Alle inzendingen over demente

. we hebben je in de tuin gezet, toen de tijd ontbrak je maakte geen bezwaar vroeg enkel om een knuffel en aaide de kat .…

vingers plozen in hun bezigzijn naar de zin van jouw aanwezigheid zag je lach in schaduwen vervagen de tijd nog even raken je murmelde vergeten woorden in onverstaanbaar commentaar in lichte stralen danste leven op warmte van de late middagzon heb je naar dat stof zien staren jouw kleine universum nog ervaren…

Haar milder gezicht vergeet soms het nu, vertrouwder met het verleden Verloren ondeugd in zacht grijze ogen, stiltes eeuwig vermeden Voorzichtige glimlach vertelt wie zij was, beminde vriendelijkheid De waas in haar weten is nog maar pas, herinneringen raken kwijt Sproetjes van tijd op sierlijke handen, ooit een passende ring Haar…

droomde dat ik de tekst kwijt was beangstigend was het zo zonder houvast iemand zei dat dit nu juist leven was de essentie die je authentiek maakte zonder script zingen zonder voorschrift dansen ik was alleen maar bang en vreemd opgewonden ik droomde dat ik de tekst kwijt was ik wist niet eens meer zeker welk lied ik zou gaan zingen als een demente…

Een klein Kind in een kribbe, zo schamel, zo verborgen en toch geloven dat dit alles iets voor ons betekent, dat dit de wereld is, ook van hen die hier dement zijn, die hier wonen. Venite adoremus. Tot hier dit gedicht dat ik vorig jaar schreef.…

Ze schuifelen als verdwaalde zielen door de gangen van het verpleeghuis de meeste slecht ter been met rollator en gekromde rug niet wetend waarheen hier vullen ze hun laatste dagen geen prikkels geen verlangen hun geest verstomd dit is de laatste halte waar ze wachten op de verlossing die niet komt en worden ze begeleidt door een verpleegkundige…

Wat gebeurt er in je leven staat in grote lijnen beschreven in de palm van je hand De kronkelige lijnen ze zeggen iets Hoe fijner, hoe langer hoe bochtiger, hoe duidelijker Bij iedereen is het uniek net als het leven Je toekomst is al voorspeld of je snel een spetter zult vinden of je eenzaam blijft of je dement wordt of je verstand…

Huilende kleutertjes gesust Demente bejaarden oprecht gekust. Geduld is niet mijn sterkste kant 'k Doe hard mijn best, zet me eventjes stil aan de kant. Aandachtig luisteren naar diep verdriet, het is van belang Een schouderklopje, een knuffel en die ander wordt minder bang.…

mijn buurman is bejaard dat valt niet te ontkennen maar aan zijn valse baard moet ik nog even wennen ik schrok me laatst echt dood weet je wat er was gebeurd zijn baard zag plotseling rood was met henna ingekleurd wat heb je toch gedaan volgens mij ben je dement er is vast iets fout gegaan dit is meer dan ongekend maak je nou maar…

Alleen een oude man loopt er frequent verkleed als hofnar uit de Hof van Eden, maar hij is dan ook rijkelijk dement. In bijbelsprookjes zal ik nooit geloven al is die vreselijke buurvrouw boven een schreeuwend en een levensecht serpent. Dus goede God, als u er werk’lijk bent, verstoot haar uit het oude testament.…

Zo ver van gelukkig; zo innig dement.…

Achtervolgd door de waan Van de dag probeer ik De werkelijkheid te verstaan Door de waarheid te zoeken, De waanzin los te laten, Te eindigen met een kristalhelder Licht dat deze dag beschijnt - En door de mist in dit Doorleefde hoofd neem Ik onverwacht de voordeur Uit het verleden waar dat Me zo eigen was, maar door De mist…

koffie Die niemand nog lust Een zware lepra lijder Die door niemand wordt gekust Een ranzig broodje kaas Dat door niemand wordt gegeten Een oude zwerfhond Die door iedereen is gebeten Een boterhammenkorst Zwaar beschimmeld in een zak Een verzopen schaatser Ooit wanhopig zoekend naar zijn wak Een afgedankte pop Door kinderen verlaten Een demente…

Telkens als hij mij ziet lopen slaat hij demonstratief een kruis, hij helpt Estelle op een ander hopen, een nette katholiek en zonder luis, iemand die haar een toekomst geeft, niet zo'n loser zonder centen, iemand die naar het hoogste streeft, niet één van de vroeg-dementen, maar wat de pastoor niet weet, is, dat Estelle nu bij mij is,…

De `tijd`maakt met haar geen ruzie meer geweld is in de ruimste zin van het woord een aanslag die op haar voetstappen rust en niet meer voortsnelt zoals het hoort schuifelend over de lange trage gangen vergeet ze waarnaar ze in rondjes spoedde in een kringetje loopt ze vergetelheid weg waar niemand haar tegen kon behoeden herkenbare gezichten…

