Alle inzendingen over bergen in een ruimere zin van het woord kunnen adembenemend zijn

omarmd door de mist ontwaakt de wereld in al haar schoonheid wiens geheimen goed bewaard zijn gebleven in de schoot van moeder aarde die zich ontpopt vanuit haar cocon en wegvliegt als 'n beeldschone vlinder…

“zij is als het schilderen van het lied van de nachtegaal” tussen eb en vloed verloor hij zijn hart de eb van zijn hoofd de vloed van zijn lendenen beschrijf haar jubelt de wind saffierblauw haar ogen stamelt hij als een dwaas scharlaken rood haar lippen als albast haar huid haren zo zwart dat met het licht van de zon er een blauw overspoelt…

Al pratend weef ik je tranen tot een geheel begeleid door jouw meesprekende ogen de gedachte hieraan brengt mijn twijfelen danig tot bedaren jouw tranen zorgen voor een speels schimmenspel adembenemend wat ik voor je voel jouw puurzijn ongelogen zo,n dierbaar gebaar sleept mij erdoor…

de tijd stokt alsof er minder seconden in 'n minuut gepropt zijn is het moeilijker beklemmender waar de grens ligt om er een halszaak van te maken, of om erin te berusten neem ik nog een allerlaatste teug bekijk de zon die adembenemend mooi opkomt…

Waardoor elk woord een siddering veroorzaakte, kolkende stroomstoten verraden wie je bent, het licht in jou schijnt met duizend woorden een stroom van stilte volgt...en is welkom. Adembenemend als je bent verstommen wij.…

het smalle ochtendlicht deinend de duinen de zee met mijn ogen dicht leven in puin en schelpen gestrand in bloedrode golven…

het is veel wat er van buiten op ons afkomt heden ten dagen met al die vragen die blijven knagen om een antwoord vragen en het zijn er vele die sterven maar die het coronavirus erven sterven veelal alleen ik zet de televisie uit sluit het venster en de deur voor de adembenemende corona geur en gaat zoeken in het…

Je hebt me een stuk van jezelf laten zien dat heeft me enorm geraakt het was als een rups die zich ontpopte een vlinder die ontwaakt Zo mooi als de zonsopgang een adembenemend licht toch trad de duisternis in want ik zag je gezicht die woorden waren niet aan mij gericht Je hebt in mij iets wakker gemaakt ik wou dat het nog sliep…

Rontonde, ijskimo, begaande grond Lamptaarn, trots als een paus, kakafonie Luidbundig, broterham, triologie Versnelding, strookbreed en prins bernhardhond Dit zijn verhaspelingen, allemaal Ze klinken echter heel “fundamentaal”!…

Adembenemend machtsvacuum aanstaande verspreidt zich als gas…

Aan de horizon intens paarlemoeren zee adembenemend…

Adembenemend die smeltende poolkappen mag ik een vuurtje?…

Ben ik uit de tijd, omdat ik een boek wil ruiken? Beslist niet goed bij mijn hoofd Nou? Door mooie druk; die is toch echt de moeite waard? E-readers Daarentegen, laten inmiddels hun sporen echt na Hoewel; veel mensen het lezen van Getitelde ruggen Ooit zullen gaan missen(?)…

De WOLF is weer terug in Nederland, daarmee is een sprookje uitgekomen. Al fantaserend betreed ik de bosrand, denkend aan dat wilde beest uit mijn dromen. Op een open plek spreid ik een groot kleed, en neem bemoedigend mijn laatste slok. Zo nu ben ik voor de picknick gereed, leeg het flesje kokosdrank, klok klok klok. Mijn rode mantel mag…

Schrijver ben ik - was ik - ben ik Mijn pen geworteld in Koerdistan De uniformen pakten mij op Rukten mijn snorharen 1 voor 1 uit Al waren het woorden tegen hen Sloegen en spiesden mij met stokken om er een punt achter te zetten Een zin kende ik niet meer Ik schrééuwde VERWARRING uit Nu woont mijn bewerkt lichaam in een ver en vreemd…

