Alle inzendingen over einde OR zomer

Dag vader! dag moeder! ik ga der op uit! Ik laat me door geen zon koeieneren, Dit wordt de strijd der gebakkene peren, Manmoedig de lont in het kruit! - Paperle - paperle - paperle - pap, Kijk es hoe ik in de zonneschijn stap! Piet Hein die veroverde een zilveren vloot - Ik lust je, jou hemeldragonder! Al zou je me kraken, je krijgt me…

September blaas uw gouden vlammen Door al de wijde wereld heen! Blaas van nog boordevolle stammen Het kwijnend afval naar beneên! Begraaf ons in uw gulle goud, Tot ons ontstuimige verlangen Barst boven al uw wilde zangen En feest in al uw vruchten houdt! September blaas uw witte buien Als blâren van een rozenstok! Blaas aan ons hart, tot…

De grote zomerdag staat open En bouwt zijn weelde over de aarde, Het malse moes lacht in de gaarde Bij 't sappig groen, met dauw bedropen; Het ruiselt in de weke hagen, Het gonzelt in de bloesemstruiken, het tintelt in de groene pruiken Der berken bij de zoete vlagen; De kool brandt op de peerse kluiten, De blonde brem bloeit welig tegen…

De Zomer stroomt van de glanzende lovers, En staat op als een bruid uit de zingende velden, Een zwerm van witte vlinders valt in de klaver, De morgendauw druipt van de struiken, Als van onze wangen de tranen - Want hij is gestorven!…

In 't eind beving de slaap haar weer En zochten we ook de legerstede, Maar legden wij het hoofd al neer, De smart volgde ons ook daar, de wrede! Lang hebben 't stormen wij gehoord, De regen kletterde op de ruiten, Wij spraken geen van beide een woord: Hij rustte d'eerste nacht daar buiten.…

Vlammen vreten gulzig Onschuldige dieren, Maakt niet uit hoe Die zich weren, Hoe hard ook 't alarm dat ze slaan, Gillende geluiden uit hun Strottenhoofd, 't zijn de vlammen Die hen genadeloos verteren De magere boer staat kansloos Aan de kant, voelt de tranen Over zijn wangen gaan, Ze zijn immers van hem, Tot in 't diepst van…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

De dag ging heen, zonk eenzaam achter Een oude wijze vlier, De meiliedjes werden al zachter, De wei lag vol getier - De kleine krekels riepen: Kom hier! kom hier! kom hier! 'k Sloop zachtjes door de bronzen wei, Het zong er als een lier, - Ik hoorde 't - ik was heel dichtbij - Dan zweeg 't - ik zag geen zier, - 't Was verder dat…

Heb het land inmiddels wel gezien, Alle continenten zoetjes aan Achter mij gelaten - Ben eigenlijk wel uitgekeken Op die eindeloze wisseling Van zomer en winter, Lente en herfst, Ben de zee nu ingelopen, Drink me laveloos aan water En ga met volle tevredenheid De oneindigheid in, in deze Zee zonder einde…

in de grote regenboog trippel ik langs kleuren proef de geuren die de lente bood fladder naar een lichte zomer zonder eind alleen de regen bijt met nattigheid in mijn bestaan ja ik wil gaan voor warmte en kruisbestuiven me verpoppen om als vlinder weer te vliegen te landen ten jouwe huize…

De zomer loopt ten einde, een bosrit in de zon de nazomerdagen laten vergeten hoe 't ooit begon. Ineens valt mijn oog op een sprookjesboom die stond daar naast andere, heel gewoon. Ik moest er een kiekje van maken niet synchroon van die overjarige, door de tijd aangetaste pracht-boom.…

Ik wil zoals jouw voeten zijn op de zachte dauw van zomergras dansen tot het einde van de zomer verslaafd aan hitte, uitgeput door droogte wil ik uit jouw liefde drinken alles even laten bezinken in de smaak van verse groentesoep alles anders dan voorheen laat me voelen aan jouw grootste teen.…

Maar langzaam zag ik de bladeren aan de bomen veranderen van groen naar goud en geel en toen begon het besef te komen dat het einde naderde van dit mooie zomerse tafereel. De warme luchten veranderden in kou. De bladeren vielen van de bomen bruingekleurd. De dagen werden grijs en grauw. Het was nu echt met de zomer gebeurd.…

het bleef voor een tijdje en ik bewaarde het zorgvuldig het ademde zacht toen jij terug keerde mijn buik streelde doorheen het einde van de nacht ik wilde jou leven als wind in zomer of als regen van witgeklede rijst jij vond me mooi en in zulke dagen was ik jouw tweetalig gezicht…

