inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 61.148):

met respect

haar handen
hebben lettergrepen
ze verbergen een gezicht,
ongewassen

en wolken die oogleden sluiten,
de dagen
van de doden,
hongerig in de oogopslag van het kind

wie kan haar eenzaamheid verdragen
dragen
als een gevallen vogel,
achterblijven
en dan weer doorgaan in het gerimpel
van warme wind

we staan op een heuvel, golven naar de diepte
naar de lippen van de lucht

vandaag blijft het droog

ik buig dichtbij
voor haar

Schrijver: kerima ellouise, 31 oktober 2016


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.3 met 14 stemmen aantal keer bekeken 395

Er zijn 12 reacties op deze inzending:

Annejan Kuperus, 8 jaar geleden
Hoe eenzaamheid de macht grijpt en dreigt te zegevieren...! Bijzonder boeiend verwoord.
Hector H., 9 jaar geleden
Prachtig geschreven.
LadyLove, 9 jaar geleden
Indringend Kerima.
jonhy donovan, 9 jaar geleden
jij bent super in gedachten en in schrijven Kerima
geeraardt , 9 jaar geleden
Fraaie beeldtaal.
Inte Feelders, 9 jaar geleden
En ik buig voor dit gedicht, prachtig geschreven Kerima !
Dianah, 9 jaar geleden
Aangrijpend.. erg mooi!
Hilly Nicolay, 9 jaar geleden
Eenzaam, toch weer doorgaan, ja respect.
Guy Aarts, 9 jaar geleden
Aandoenlijk mooi, dit gedicht, Kerima. Het laatste zinnetje is prachtig.
julius dreyfsandt zu schlamm, 9 jaar geleden
aangrijpend
kornelis, 9 jaar geleden
't schuurt en schrijnt en scherft; het doet pijn, dan is het goed
Marije Hendrikx, 9 jaar geleden
een mooi machteloos gedicht, eenzaamheid te groot om te verdragen; te groot om te begrijpen....

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)