Alle inzendingen over gebrek aan durf om

zal ik ooit nog durven dromen nu jouw lach mij werd ontnomen wordt een dag nog steeds herboren als ik in jouw tranen de nacht verlies hoor ik een lied in verdwenen stilte waar de nachtegaal gezwegen jouw stem niet meer hoort vraag ik mijzelf in hoeveel dagen de stilte wordt doorbroken wanneer ik ooit weer mag ontwaken in…

Durf te leven, Het duurt maar even!…

Ik laat de warmte tot mij komen, En begin opnieuw te dromen, Ik wil graag alles geven, En kan oprecht zeggen, Durf te leven......…

Mensen geven me soms een raad te vechten in het leven hoop dat het zo beter gaat maar of ik jou, dat durf te geven?…

durf jij? ... met open hart met de rivier meestromen richting 'wij zijn'...…

Ik durf niet meer te schrijven Want de sterren staan niet meer goed in het akkoord van liefde, kans en geluk voor mij Ik waag het niet meer om te schrijven Want achter mij vindt de grote zonsverduistering plaats Ik durf niet meer te schrijven. Want mijn schoenen doen me zeer aan mijn voeten. Buiten is er het gerucht van krijg en oorlog.…

te vroeg ontnomen in zomerse volheid gegroeide uit lenteknop gesprongen liefde dat dít jóu kan gebeuren waar komende dagen zich - voorspelbaar - nevelden in verdorrende najaarsmist de wintertijd zich kil en guur koud beloofde is er - als bij bliksemslag - de tijdseigen bontgekleurde kriebel een hartverwarmende winterwollen sjaal en durf…

Durf ik voelen zonder verzet? Aanvaarden wat is? Zonder steeds te denken, aan wat ik in mis? Durft een mens toe te geven, dat mooi ook lelijk is, wanneer ons denken staakt? Durf ik smakeloos te proeven, hoe bitter bitter smaakt?…

Een wet geldt in Egypte, waarin staat dat liefde tussen mannen is verboden, zodat een homo om de wil der goden er om (en in) een wip de bak in gaat. Maar wat bij ons niet mag, kan dáár weer wel: ze komen knus met velen in één cel.…

Denk je eens even in: ´t is oorlog in ons land en ja, ik weet wel ´t is je moeilijk voor te stellen d´r is hier immers bijna nooit iets aan de hand en als het wel zo is kun je een hulplijn bellen Maar doe je best, gebruik desnoods je fantasie: je zit heel rustig op je tablet wat te zappen dan breekt de pleuris uit: een oorlog, ´n pandemie er…

Ik zat me gister stierlijk te vervelen, Dus riep ik al m’n vrienden bij elkaar, En smeedde snode plannen - wie, wat, waar? -, Verlangend naar gewaagde taferelen. Die avond bij me thuis schonk ik de port, En speelden we een potje Ganzenbord.…

Een democratisch landje als Turkije, Dat zuivert waar gezuiverd worden moet (En zich daarbij van critici ontdoet) Sluit na de coup hermetisch weer de rijen. Een onverlicht despoot en een tiran….. Wat is het Westen wijs met Erdogan.…

Belangeloos doneer ik excrementen, Mijn dagelijkse drol is eersteklas. Menslievend geef ik ‘s ochtends vroeg vol gas En optimaal benut ik mijn talenten. Nooit heb ik het gevoel dan af te gaan, Neemt u dat maar gevoeglijk van mij aan.…

Gebreken hebben kan ik aan, al zijn het er behoorlijk veel. Maar wat ik echt niet uit kan staan is als ik mij deskundig waan of (erger nog) origineel.…

Gebrek aan eten en wc's, alleen vrede – liefde en muziek.…

Durf eens, schreeuwt het kind, dan zul je zien wie er wint – meneertje de wind!…

Natuur gaf aan mijn Chloris Haar allerschoonste gaven. Zij gaf haar schone leden, Zij gaf haar tintelende oogjes, En blosjes op de wangen, Zij gaf haar, trots der mannen, Een vlug vernuft, en oordeel. In ’t kort, zij gaf haar alles, Wat maagden kan versieren. Maar jammer is ‘t – zij weet het! --------------------------------------------…

zwervend, door de stad uitgekotst, je bedelt teveel, die ene euro had je niet moeten vragen iedereen weet dat je daarvoor twee halve liters bij de Lidl gaat halen…

