Alle inzendingen over deeltjes

de laatste scherven van geluk gelijmd met deeltjes geduld niet voor lang want het ruiterpad is leeg van paarden en vol van wind het halssnoer hangt van nek naar stuit voeg daartoe iets van specie of cement roer de dagen door de weken en zie, de ziel zal breken het licht zondert de schaduw ver vanaf mijn reikwijdte, draagt de molensteen…

het geluk met de jaren brengt in losse deeltjes het leven dat wij vieren met momenten van rust en vrede met brokjes ook van verdriet de manier daarvoor te betalen is het beste genieten intens aandacht hebben voor het iets en het niets om van te houden om van te hopen het geluk weet je de weelde van voorspoed van bof en welbehagen…

De heldere klanken raken wonder deeltjes om zo in harmonie te leven zonder limieten haar noten laat mijn hart in ritme genieten.…

Wanneer mensen, van zichzelf leren houden, beseffen ze, dat ze minuscule deeltjes, van een immense kosmos zijn. Wanneer mensen, elkaar beminnen ervaren ze, dat ze samen mensheid vormen. Wanneer een mens, al wat leeft waardeert, dient hij ons aller leven.…

Het gaat sneeuwen de indrukken in het wit gemaakt vullen zich met vers en zacht vlokken kosmische deeltjes Geen weg terug hemel en aarde even blank Het grote verdwijnen kan gaan beginnen Er groeien vleugels zachtaardig met donzige veertjes uit de huid De zon geeft licht en is ver weg Aarde en warmte duwen hem omhoog De zee spint haar…

Zij schoof tot de deeltjes weer pasten. Goot er een traan overheen, de laatste, zo vloeiden de stukjes zonder een barst weer aaneen. Die morgen, de Hoofdstraat, daar stond hij kleumend bij halte lijn tien. Onrustige blik, licht gebogen, geen echte bink zo te zien. Was híj nou degene om wie zij zo eindeloos lang had geweend?…

neem van mij aan niets is voor niets of het deugt ergens voor ik zong voor het eerst van mijn leven mee in een kerkkoor laat los klonk vol uit mijn borst wat ons zondaars het leven daaglijks zwaar maakt almachtige smeken wij verlicht ons zodat wij u dankend zweven in kleine deeltjes wij denken van eendendons ongeveer in dien trant…

Tergend langzaam wordt de kern van gedachten weer begaanbaar, verbleken geroeste metaforen, zwerven flinterdunne deeltjes taal vervormd in kortstondigheid en uit de boeken geschreven door toevalligheid waarheden vallen uit het niets en uit de kluwen van overtal van hernieuwde gelatenheid nieuwe clichés worden gevonden populisme…

Het licht baant zich een weg door de spelonk Wat windselen, maar verder is het leeg Omdat Gods Zoon een heel nieuw lichaam kreeg Van razendsnelle deeltjes zonnevonk Eerst sterven om weer op te kunnen staan Dat was wat mij al eerder overkwam De appel valt weer niet ver van de stam J.C raadt mij mentaal herrijzen aan Staalblauw en strak vandaag…

het menselijk bestaan Tot Moeder Aarde ronduit is vergaan Charon niet langer heen en weer zal roeien Dag witte tuin waar trieste zinnen bloeien Straks is het met mij- gardenier gedaan Ik zal je nogmaals innig gadeslaan Je tot die tijd met printerinkt besproeien Totdat ik met je opga in het vuur En ijs, tot levenloos gereduceerd Bevroren deeltjes…

Rechts ademend is mijn zicht drie slagen neerwaarts gericht Ik zie in bundels zonnestralen ontelbare deeltjes dwalen Af en toe danst een kwal voorbij Ik kan haar aanraken en zij mij Wil ze mij verlokken met haar waaierende rokken?…