Ze is er niet meer spreekt hij zacht haar hand rust vertrouwd in de zijne jaren geleden nog maanden te komen heden onzekerheid soms droomt hij haar ogen terug naar toen en kust de gedachte zijn lieve vrouw die hem weer herkent…

Zo doof als een kwartel, dement als een deur. Lekkende blazen, verzuurd tot het bot. Verbitterde dromen, met iedereen mot. Of misschien wordt ik net dat éne oude wijf, dat valselijk zingend het leven nog grijpt. Dat allang niet meer recht van leden of lijf, iedere dag haar tanden nog slijpt.…

De buurvrouw is nogal dement. Haar brein woont in mijn zak. Ik help haar met het testament en licht het op voor haar gemak.   Dus,   smet het onder uw borsten of loopt het kwijl langs uw been? Ik verwijder graag alle korsten en verzamel uw gangreen.   Ik zorg voor u met hart en ziel.…

En ook al was je dement je teerde op je herinneringen vertelde tot het laatste nog van vroeger, en andere mooie dingen. De laatste reis die je moest gaan daar heb ik afscheid van je genomen morgen, zei ik, kom ik weer terug maar zover is het nooit meer gekomen.…

Noem mijn smoelwerk niet dement, want ik herberg hemels vocht, gebruik vooral veel Steradent en hoed je voor alle bocht. Je kunt me als bierdop laten spreken door me samen te knijpen. dan vertel ik je wijze hagepreken en laat ik het biergist dubbel rijpen.…

De bruidegom deed weliswaar wat vaag, maar daar de rechtbank streng een oordeel velde werkte de ambtenaar nu mee en stelde als hoogtepunt de cruciale vraag: ‘Wat is hierop uw antwoord?’ En daarop vroeg toen de bruidegom verbaasd: ‘Wáárop !?’…

don't worry, van mijn fiere jongeheer is ook niet veel meer over de kitschversierde straten dansen we voort en we kunnen ons altijd nog groot en sexy wanen tijdens een dagje Madurodam en als jij je bustehouder vult met bollen wol dan stop ik wat sokken in mijn onderbroek of denkt die geldwolfdirecteur van ons bejaardentehuis soms dat we dement…

Beurs getrapt, gemeen gebeten Die ouwe Sint weet het niet meer Zijn paard is gek, dement, versleten Valt iedereen aan, telkens keer Geen Piet blijft nu nog voor hem werken Het paard brengt allen WAO Personeelstekort gaat Sint nu merken Alles duurt veel langer zo 'De maat is vol' zegt de ouwe rakker 'Nu ga ik er iets aan doen' Vol met…

de hele week excuses en vrijdagavond collecte lopen voor Alzheimer wilt u hondenweergekte huis aan huis munten inzamelen voor een goed doel niet uit te roeien wilt u iets de storm woedt de regen valt zelfs in de rammelbus onverdroten gaan we verder kletsnat wilt u iets geven kloten- klus waar je geen demente bejaarde voor naar de…

C] Je treft hier geen gedicht bij dit present Al kan de Sint ook rijmen als de beste, Want hij wordt onderhand ten langen leste Als ouwe baas een tikkeltje dement. Steeds is hij na het inpakken vergeten Wat of er in het pakje heeft gezeten.…

C] Je treft hier geen gedicht bij dit present Al kan de Sint ook rijmen als de beste, Want hij wordt onderhand ten langen leste Als ouwe baas een tikkeltje dement. Steeds is hij na het inpakken vergeten Wat of er in het pakje heeft gezeten.…

alle voorbereidingen getroffen de route uitgezet, alles goed berekend de kinderen mochten zelf pakken moeder doet het toch niet goed de caravan zwaar overladen vader na het werk, de grote organisator niets ziet hij over het hoofd DVD schermen beloofd is beloofd bijna is er niets meer te regelen Poekie naar het asiel een ander tehuis demente…

De nacht valt ook in mensen die verbrokkelen in hun bestaan; Herkenning gaat er langzaam aan tot ze ook zelf het niet meer weten wie ze waren, naam verloren en de sleutel tot verstaan. Toch blijft voelen, smaken, zingen en de diepe kern van alle dingen. Moeten we treuren om verlies of dieper leren kijken wie ze waren? Ze zijn nog steeds…

de ezel steunt tsaar poetin excessief zijn oorlogswens voor bommen is berucht in Rotterdam slaakt menigeen een zucht zijn heulen met de vijand: explosief zijn misse club scoort laag op 15 maart men strijkt dan ezelsoren uit de kaart…

je bent dément!…