28927 resultaten.
letterlandse dromen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 222 een woordenstroom
binnen de dijken
met uiterwaarts verlangen
stroomafwaarts
wacht een zee
aan rijmwoorden
waar men stroomopwaarts
slechts van mag dromen
dichter bij het water
wacht de poëet
op inspiratie…
de zee roept
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 118 breek ik boven mijn enkels af
blijft mijn sokkel achter
dat is wat er rest
van mijn betonnen blok
hoelang mijmeren wij dichters al niet?
waarom ben ik op aard?
wat laat ik na, behalve schulden?
hoe dat te schrijven wat al geschreven is?
mijn anker ligt in zee
waar anders?…
Winter
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 146 de grachten en plassen
zijn ijsbloemig dichtgevroren
de gedraaide wind
verwacht geen echte dooi
houdt haar gezicht bedekt
achter gesneeuwde vlagen
ze rilt de koude dichter
tot aan een witte zee…
druipdicht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 126 uit de mond
van de dichter gehoor
in ogen van lezers…
het licht breekt op je
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 2.656 Het licht breekt
op jouw vale gezicht,
net als mijn handen
van je lichaam glijden
Kijk, een wapperende
maan rijst
op uit de grijze massa,
jij draait je in mijn armen
Wat is verdrinken ook alweer,
zo zoet zijn je sappen
terwijl je lippen
bijten in het kussen…
Kwallen
gedicht
3.0 met 36 stemmen 24.617 Dichters zijn kwallen.
------------------------------
uit: 'Wolkenjagen', 1997.…
Gebruiksaanwijzing
gedicht
2.0 met 98 stemmen 48.903 Wie in zee begraven wordt, gaat nooit verloren.
De zee is spaarzaam als een dichter.
En ik was aan zee en ik was op een berg:
twee eeuwenoude makkers.
Wie op een berg wordt bijgezet,
wil nog jongleren met de sterren,
snakt nog belachelijk naar lucht
met al de roofzucht van zijn lijk.…
Het breistertje
poëzie
3.0 met 10 stemmen 4.753 Mooi Kniertje staat van dag tot dag
En breit voor haar deur een kwartiertje:
Voor wie dat paar kousen wel wezen mag,
Mijn allerliefste Kniertje?
Voor wie dat paar kousen wel mag zijn,
Voor moêrtje of voor vaârtje?
Zucht dag op dag die bleke Krijn,
Of zijn ze voor Grietje of Saartje?
Wel Krijnbuur! wist je dat zo graag?
U wil ik het niet…
Genoeg vissen in de zee
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 340 Tijden van onzekerheid,
Verslagenheid, genegenheid
Verloren en vergeten
Alsof niets en niemand je wat boeit
Niemand anders, geen enkele vis
Voor wie je hetzelfde voelt…
Bauke en Jacob
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.915 Ons diep
en droef
ontvallen
liggen ze
hier gedwee:
't zijn broertjes
van elkander,
't zijn
kinderen
van de zee.
Het is
zo lang
geleden,
maar de
pijn op het
kerkhof blijft.
Dus schrijf
ik 't op
als dichter
alsof ik
die pijn inlijf.…
gesprek met de zee
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 80 alleen jij en ik
een dierbaar moment
met jou die mij kent
gedachten razen
aflandige windkracht elf
wandelend met mezelf
ik heb je lief
je biedt perspectief
stelt gerust
alles mag ik achterlaten
je spoelt het weg
als ik je dankbaar gedag zeg
is de wind gaan liggen…
Terheijde aan de Zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 341 de zee
hij zat er van de vroege uren
oma zat soms te borduren
bij mooi weer en goede luim
samen dromend soppend ruim
ter land ter zee of in de lucht
dichters zoeken ingeving uit natuur
innerlijk beven in ‘t avonduur
niet ervarend goddelijk den tucht
ze zoeken naar meer minne
niet naar het wonder eb van tij
zinnelijk zinderen willen…
Beving
gedicht
3.0 met 277 stemmen 47.507 Een watersnood nam al mijn manuscripten
Mijn klaagwerk droop als kwam het uit de zee
Vanochtend wéér, nu door twee koppen thee
Die door een beving uit mijn handen glipten
De aard van mijn geklaag bleek weer gegrond
Voor dichters blijft het lijden in Roermond…
Lente aan zee
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 422 Lente aan zee
grens tussen water en land
hagelwit strand
te midden van elementen
Dichter bij de oorsprong
van het leven kom ik niet
lentewarmte jaagt grauwe kou
de zee over naar ‘t noorden
In de luwte
aan de voet van de duinen
bij ruisen der branding
zink ik weg in ‘t geheel
Los mediterend op
in blauwe weidsheid
de…
Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.706 zolang de europese wereld leeft
en, bloedend, droomt de roekeloze droom
waarin het kruishout als een wijnstok rankt,
ruist hiér de bron, zweeft boven déze zee
het lichten van de creatieve geest.'
1939…
Tijd van leven Kwartet
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 228 Als ik ooit een keer
echt doorheb hoe te leven,
ben ik er dan nog?
Als ik eindelijk
begrijp hoe het leven gaat,
zal het dan nog gaan?
Wie kan mij zeggen:
Bestaat er tijd van leven
zonder verlangen?
Zal ik weer dansen
als ik het leven liefheb?
