Alle inzendingen over bezat

Ik vroeg dan vaak verbaasd hoeveel levens jij bezat. Het is altijd maar jij. Ik heb je rechts laten zien en links getoond. Maar je koos nooit een weg. Omdat je zo goed wist waar we liepen. Het is alijd maar jij. Het is alijd maar jij…

Z'n staatssecretaris was juist - wat een wonder bleek - dáár en hij pakte het fruit en het groen, want als onderminister bezat-ie een ondersteek. Dáárin kon hij dus de boodschappen doen.…

Ik droomde dat ik wakker was de slaap maar niet kon vatten Toch was mijn geest niet overstuur liep ik niet uit de pas was ik mij niet met vrienden gaan bezatten Het gekke was dat het allemaal zo realistisch was zo echt en zo natuurlijk dat ik daarover flink de pest in kreeg omdat ik het niet kon bevatten Gelaten onderging ik dat gevoel…

Alle liefde die ik in mijn hart bezat was alles wat ik jou kon geven jij was de liefde waar ik van hield lief, ik had je zo graag hier gehad Ik wil niet meer dromen over niets geen twijfel voelen over ons bestaan mijn hart kan het niet meer verdragen om jou steeds weer weg te zien gaan Ik vertrek voordat de liefde terugkeert om dan te laat…

Zoals bij alles dat het leven heeft is het belangrijk dat je het water geeft zo had ik in dit leven een schitterende bloem water te geven gevoed door stralende zon leek het een bloem die niet verwelken kon een die de zoetste nectar bezat en huis gaf aan alle vlinders die ik had totdat ik het water vergat jeugdig als ik was besef ik volwassen…

Nooit geweten lieve vriend Dat je nog wat na zou laten Had niet eens in de gaten Dat je wat bezat.…

laten we toch feest vieren nu het nog kan en niet bang zijn voor dan en dan en dan laten we nu genieten zolang de zon schijnt ooit valt er weer regen dus nu voor ze verdwijnt laten we ons bezatten aan het leven niet te veel denken aan later daarvoor is het nu gegeven ooit ontmoeten we wel de kater maar nu nog even niet laten we elkaar…

een lyrische ontboezeming en dan nog wel kort samengevat vraagt van de rede een vroegtijdig bedijken vaak bezat door overvloeiende gevoelens, zo willoos bereden, wordt van mij het bovenmenselijke gevraagd immers het stoppen van innerlijke weerbarstigheden is vaak ook nog dubbel gelaagd al heeft men weet van een doofpot, verstandelijk…

wil ik met woorden iets proberen vast te leggen met zinnen die te weinig zeggen in een aantal dichtakkoorden Het wil maar moelijk gaan bezinken dat liefde niet te vangen is dat het een vreemd verlangen is om haar in woorden vast te klinken Hoe kan ik woorden gaan bevrijden die niet bestaan in mijn gedachten Ik dacht slechts dat ik ze bezat…

Als ik een miljoen bezat gaf ik jou een reuzetaart en een vol jenevervat. Want jij bent dat zeker waard. Voor de koude, grijze dagen kocht ik jou een paraplu. En een hele dure wagen gaf ik met plezier aan u. Maar ik kan geen cent bekomen door te dichten en te dromen.…

Ze leunde op één elleboog en keek hem aan met de verleidelijkste blik die ze bezat. Ach Heer, neem me mee naar het beste restaurant van dit godvergeten gat. Ik ben het waard en ik zal het U vannacht bewijzen. Ja, vannacht, U zult er geen spijt van krijgen, dan zal ik U belonen.…

gaf mijn ogen de kost maar hoefte niets te zien heb ook niets gekregen wat ik niet verdien kon niet méér verlangen naar wat ik al had en ga tóch slapen met méér dan ik bezat want jouw liefde groeit elke dag meer dat laat je me voelen keer op keer welterusten,lieve schat morgen weer zo'n dag...…

ik zag hoe jij in flitsjes licht het donker voorzichtig wilde pakken hoe het langzaam bleef plakken aan de stukjes hemel boven jou die zich vulden met pastellen kleuren in de nog open plekjes blauw en met de warmte van een kloppend hart dat liefde en interesse had voor een wereld die leven bezat nooit heb jij de leegte…

de groten uit de geschiedenis hebben altijd een naam gehad maar door hun leven liep een schaduw die de echte macht bezat zij waren naamloos moeilijk te traceren deze onzichtbare heren hoewel soms dames staat konden maken zij liepen minder in de gaten ook in het klein spuugt schaduw zijn venijn in levens die met lach lijken omgeven…

de lach op je gezicht wist wie er kraakte op de trap jij had een uitstekend gehoor voor alles dat leven bezat en ooit beweging was jouw nonchalante streling over de stenen van de muur vertelde van vele jaren vol avontuur door jeugdigen die zo het volwassen traceerden waar jij alles alleen deelde kreeg jij op tal van manieren…

heerlijk dat gebaar als jij iets door de vingers laat glippen niet gezien onopgemerkt een toeval of gelukje verloren in kleine stukjes je had het nog net en nu is het verdwenen zoiets doet nauwelijks pijn maar verlies is nooit fijn het stukje eigen dat jij verzamelde maakte deel uit van wat je bezat dat je zelfvertrouwen…

