Alle inzendingen over drie lettergrepen

drìe leuke mooie lieve kleinen mannen in spè zijn mijn kleinzoons daar heb ik wat mee niet te verwoorden het is er gewoon ieder zo uniek het is wonderschoon geven mij kracht putten mij uit zijn stuk voor stuk een lieve schavuit halen heerlijk kattekwaad uit zo eerlijk en stout met een hartje van goud wil ik dit nooit missen niet voor…

zes ogen kijken zien alleen zoals de maan zou willen lijken zes ogen blind voor het grijsblauw het iris van een kind twee ogen in haar echte zijn de pijn zonder de sterren de lach om haar mond zien diep van binnen hoe waar haar zijn is…

Het kind werd na veel aarzeling verwekt De zwangerschap, meer dan 200 dagen Maar eindelijk is het dan toch voldragen Er heeft zelfs hier en daar al wat gelekt De allerlaatste persweeën en zie: Vier blije ouders trots op Rutte III !…

wat ik nog wil zeggen kent geen lettergreep laat staan een gebouwd huis uit schrijfstenen vergaard onzichtbaar voor daglicht of uitzicht op de maan wat ik wil zeggen is niet meer geaard uit stof is zij enkel ziel geworden tot een eeuwige gedachte verheven het is niet uit te leggen ieder heeft weet dat ook in het ademen sterven wordt…

winter ik schrijf je nu stil in het stilstaan van een klok koude kaarsen blaas ik uit in bevroren hunkering huil maar, geen overlast meer van je koude gestalte wolken strooien lettergrepen als initialen in basten van bomen uitgebluste winterzinnen in geelgelente bloemen vatten samen in vroege aprilgeluiden…

De wegen had ons in lettergrepen in de greep maar woorden verbonden ons gevoel tot een zin het verlangen duidden we met een uitroepteken om zonder vraagtekens te verlangen naar ons begin.…

Daar lig ik verslagen door woorden, zinnen in lengte van uren, dagen ik zou ze toch beminnen elk woord nee elke letter toch lig ik hier met de pen ter hand jouw afdruk nog in mijn hart ideaal was het allemaal tot ik struikelde over de laatste lettergreep het blijkt dat ik er uiteindelijk niets van begreep.…

nu ben ik moe mijn oogopslag gaat neer het gapend gat der slaap slaat bressen in mijn volgezogen dag ongetwijfeld gaapt een lach om alles heen ik neem de pen ter hand, die eerst verdween in zwarte, oude lettergrepen gonst een oud verhaal zonder omhaal streep ik door…

Als onvruchtbaar baar ik woorden Die niet bloeien en niet rijmen Niet klinken als de akkoorden Die leven van het eigen bestaan Ik val in herhaling en kuil En klauter dieper onvoldaan Tot ik hele zinnen huil Verdwaal in lettergrepen van zand Ze waaien weg en spoelen aan Maar zelfs niet naar een kant Zelfs niet aan een enkel strand…

asfalt in vloeibare toestand zo aangebracht dat de ondergrond onzichtbaar is in dit land: bevuild en vertroebeld verontrust loopt men eerst in een lange, daarna korte lettergreep langs de rivier waaruit de schimmen dronken: bedrieglijke schijn een remmend effect wordt verkregen door maling aan iemand of iets.…

jij laat stilte spreken geeft in lichaamstaal de woorden aan met ogen lettergrepen door mimiek kan een gesprek ontstaan jij schoudert onverzettelijkheid recht je rug in afstand nemen open handen altijd klaar om warmte weg te geven je stem is luisteren een dialoog in liefde fluisteren…

Is het een gedicht als niets op iets rijmt en de zinnen verschillen in lengte en lettergrepen strooigoed lijken Als ook de dichter niet weet wat hij strooit en zegt “Het was in de aanbieding en dan ga je niet kommaneuken” Is het een gedicht Als je moeder van 90 zegt dat dyslectisch Kareltje goed vooruit gaat Als ze vragen of je computer…

men stuit op wrange hindernissen en breekt de tong op lettergrepen weerom blijft men als lezer in 't ongewisse en de dichter onbegrepen…

in het landschap dralen schapen tussen bloemen in de wasem van weiden alsof ze zich neerleggen bij de éénvoud van onze poëzie, en men kan zich zelfs vergissen van eeuwigheid in woorden van ééntonige lettergrepen terwijl we onder de bomen onze overwegingen schrijven leg ik je vast ,plaatsen we de dingen als deze woorden in de vorm van…