Tergend langzaam worden gedachten weer begaanbaar, verbleken metaforen in de tijd, zwerven purper deeltjes taal in kortstondige regenbogen, gekastijd door toevalligheid, kwinkslagen schieten droom – kastelen aan flarden, associaties van herinneringen uit het niets en uit wollige kluwens van overtal en hernieuwde nalatigheid.…

abrupt een halt een veel te nauwe kraag snoert mijn adamsappel af het musket is zwaar heel zwaar al schietend, de dood tikt op mijn schouder mijn "IK" vliegt weg met verre winden zon geselt mijn blote schouders zwepen knallen, galeien klieven het water zo varen de eeuwen voort in mijn bestaan geven leven aan de geest der tijden waarvan deeltjes…

gecontroleerde wanhoop knijpt de kelen dicht plakt ons tegen onze stoelen ze haalt uit en we huilen de wereld om ons heen verdwijnt zwoele wind zingt haar hart aan diggelen als elfenstof verspreiden de deeltjes door de ruimte als sponzen absorberen we elke emotie de steden om ons heen verdwijnen niemand verstaat haar taal maar…

In Cannes dit jaar weer kilometers film uit honderdtwintig landen Tachtig procent van onze bejaarden tellen nog echt weer mee thuis met een eigen pc In de Theems zwemmen weer vissen in Nagasaki groeien bomen uit radio-actieve deeltjes gespleten tot hoog aan de hemel Op Madagaskar is tachtig procent van de bomen gekapt tweehonderd…

Totdat mijn kleine deeltjes toegang kregen tot retorten. Wat ik niet wou geloven toen ik jong was bleek echt waar! Ze zien me regelmatig nu, de strakkere cohorten hun blikken op oneindig; ik doe net als zij en staar naar onbestemde verten. Daar wacht mijn bewonderaar die mij beschouwt als held en zwijgt van vroegere tekorten.…

Niet alles in deeltjes ik mis gewoon het geheel. Ik ben je niet kwijt, maar het gevoel heb ik al wel. Nooit meer gezellig kloten met z'n twee, want ach alles is toch maar nee. Je denk nu in alles nog maar depressief. Ach lief, waarom zo depressief?…

Zo blijken ook elementaire deeltjes onderhevig aan universele gêne. Als je kijkt wijzigen ze schuchter en onvoorspelbaar hun snelheid of plaats. Staalharde wetten en eeuwen waterdicht cijferwerk: ze werden bedankt. Maar niet zonder stijl verlaat Werner het zinkende schip.…

Over haar die niet meer worden wil, eeuwig jong kan blijven en verstrooid over het water nog even drijven blijft, in licht- deeltjes teruggaat naar de zon retour naar de moederschoot het grote niets waar elke ster begon ik noem haar Claire Zij hecht zich vast in woorden tekening van een paard dat te glimlachen lijkt de grote…

Eén deeltje is hier én hetzelfde deeltje is daar En oneindig daar en daar eventueel Het lijkt zo raar, want kijk je er naar Dan zijn alle extra deeltjes plotseling teveel En is het ene deeltje ‘slechts’ weer één geheel Waar ben IK nog? Men zegt: “Het is echt waar!”…

De kleinste deeltjes zijn haar al bekend, de oudste straling reeds verkend, het sturend toeval nu haar thema. Toch plaagde ons de vraag steeds nog, was onze geest slechts zelfbedrog, en alle sturing slechts de wil der genen?…

Grauw weerkaatst in leemte slechts stoffige wind waait in eenzaamheid in ontelbare deeltjes naar een stil ogenblik… Dicht deuren vastgenageld aaneengesloten muren voorbijgang in stilte uiteindelijk niemand thuis de invitatie crepeert… Opvang schepte hij in illusies de schone schijn reflecteert in het zwart diep in de holst van de…

Een vergadering tot vrijdagochtend vroeg De Tweede Kamer wil graag in de boeken Maar bijna 50 jaar een deeltje zoeken Dá’s pas reden voor een biertje in de kroeg (Ik wist al jaren van dat massa-deel In mijn weegschaal zitten ze! Met veel te veel!)…

Het water maakte het tot zand – haast onzichtbaar – en knipte als een overenthousiaste peuter steeds deeltjes in twee, in twee, in twee. Klaar. Dit was het vervloekte niets. Dit was ondeelbaar. Het leven zei me niet te zullen rusten voor De Dood mij in zijn kamer kuste.…

bloedt, zegt zij, de maan strooit scherven, kom hier, ik ben je vampier en uit dichtslibbende binnenwegen vloeit doodgezwegen zwarte regen hoe zij heerst en kiest, haar zonden bepaalt doeltreffend schiet met vuur je bent mijn huurling, alchemist maar bepotel mij als een accordeonist hoe zij zonder lichtsnelheid of protonen in recordtijd deeltjes…