Alle inzendingen over hervonden

waar ik ook was zag ik jouw mooie ogen dromen hervonden krachten met een vonkenhart waar ik niet aan twijfel en zo, mijn lief mijn gevoelens gaan diep heb geen uren verslapen aan het gehemelte van down onder nee, in het land van gisteren arriveerde een koolwitje laverend in de wind op wolkjes licht nabij geheel onverwachts kwam…

ik struikelde met pijn en moeite hervond ik mijn balans maar die kans werd mij maar een keer gegund voor ik echt duikelde ik wist dat mijn bestaan alleen nog met variabele balans kon door blijven gaan het was een schok om eigen broosheid als limiet te moeten ervaren want in de taal die mijn lichaam sprak bleef hierna ook geen enkele…

Ik droomde dat het anders was Drinkend van het puurste water Hervond ik dromen van veel later Terwijl ik in eenzaamheid genas Het fluiten verliet mij nimmer meer Geen vogels bij de ochtendzon Handen bedekten hoofden met een kom Toch het gekrijs, keer op keer Velen bliezen hier hun laatste wolk Dat tot een mistbank samensmolt Voor eeuwig…

Ja het is waar, de tijd heelt alle wonden Dat weet je nu is een voldongen feit Na jaren ploeteren ben je ze kwijt De wrok en het verlies, de zilte zonden Je hebt jezelf weer enigszins hervonden Je voelt je ongebonden en bevrijd Bent zoveel meer dan je persoonlijkheid Je bloedrivier wist weer hoe uit te monden In een onwerelds gladde oceaan…

voor even toch die mond hervonden en de warmte was weer daar wij blijken nog innig verbonden al verblijven we niet bij elkaar jij bent een nieuw bestaan begonnen en op afstand kijk ik mee wij hebben aan ruimte gewonnen want we leven nu verder als twee gemis was slechts een donker denken en de knop is omgezet je gaf wat je mij had te schenken…

ik ging er aan voorbij op het heetst van mijn dagen achteloos spelend met onbelangrijkheid ja ik ging er aan voorbij liet het door mijn vingers glippen als zandkorrels die ik op het strand door mijn vingers liet glijden achteloos spelend in onbelangrijkheid te kort nu mijn dagen ik speel allang niet meer hervonden geluk ik draag weer…

Opkomend licht valt neer veranderd landschap in nieuw gezicht nog altijd staande hoog in kracht vereeuwigt in wortelsterke aarde groeiend, verslaat hij zijn oude leven nog altijd sterk onverzettelijk nog door seizoenen heen winters landschap liet hem kaal achter door witte deken omarmt tijden verschoven in smeltend water hervond…

Bang om te vallen Dus sta ik maar niet op Bang om te praten Dus zwijg ik maar Maar soms in een seconde Van hervonden moed Hef ik mijn hoofd Steek ik mijn nek uit En open mijn ogen Ik hoor dan de muziek van hoop Hoe hard ik ook probeer Tanden op elkaar De angst uit mijn ogen huilend Toch vind ik de sleutel niet Om mij te bevrijden…

De eeuwig wisselende hemel welfde zich eeuwenlang boven dezelfde grond, waar altijd anders en altijd hetzelfde de stad zichzelf herkende en hervond; van wat hier door de jaren is verrezen is veel weer door de jaren neergehaald, maar altijd werd door deze plek het wezen van Gronings stad en ommeland bepaald, dat, steeds als men het nieuwe…

bronzen kleuren Het land verlangt naar zachte sneeuw en ijs om de wortels van 't leven te beschermen de wegen tegen schade te behoeden kracht in trage sappen te laten schuilen Maar jij bent je er nog lang niet van bewust altijd in woorden en regels te dromen tot je wakker door de liefste wordt gekust Wij hebben toegerust schoonheid hervonden…

traan een vochtige lach en iedere pijn een licht geraakt zijn de morgen wordt gewoon weer dag net zoals de avond overgaat in de nacht zo zal de maan haar licht doen schijnen langs sterren door zachte gedachten de dageraad kust teder reeds geloken ogen open, bij het begroeten van de nieuwe ochtend waar de nevel verdwijnt bij het hervonden…

Zijn onmacht is verpakt in ferme woorden Maar gaandeweg vindt hij de juiste toon De media die zijn massaal gekomen Emotie klinkt door elke microfoon… Hij heeft zich na de eerste schok hervonden Het komt nu aan op visie en beleid En morgen rijdt de metro weer door Londen Want “doorgaan” is een wapen in de strijd… De stad treurt om haar doden…

Ik liet je los waardoor ik mezelf hervond.…

voorbij dat liefde zocht maar nimmer vond op 's moeders kille oudergrond o hoor mij aan lief innerlijk licht uw kracht is uit het oer geweven laat mij hier niet peilloos zweven geef mij terug mijn evenwicht een licht vertrouwen stroomt in mij gelijk het kind van ver voorbij dat bij ied're nieuwe morgenstond in hoop opnieuw haar kracht hervond…