een nimf zong bekleed met dromen over het dal van Hebron tot aan Athene weerklonk haar stem oogvijvers verzonken in het smalle waterlint ook dat bezat een brede bron van geesten fluisterend tussen de rotsoevers door maar geen blik op haar porseleinen gelaat voor altijd sluipt ze nog achter ons aan ----------------------------…

hij was geen tovenaar maar bezat de magie om mensen te bevrijden van de remmingen waaraan zij vaak lijden hij stal hun blikken nam ze mee naar onbekende plaatsen liet ze warmte en dan weer strenge kou ervaren zij zaten op het puntje van hun stoel om als eerste zijn emoties te voelen in een hemels evenaren zij ademden mystiek toen…

Dit verraad zo alomvattend Dat ik er welhaast in verdrink Maar voor ik naar de bodem zink Zal ik me nog één keer goed bezatten Elk glas dat ik op je drink Lijkt een herinnering te bevatten Aan hoe de vonken in de rondte spatten En aan hoezeer ik in jou weerklink De zuiverheid van deze zonde Blijkt mij opnieuw te definiëren Een zondige,…

ik draag zwart omdat jij genomen hebt wat ik bezat veel bloot om jou de pijn te laten zien het lijf waarvan ik gruw nog sijpelt af en toe die grote rode vlek over het wit dat ik ooit was dan schreeuw ik in mijn slaap als jouw handen mijn onschuld doden word ik gebroken wakker in lamlendig grijs dat niet wil wijken ben in…

witte golven nevel tracht woorden vast te houden 't vertrouwen in een stem die verzen las ik keer de stilte in de wind steeds zwakker en jij die de dag vervoert naar uitgewiste dialogen werpt bloemen tussen lucht en water in een opkomend getij ik blaas nog een keer tegen een bleke duintop en stoot het beeld om dat ik eens bezat…

onder een blauwe lucht wolken als verre herinneringen Tweede Boerendiep 20 bij Musselkanaal duur opgeknapte woonboerderij met een verhaal van bijzondere dingen want hooiopper erbij daarvan de wanden allemaal behangen met zinken teilen in soorten en maten zoals mijn ouders vroeger er één bezaten om in de tijd van toen mijn broertje…

hoe ik alles ook aanschouw, het probeer te raken met de rijpheid van mijn geest - neen het blijft versteend in het erts waaruit het is gebrand hoe het hart het leven wil aanbidden, het probeer te raken met de liefde die ik eens bezat - neen de tijd hangt onbevrucht in de schoot die me bewaarde en verwees hoe mijn ogen ook trachten te zien…

Hoe zou je kunnen leven, als je dat niet meer bezat? Ook al zijn de tijden soms zo slecht: Gebeurt er iets, zodat je toch weer vecht! Ook al zie en voel je het soms niet, Door alle ellende en verdriet Steeds komt er toch weer een straaltje hoop Zodat je weer verder gaat met je levensloop!…

tijd, die uitmondt in een belegen zee, schep ik ongenoegen in een emmer, waaruit de bodem is geslagen en de dromen ongestraft blijven komen, in het zog van zelfgenoegzaamheid, tegen ingedekte stromen in, dein ik blind in de wals der sterren mee, verkoos mijzelf te overschatten in bescherming van het nog te komen kind, zal ik mij mateloos bezatten…

de eeuwige jeugd bezat vandaag wat veren grijzer, tussen bruin, want eeuwigheid bezit wel jeugd doch ook de ouderdom ik hou van ze, van hoe ze tussen groen wat wormen rapen en de dag bezingen met hun stem zo wonderlijk in mooie klanken en zo tijdloos, zoals slechts muziek kan zijn die voortgebracht wordt door iets puurs zonder pijn…

Waar In de diepste nerven van de nacht zwakke lichtjes feller dromen op de kristallen spiegels van de ziel, werd alles afgewogen wat ik bezat, opgebaard in een te nauw valies wat ik in de ogen van de morgen las.…

Toen mijn oom in een benarde tijd, nog geen enkel vloeitje had, maar wel een oude bijbel bezat, scheurde hij de dunne blaadjes zonder spijt. En met zijn dagelijkse oost, na wat drogen en vermalen, kon hij weer kuchend ademhalen, die tabak was zijn enige troost.…

Ik loop in de leegte Niets kruist mijn pad Ik heb alles verloren Wat ik eens bezat Nu loop ik hier alleen In diep gepeins verzonken Ik denk nog wel eens terug Aan de ogen die mij verdronken Niets keert het tij Een verwelkte roos zal nooit meer bloeien Dat gebeurt bij mij Nooit helen de wonden Ik leef in de schaduw Van wie ik ooit…

Ik had eens de behoefte Om mij te bezatten En deed dit met champagne En rode wijn Gewoon Om los te komen Heel even Vogelvrij te zijn Ik ruste wat, Vermoeid van al dat vliegen, Op wat mij een hangmat leek En liet mij heerlijk wiegen Aan een boompje bij een beek Uren later, Bij het ontwaken, Voelde ik mij niet zo 'hot' Ik had…