Het middaguur vat kalm de trage tijd en weert de stenen schouw uit de ruimte waarin het is gebouwd het stapelbed onwillig en te hoog gegrepen is door de vierde macht vergeten om stil te zijn - heden nacht -…

datgene wat in mijn keel brandt het verlangen de liefde de hoop verslonden versplinterd vergaand verkast verhuist naar de planken naar hemelse kasten het rad draait voort en voort en voort en voorvluchtig ben ik voor het heden het verleden verhalend vertaald de taal geliefd de taal gehaat de tweestrijd mijn gespleten persoonlijkheid…

Een Weesper rijmelaar had weer een versje klaar. Pas toen hij het overlas zag hij wat er niet was: een hele zin ontbrak! Een pijnlijk ongemak! Dus vroeg hij zijn vrouw Tjeesp: "Weet jij een rijm op Weesp?"…

ergens zullen wij elkaar ontmoeten begroeten in ons stil moment liefde laten spreken opnieuw geboren worden in een taal zonder gebreken waar raken niet alleen maar maken is jij voelt wat je al wist een levenlang gegist naar waar en eerlijkheid nu is het onze tijd ontmoeten in begroeten samen spreken in een taal zonder gebreken…

Verborgen gebreken, een huis geeft ze pas Prijs, wanneer na de wittebroodsweken Er geen grond blijkt voor stabiel grijs. Niet de jaren zal het nog bewaren; noch Gaat het altijd over zwart of wit. Bij goed Onderhoud kan men nog iets sparen van De goede eigenschappen die het huis Ook bezit.…

Haar haar Haar nek Haar mond Haar lach Haar heupen Inkijk, decolleté Je hebt geen idee Of die er wezen mag Ja twee ogen en een doek Wie zit erachter? Een plaatje of is schoonheid zoek. Hoe weet je wie je kiest Je hebt haar niet eens gezien O mag je al wel met haar praten, persoonlijk en intiem? Wordt ze voor je uitgezocht?…

Er stapelt ballast op in verschillende compartimenten Het drukt de slapen haast naar buiten Roest aan de fundamenten De luiken willen maar niet sluiten Zelfs in het duister, helder door de nacht Doktoren mengen zich in het gefluister De kennis stijgt boven het hoofd, niet buitenkennis zoals verwacht Ernstig verdoofd, niets looft, dromen waar…

Je wilt ze te snel groot hebben, zei mijn vader. Hij voelde zich meer op zijn gemak met de kleintjes, dacht ik, de peuters die niet tegenspreken, die hij kon laten lachen nog om niets. Nu denk ik dat hij uiting gaf aan zijn verdriet om afstand die er groeide, het oorlogs-mes dat snoeide in de ongedwongenheid, zijn eigen onbezorgde kindertijd…

Wij ademen driekwart van alle lucht een kleur- en reukloos gas pandemisch, nochtans geenszins schadelijk voor mens en milieu Maar o zodra de alchemie luchtoxiden aan stikstof bindt schaadt het wel degelijk de mens en zijn milieu Stik- met zuurstof, NOx, van industrie woon- werkverkeer; en stik- met waterstof, NH3, ofwel ammoniak…

Steeds vaker durf ik, durf ik te zwerven door de ruimte. Steeds vaker beleef ik, begrijp ik het moment, als essentie van de tijd. Steeds meer sterf ik, sterft mijn gek idee van vreemde eigenheid. Steeds meer val ik samen, val ik samen, met wie ik was en met wie ik ben.…

Als je van jouw gebrek jouw talent maakt ben jij het die de harten van anderen raakt.…

Het is om je te laten weten Dat vloeken zo banaal Ver weg van Poëzie Een gebrek aan taal is…