Alle inzendingen over hart in het zand

Na Meer- en Blauwe Stad weer een project Een zandplaat van wel vijfhonderd hectare De vrienden Lenie ’t Hart en Ecomare Zijn samen zeer bezorgd over ‘t effect Twee nieuwe bultruggen kwamen vast kijken Hoe zij die zandplaat straks kunnen bereiken…

hij heeft het hart niet als hij het zand ruikt de hitte voelt dicht naast hem het lachen hoort van de jongen hij heeft het hart niet als hij de roerloze jongen ziet en hij de dokter zijn handen tot vuisten balt…

Vol ongeloof en verdriet keek ik je aan En voelde mijn hart een klein beetje doodgaan. In jouw leven geen plek voor deze speler In mijn dromen blijf jij altijd mijn hartensteler. Na al die jaren denk ik nog weleens aan jou Jij was voor mij de eerste liefde voor een vrouw.…

gematigdheid van Wilders is slechts schijn met woorden wordt heel slim slechts gemeanderd vandaar dat er in wezen niets verandert zijn knechten blijven zitten waar ze zijn de windbuil wappert met een hele hoop verwacht hij echt dat ik voor leugens warmloop!?…

Hirsi Ali, Hirsi Ayaan, wat heeft u aangericht? Het feit waarvan u door uw vrienden wordt beticht stelt weinig voor, maar ieder moet nu vrezen voor het - mede door u - ontketend volksgericht!…

maar laten we met een stok schrijven in het zand een hart met een pijl en twee namen voor even tot de wind komt…

Jouw armen om mij heen, je stem in mijn oren, Je gefluister blijft in mijn hoofd, ik wou dat je mijn hart kon horen. het zegt dat dit altijd zo wil blijven, wij samen liggend aan de zee, tussen al dat zand. Maar dit is gewoon een illusie, gedwongen van jou, aan mij, om dit te schrijven, denkend aan al dat zand.…

't Klaproosrood doekje om 't blonde hoofd geknoopt, Voor 't huisje wit, door wingerd half verscholen, Weegt op de handpalm 't meisje purpren kolen, Lacht met den bruinen venter, eer zij koopt. Oranje wortels, druiven als violen Fluweelpaars, in blauwe dauw gedoopt, Roodwangige appels, welig opgehoopt En bronzen peren heeft hij aanbevolen…

Wat is het hart zonder haar? Zonder haar woord, zonder haar licht, wandelen we in duisternis. Met haar in ons binnenste zijn we Vlam, Vuur en Licht! Liefde laat zich niet verklaren. Liefde gebeurt aan ons. Voor haar is niets onmogelijk. Haar glimlach, Haar zwijgen, Haar zachte hand. Haar onuitputtelijk beminnen.…

voorzichtig geopende handen los zand de zeebries neemt het mee niet sterk genoeg de zorgen blijven kleven…

Hij pakt de krant en boert bloed, in kleur hij zucht pagina drie en leest zon, sterren hij gaapt niet zo veel kneedt zijn kruis als zandkorrels op aarde krabt zijn navel wellicht meer pakt zijn bril net - zo - veel hij kreunt zijn vrouw hij staart ze kijkt hij beeft ze komt hij pakt haar hand…

Het zand waait over de vlakte Verstopt zich onder een struik Nestelt zich alsof het daar kan blijven Droog en dor is de struik Hij kan het niet vasthouden Daar vliegt het zand weer door de ruimte Ik wil hier blijven roept het zand Niemand hoort het in de eenzaamheid Plotseling verdwijnt de zon achter donkere wolken Het begint te waaien en…

Mijn gedachten ploeteren maar voort in de modderpoel van wat eens mijn verstand was emoties hebben de controle overgenomen en fladderen vrolijk rond in het mulle zand dat zachtjes kraakt onder mijn gevoelens Waar komen zand en modder elkaar weer tegen?…

Geen woorden van spijt die deze ruimte vullen het gaat toch om de grote vorm dit is een nieuwe ochtend het andere droom begin jij, jouw schaduw, en de hond vragen hem voor het avondeten en hij volgt de trein naar de duinplaats waar jij met zand de hoop ophoogt.…

zandlopers rijgen langs hun onvaste schreden tijdloze korrels…

De dag toen jij mij inspireerde tikten mijn vingers de woorden uit jouw hart Die bewuste dag vertrouwde mijn verstand, geen wikken of wegen Hemelse Kastijding.…