Alles wordt klaarder: de straat Is tot aan zijn eind te zien. De woorden Hebben geen eind. Ik ben dichter Bij de waarheid in december Dan in juli. Ik ben dichter Bij de gratie van de kalender, lijkt het Soms wel. Toch, de woorden niet, de steden Nemen hun eind.…

Wandelen met jou is het einde weer naar het begin brengen praten over kwaliteit van leven wat zo heerlijk is op een Noordzee strand tijdens een regenachtige zomerdag ratio in een oase van rust gedachten in een zomers verlangen terwijl wij maar geen afscheid kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen en zandkastelen…

wat zegt hij zelf bij het einde van de wekenlange show ? na wekenlang voor en tegen ?…

In verstilde tussenspinsels zweef ik weg tussen steniging dromend van vrije lente afwezigheid die ik beween een laatste beeltenis kan ik je zenden mijmering je gulle lach gemis van je lendenen volledig universum kim van ons samen liefde, bedolven woordenloosheid het jij en ik, verstild tijd tussen ons de wil die te bevechten…

Als de zomer ten einde loopt. En de wilde gang weer begint. Aan de liefde voor de zee komt geen eind. Ook al zal ik niet kunnen kiezen. Ik zal altijd terug komen. Aan de kust.…

Het hart overdonderd nog onwetend van spijt, verlangen dat wordt ingekaderd door de zomer en het heden. Voor mij geen winter onvermijdelijk zal hij komen, waarin gevoelens zullen zijn verstild. Een schuchtere herfst, een schitterend eind en dromen, verder een zinderende zomerliefde, meer heb ik nooit gewild.…

En alle zoen is zacht: een vrede ver en heinde; de zomer voelt zijn einde, en de avond raakt de nacht.…

Weet u nog van de Winter, een paar maanden geléé weet u nog van de Herfst, van de blaadjes naar benéé weet u nog van de lente, die we ook mogen vernoemen weet u van de Zomer, als warmste van de 4 seizoenen? Dan weten we weer, als we klagen over de temperaturen, dat aan elke periode een begin én een einde zit.…

schitterende sportwagen vooral dat open dak gigantisch racen over een drukke straat met alle gemak stralende gezichten zomer ten top STOP schaamteloos gedrag katten willen oversteken zij vliegen als raketten door de lucht vreselijk einde van deze boeiend intelligente dieren ZUCHT…

Voor we weer buiten Gaan spelen, je zoontje En ik, roep je ons bij je, We moeten even een kijkje Komen nemen, naar iets Bijzonders, iets speciaals, Je ogen glimmen En wij weten niet Wat je ons wilt laten zien - Je neemt ons mee naar een Kamertje ergens achter In je kleine huis, En daar staat een houten kist, Gewoon een plankenhouten…

De zonnehoedjes zijn gegaan - Ik had niet eens gemerkt Dat ze gekomen waren, Dood die eerder in het Oog valt dan het leven Dat eraan vooraf ging - Drie seizoenen zijn voorbij, En ik merk dat mijn adem Louter heeft stilgestaan, Ze stokte daar waar Het leven om mij heen Onmerkbaar is verder gegaan…

Flarden mist spoken door mijn hoofd, verdoofd kijk ik al lopende om me heen, op zoek. Jou kan ik niet meer vinden, Ga maar zei je, kijk niet om, kijk vooruit en loop door. Doorlopen naar een toekomst zonder jou, makkelijk zal dat niet zijn, maar hoe vaak ik ook van het paard zal vallen, steeds sta ik weer op, spring ik gewoon weer in het zadel…

De weg naar het einde.…

Voor mij is het einde gekomen, "uit" zijn al mijn dromen. Terwijl ik hier in tranen lig, Is er geen mens die zich tot mij richt. Ik weet niet wat te beginnen en schrijf daarom deze zinnen. Sterven doet iedereen, Dat hebben alle mensen gemeen. De ene gaat vroeg, De andere gaat laat. En niemand is er mee gebaat.…

grenzen heeft ze verlegd bergen verplaatst alles is uitgelegd nu voor het allerlaatst heel haar gevoel ontbloot nog nooit zo bang geweest alle hoop gedood wanneer ze zijn brief leest uit haar leven verdwenen wacht ze nog lang op hem maar hij is niet meer degene die haar gaf haar stem monddood, alle hoop verloren kijkt ze naar beneden…

De beslissing is genomen De familie langs gekomen Voor iedereen een laatste groet Je bent een reus, als je dat doet Daarbij voel ik me heel klein Jij ondergaat toch allle pijn Het infuus wordt ingebracht En ik zie nog hoe je lacht De dood is welkom. al te waar Het leven word je nu te zwaar Laat de morfine nu maar stromen En de rust over…