Of is dat te laat?…
Op zee
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 Mijn dochter in Enschede,
houdt heel veel van de zee.
Op elfhoog in haar torenflat,
voelt ze zich tevree,
als op de golven van de zee.
Maar eens per jaar, dan gaat ze echt.
“Ze waait dan uit, “ zoals ze zegt.
De haren in de harde wind,
de voeten in het zand,
lekker samen naar het strand.…
Poëtische logica
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 368 Je kunt blozende
rozen
plukken op de maan
wollen wolken weven
in golvende zee
zonnegoud
naar aarde dragen
of de wind om adem vragen
wanneer je dichter bent
maar geen enkel woord beschrijft
de diepte van 't gevoel…
laatheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 38 als ik de dichter in mij
begraven zal
laat ik de woorden weg
bevrijd me van wie ik ben
de zee wast mijn
herinneringen schoon en
pijn zal niet vertrouwder
zijn dan geluk
in mijn schuur
de ongeopende dozen
altijd minder nodig
dan je denken zou
in deze haperende
krakende wereld
word ik een balling die
niet terugdeinzen zal…
Gloeiende plaat
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 93 We hebben nu zo’n warme oceaan
Dat wetenschappers er geen bal van snappen
Het onderwaterleven vangt de klappen
Dat kan veranderingen slecht weerstaan
Ik heb besloten extra op te passen
En voortaan niet meer in de zee te plassen…
Onredelijk?
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 518 Redelijkheid gebiedt ons
te stellen dat er geen
zonnebloemen groeien
op de bodem
van de Middellandse Zee.
Vlinders brengen geen
nacht door op de maan
teneinde het stof
voor hun vleugels
te vergaren
en zeesterren slapen niet
op de rotsen
van de Sierra Nevada.
Dit is precies
waarom men dichters
onredelijk noemt.…
gedichten.nl
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 116 natuurlijk zal ik wel weer
een gedichtje schrijven
maar of het ook daadwerkelijk
gelezen gaat worden
dat valt nog te bezien
er is een teveel aan dichters
een overvloed aan dichtzucht
en een enorme hoeveelheid verzen
zoveel zelfs dat we dreigen
onder te gaan in die onstuimige
zee aan grote woorden...…
gedichten.nl
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 190 natuurlijk zal ook ik wel weer
een gedichtje plaatsen
maar of het ook daadwerkelijk
gelezen gaat worden
staat nog maar te bezien
er is een overvloed aan dichtzucht
een teveel aan dichters
en zo'n hoeveelheid aan verzen
zo zeer zelfs dat we dreigen
onder te gaan in een enorme zee
aan veel te grote woorden...…
Zwarte zeilen, donderwolken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Zwarte zeilen, donderwolken
overspoelen al de kusten
al de kusten van de liefde
..........Attica (Aigeus en Theseus)..........
Onvergankelijke liefde
van ouders voor hun kind
onvoorwaardelijk en waar
Maar onwetend is het lot
en blijdschap doet vergeten
wat de afspraak was
Zwarte zeilen, donderwolken
huilen om de dood van onze zoon…
Gedichtendag
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 451 De pennen worden weer geslepen,
de inkt vloeit als een stroom naar zee;
de dichters voelen zich geroepen
en iedereen doet even mee;
De woorden zijn helaas niet meer van waarde
we weten het, maar doen toch voort,
want iedereen wordt o zo graag gehoord
tot hij of zij de rust vindt in de aarde.…
Stilte uit een droom
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 2.476 Als een dichter niet meer bij de mensen is
geen persoonlijke haven kent in ’t geweten
dan gaat er niemand zonder heimwee naar zee
en als je ademt zonder innerlijke lente
weet je nooit of er een ochtend komt
is verlangen een metafoor zonder gevoel
maar bij de boom is er bekeerde stilte
wordt het niemandsland in een droom bewaard.…
'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
poëzie
5.0 met 2 stemmen 420 'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
al wemelt twijfel in de opalen van mijne ogen;
'k heb in mijn leven meer geloochend dan gelogen,
en zie: de bitterheid ligt om mijn mond versteend.
o Gij, die morgen om mijn laatste bed gebogen,
u voor het raadsel van dees ziele hebt vereênd:
uw zucht trilt door een ijlt die gij vol wisheid…
'k Zit met mijn lamme benen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.265 'k Zit met mijn lamme benen
in de asse van een stervend vuur.
Ik bid; mijn vrienden wenen;
en 't hangt mijn keel uit op den duur.
Zal ik mij dan vervelen
met langer Job te spelen?
De schoonste lol, de liefste lol
maakt op den einde dol.
De schapen moet men scheren
en de ezels moet men slaan, ja slaan.
Zo wil 'k, in alle…
O BLIK VOL DOOD EN STERREN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.650 o Blik vol dood en sterren,
o hart vol licht en leed.
De dag is spijtig verre;
de nacht is hel en wreed.
Mijn mond vol wondre smaken
die géne vrucht verzaadt.
Niemand, o hunkrend waken,
die langs mijn venster gaat...
Wij zullen nimmer wezen
dan Godes angst'ge wezen.
- God, laat ons waan en schijn
dat we Uwe wezen zijn.…
Duinenkust
snelsonnet
2.0 met 12 stemmen 437 Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven
zodat ik vrolijk mij erheen begaf
maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf:
Er lag een jonge vrouw vol overgave
Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust?
Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…