“Ik vraag u vriendelijk u uit te spreken Voor ruimere bevoegdheid en meer macht, Want voor mezelf heb ik een plan bedacht Om met het democratische te breken. Dus als u even ‘ja’ wilt stemmen, graag! Da’s echt het laatste wat ik aan u vraag.”…

December dendert door de dageraad De duffe dinsdagochtend deprimeert Die drammerige d demotiveert Dat dwarsboomt duchtig deze dichtersdaad Doch dankzij diepgevoelde doorzwoegplicht Daagt desondanks dit drieste daggedicht…

adembenemend leeft eeuwenoude stilte in stenen graven…

Een mantel, liefdevol gevouwen om huiverende schouders, geeft zoveel warmte. Biedt troost en geeft vertrouwen. Als wij die mantel kunnen geven, omdat we weten, er is zoveel mis, zal dat veel vreugde geven. Beseffend dat zorg hier nodig is. Door zijn warmte stopt het beven, verdwijnt verdriet en droefenis. Geef van harte in dit leven,…

Blijkbaar heeft het zin gehad, al die jaren van pijn en lijden na hard en veel werken, want nu weet mijn ziel zich te bevrijden.…

Liet Hij zijn letsel aan hen zien, alvorens Hij voor een tijdlang uit het zicht verdween Dat Jezus in een lichaam incarneerde Een leraar werd, een van de allergrootste Genezers was, doodsbang soms voor Zijn Lot Als kosmisch wezen zich manifesteer Roept vragen op, wat was het dat Hem loodste Door Zijn Ervaringen van krib tot grot Het Woord…

Van Dale viert en Nederland verkoos - zo werd jongstleden dinsdag openbaar - tot mooiste woord in 150 jaar een kei van ver: het woordje ‘bolleboos’. Hoe is het mogelijk dat dit woord won, terwijl men ook op ‘dichter’ stemmen kon?…

Bij ieder ongeluk, bij elke brand, Bij lekke banden en bij uitlaatknallen En elke boom die hier is omgevallen Gaat er sinds kort een rilling door het land. Wij vrezen immers nu met groten vreze: Het zou best een terreurdaad kunnen wezen.…

Ik bezoek je in Je atelier waar Wanorde de boventoon Voert, maar waar Wel intens geleefd Wordt - een hok Van een kleine Twaalf vierkante meter Met je opklapbed Te midden van je Kunstwerken op doek, Paneel en papier - Honderden voltooide Werken neem ik waar, Allemaal in ruwe Olie opgezet - Jij wijst mij Mijn plek en…

Waar woorden geen gewicht mogen hebben. Worden pennen zwaarden. De machteloosheid van onwetendheid heeft immers zwaarden nodig. Daar waar kennis macht is worden pennen overbodig.…

Catan?..nooit van gehoord, is dat een spel? Ik zou niet weten waar dat land te zoeken. Wie doet mij dat eens even uit de doeken. Als u het weet trek dan maar aan de bel En mocht u mij dat landje kunnen tonen. Dan plant ik daar mijn vlag en ga er wonen!…

Over zin en onzin geschreven De zin is over onzin is in Geen woord komt er meer zinniger uit dan tweet…

Geen zin in iets of niets Geen zin om te werken of te niksen Geen zin om te schrijven Er komt geen zin op papier geen zin uit mijn hoofd geen zin in mijn lijf Geen zin een zinloze dag Geen zin in veertien zinnen…

Mij de ruimte geeft, adem te halen, mij niet vasthoudt, als ik wil gaan, die mij leidt over bergen en dalen, mij de zin in doet zien, van het bestaan. Vaak zijn woorden overbodig, begrijp je mij meteen, je steunde me daar waar nodig, sleepte me er zo vaak doorheen.…

Dit wordt een absolute modehit: gewoon een broek die ietsje ruimer zit.…