Haiku Vijf lettergrepen gevolgd door zeven en vijf dat is een haiku.…

Hij sluit zijn ogen en laat gedachten zweven die zinnen vormen Soms willen woorden hele zeeën omarmen maar ook vaak de lucht Ook wel een vogel wordt in woorden gevangen in zijn haiku kooi maar hij laat haar gaan in ruil voor lettergrepen die inkt doen vloeien.…

Blij met een hof vol bloemen schreef ze woorden in ongedwongen ogentaal, met lettergrepen in een welbegrepen vertrouwd verhaal. De woorden op mijn voorhoofd geschreven: Gods zegen en beware, die beelden zijn mij bijgebleven. Ma, nu duim ik voor u voor het leven vandaag en al de dagen van mijn jaren.…

(Varianten: 7, 8 of 9 lettergrepen; de laatste variant is wel heel zeldzaam.)…

Ik heb vingers om de lettergrepen van een haiku te tellen.…

passen, met stem op de vlucht onder de gesloten oogleden onverdraagbare meren van vermoeden geen weerzien wel voelen in de borstkast opgesloten uren, ze willen naar het daglicht als alle afgeronde gedachten maar je schaduw is donkerder dan de duisternis onder gehemelte waar de tong niet herkent zijn trage zelfontbranding in twee lettergrepen…

Een klank is het die tot me komt geen woord geen lettergreep een toon die niets betekent. Er komt iets in me om iets wat ik nooit begreep licht op nu mij het donker heeft. ---------------------- uit: 'Stapelen', 2005.…

Woorden praat tegen me gooi woorden over me heen ze sijpelen door m´n haar ze glijden langs m´n neus mijn mond zoeken ze binnen glippen proberen ze stijf gesloten hou ik mij tevergeefs ik voel ze plakken aan mijn gehemelte krioelen onder m´n tong zo verlammen jouw lettergrepen mijn zinnen voel…

in mijn hoofd daar buitelt het waaien woorden door elkaar denk ik daardoor weer het volgende: de storm in mij die woedt altijd en zie wagons vol met lettergrepen voor me in sneltreinvaart dit papier op rijden geblazen uit mijn oren met stoom, maar zonder kokend water waar ging mijn gedachte nu toch over? hopelijk komt die nog later…

haar handen hebben lettergrepen ze verbergen een gezicht, ongewassen en wolken die oogleden sluiten, de dagen van de doden, hongerig in de oogopslag van het kind wie kan haar eenzaamheid verdragen dragen als een gevallen vogel, achterblijven en dan weer doorgaan in het gerimpel van warme wind we staan op een heuvel, golven naar de…

Hij peinst over mijn lettergrepen, mijn woordspelingen tot zij een geheel vormen. Hij is ik en ik ben hem. Wij zijn één persoon, al heeft hij geen gezicht. Zijn bladen zijn wit en hij schrikt niet, wanneer ik ze met mijn zinnen beklad. Overal tekent en schrijft hij mee, ik ben niet alleen, we zijn altijd met twee.…

voel je niet aangesproken niets is minder waar vandaag mag het spoken wij zijn daar in het oude pand met buiten een vlag twee sleutels en een rand wat rood en wit geeft dat mag een lint van licht dit omwille van de vrijheid het is je plicht zonder enige vorm van strijd…

Lieve Lente, wat was je ver weg op zoek naar het nog niet gevonden paarse paasei. 't Kwam uit een planten- pot verstopt achter de bruine hoop Ijdele herfstblaadjes in een hoek gedreven door koude harde wind; er kwam maar geen verlossend einde, lijk kom je uit de buikvlinderkast ?…

Daar in het eikenbos van Mamre, ga mij niet voorbij, drie mannen, wees zo goed de loverrijke lommer waar ik sta nu te vereren met uw herenvoet, ach, zit wat neer onder mijn pergola, drie mannen, deel uw dienaar's overvloed.…

Twee handen gevouwen langs lijnen leven waar rechts verlangend rechts ontmoet en vurige tongen de cirkel beroeren strakblauwe luchten onbewolkt stralend laten dansen met dat ene jij geeft wit haar gouden glans aan vandaag zacht glimlachend antwoord ik…

met een gerust hart zeg ik ja Drie keer recht is...scheepsrecht dat ik met jou door het leven ga Al doe ik het nog maar één keer... maar misschien vraag je me wel niet In mei één jaar samen op Cyprus een vakantie in het verschiet Wel of geen verbond...…