Soms zou ik het zand willen zijn de glimlach op jouw gezicht in alle zomerse werelddelen om je met mijn vrijheid te bevrijden vol zonneschijn en sproeten omdat je in de nacht verlegen bent aan de kust met een geliefde ik moet me nu losmaken uit het silhouet van jouw gedaante je zou een boom kunnen zijn of een reus onder de zon nu…

ze had de kinderen gedood het huis een fort gebouwd op zand het weerloze achtergelaten in een bolwerk van glas de verontrusting bedekt onder lagen van vage woorden soms begint iets pas met de ontknoping…

zal ik niet aan dit landschap zand schuurt tussen m'n tanden.…

hij rookt een sigaar het dagelijkse leven sluipt zacht naar de nacht luisteren naar Bach het lijden en het sterven het gewicht van spijt het hart loopt over Bach brengt veel in hem teweeg hij dooft de sigaar een drukke dag wacht aankomst van volle wagons stille mensenzee ongezien dichtbij ongehoorde smeekbeden Bach’s erbarme…

Toen het dak was gevallen knalden de vensters uit zijn hart braken zijn ribben in snikken en zoog zijn adem hem slurpend leeg Met een jas die niet van hem was liep hij weg -met de hond- naar een plek in het bos om zijn ogen te laten rusten in het zand De tijd was niet van hem evenmin het zand dat woelde hem was alles ontnomen hij had…

Een veelvoud aan korreltjes. Moeilijk bijeen te houden, glippend door de vingers, vallend op de grond. Om aarde te worden, bodem van waaruit wij leven.…

Zachte voetstappen beroeren het zand. Voeten die wegzinken in het losse zand. Gevoelens van blijdschap komen los. Voorzichtig breekt het hart open. Ogen die stil glinsteren in de zon. Een lach doorbreekt de stilte van de dag. Stil ga ik zitten op een bankje. Het uitzicht op de zee is eindeloos van stilte.…

Zo graag: stak ik je een hart onder de riem, maar echt: nog nooit heb ik iemand gezien, lopend met een hart onder de riem. Toch wil ik je laten weten dat ik aan je denk, zonder dat hart, uitstekend vanonder de riem!…

spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met de werkelijkheid de lijnen deinen verder open verdwijnen door onzichtbaarheid rimpelend verlaat het beeld zijn vorm doch... zal het sterven in geborgenheid!…

Daar staat ze dan op de foto nou ze hangt wat voorover op haar balkonnetje wat ik ook zo graag had gehad ze woont in het huis naast dat van wijlen mijn ouders met een dak met een zonnetje wat ik haar zo graag weer gun daar stond ze dan in mijn Amsterdamse Parool neen t’ is geen lolletje een gebroken hart ze werd de dichteres van…

Jij bent de zee Ik ben het zand Jouw golven Sterven Op mijn strand Jij bent Het witte schuim Dat mijn lichaam siert Ik ben het zand Dat keer op keer Jouw welkom viert Van de zee Een tedere streling Die hart en ziel Vervoert Van de zee De hoogste golf Die mij steeds Tot tranen roert Ik ben het zand Jij bent de zee…

Het hoofd dat Al maar door Blijft malen Aangestoken door Onrust en onzekerheid En druk bezig Blijft de mens In mij te verontrusten - En dan het hart! Dat voldoende heeft Aan vrede en verdraagzaamheid Van nu aan Tot in eeuwigheid…

Met daarin heel mijn hart, heel mijn verstand. na het tij keerde ik weer en hurkte neer. Niets dan onwetenheid in het rulle zand.…

Gij grote, wijze mannen, Die, in uw schone schriften, De komma's en de punctum's, De stippen en de strepen, Zo kunstig, weet te plaatsen; o Grote, wijze mannen! Al ben ik juist geen schrijver, Toch weet ik, in een reden, De komma's en de punctum's De stippen en de strepen…