spreek als ik denk aan jou Zie je de beelden in mijn verhaal die ik je probeer te schetsen met een zacht penseel Hoor je de muziek in mijn woorden of zijn het voor jou valse accoorden Ben ik een roepende in de woestijn in jouw hoofd en raken mijn woorden kant nog wal…

duisternis wakend over liefde en leven biddend voor de Apocalyps stervend in de ban der tijden vechtend in het hemelvuur hopend op een goede afloop terugkerend naar de natuur verdwijnend mens-zijn zoekend naar de zielskracht levend in een nieuwe ruimte dromend van de aardse pracht dolend eindeloos bewustzijn denkend in verbondenheid roepend…

Alleen in volmaakte stilte in de opgetrokken schemer praat ik zachtjes zittend op jouw graf, 'k heb veel te lang in angst geleefd maar toch ben je altijd voelbaar roepend en vragend aanwezig, maar er is iets, iets ongrijpbaars met vergezichten - zo ver dat dwars door het heden breekt, daarom probeer ik te ontsnappen aan de…

Mijn gedachten zullen roepend zijn als verdwaald zonder jou in woestijn gelijk schaduwen zonder vaste vorm zoals sluiers nevel in ochtendstond over velden zicht beletten.…

Maar roepend tegen de zee smeek ik, dat je de eeuwige jeugd zou uitstralen…

Voel prettig Omgeving aangenaam Het groen is er zo prachtig Invoelbare rust maakt bekwaam Spiegelen aan het beeld Voldoening speelt Verbonden gevoel Zomers doel Scheppende waarden Het groen laat je aarden Het maakt innerlijk voldaan Gevoel is aangenaam Kijk, overzie en geniet Een koekoeksjong dat z’n nest verliet Rugstreeppadden roepend…