Oude zaken nemen een keer Westerwolde is er weer uit hun winterslaap gewekt hebben kabouters zich uitgerekt een fee hervond haar landschap, ritselt rond stemmen uit de spookboerderij de zwarte ruiter rijdt voorbij monniken, hoofdelingen staan op. De Ruiten Aa ging op de schop kiepkeerl met de korf op zijn rug het sagenland is terug.…

ik zag hoe de omgeving jou meer en meer begon aan te spreken vergeleken met vroeger pril was nog de interesse maar groeide in frequent contact iedere keer als jij het zag je hervond stukjes herinnering waarvan de afkomst zonder raken langs je heen ging nu lijken alle zaken steeds meer deel van jou uit te maken bij jou te gaan…

grijze stugge vacht die hem omringt als een aureool van bont wie durft die hond bij zijn snuit te nemen wie grijpt hem bij zijn poten en legt hem op de grond een reu, zijn staart steeds fier omhooggedragen, zijn ogen scherp gericht en rond zijn oren plat, zijn poten strak, strijdlustig en gezond die zich na elk gevecht als winnaar steeds hervond…

zweef jij in mijn gedachten ongrijpbaar als altijd Jouw stempel ligt op de spullen die jouw aanwezigheid verhullen Je hebt de kamer nu 45 minuten en 33 seconden verlaten toch hangt je geur nog rond Ik loop jouw route tel de stappen kijk de kamer rond klamp me vast in het moment waarop jij net nog naast me stond de moed ergens hervonden…

Het is indrukwekkend om mee te maken, wanneer we onszelf hervonden hebben. Wanneer we liefde in kleine gebaren durven tonen. Wanneer we nieuwe vriendinnen en vrienden maken. Wanneer mensen zichzelf weer durven laten zien. En, wat hebben we te winnen? Ons hele leven en dat is véél!…

ik heb met je op strand gestruind oude liefde weer hervonden woorden kwamen er vanzelf uit alsof verloren jaren niet bestonden schelpen die we raapten wisten het verleden ruimschoots goed te maken in diepe kleuren blauw vertelden zij over de tijd dat wij elkaar in liefde smaakten de eerste kus onwennig nog maar jij was lief…

je leidde me de stilte in je hand streelde gebeden in eeuwenoud gezang verstierf de pijn die door de mensen is geleden je liep de stappen na van refter naar kapel hervond zo hun gedachten in toewijding aan God sleten zij een leven vol verwachten zag hun liefde in de tuin het zorgen voor de morgen alleen ogen mochten spreken woorden…

Daar grazen nu de wilde paarden vliegen muggen achter dwazen ijverige mieren in de zon koeien die niet passen in de straten Het spijt mij dat ik je toch ben vergeten er was niets in de droom of in nabijheid van essentie er kwam geen spiegel voor mijn ratio de geest van mijn gedachten hervond het dwalen van de zon je las een gedicht…

Hervond gij ooit een lint, een bloem, een blad, Een stille erinn'ring aan verleden dagen, 't Vergeten beeld van vroeger vriend of magen, Die ge eens bemind, betreurd, verloren had?…

Met geluk hervond ik mijn oude levenspad: een trefpunt waar veel wegen samenkwamen, oud en nieuw, gebaand en ongebaand. Niemand hoeft mij de weg te wijzen.…

Genesis 1 - 9:13 Toen God zijn adem weer hervond Ging Hij dra aan de slag Het was al water wat er stond Geen enkel vruchtbaar stukje grond Dat op het droge lag Hij zei: ~Hier moet iets aan gedaan Met al die nattigheid Kan er geen boom of plantje staan Ik pak het met de dragline aan Er is maar één dag tijd~ Hij groef wat kuilen in…

Nog zijn de ranke baaien in haar schoot gesloten, totdat je de juiste code vindt, de sleutel past waar je ankert, de lust te lessen in een willekeurig vergezicht, ver voorbij een droom voorstelling als een beduimelde bladzijde uit een jongensstrip, metafoor hervonden in een boekenstal tijdens een fantastische trip.…

Telkens hervond ik mijn krachtig geloof.…

De bomen hebben hier geen leeftijd, maar de introductie in de gevoelswereld is universeel, volkomen herkenbaar hervonden zonder extremen aangeharkt in het plantsoen met noodzakelijke vormen van relativering onder het hemelplafond iedereen loopt met ideeën rond alsof er geen frivool dansen is in de intrinsieke waarde van de balzaalmens…

hij er nooit gekregen omdat hij te vlug reizen wou hij plukte zaden, bladen voor thee bracht verhalen maar ook de weemoed mee waarvoor hij net vluchten wou hij leerde talen, vertelde verhalen maar elk woord bleef de leegte herhalen die hij zo nodig vullen wou hij dwaalde en zocht haast vijftig jaar hij werd terug jongeling en toen hervond…

Het scherm bracht me terug naar de omhulling van bergen, solide rotspartijen, stille eenzaamheid naar het leven dat ik leefde de kracht en vanzelfsprekendheid om vrijgezel en vrij en sterk te zijn, alleen op reis, omringd door massieve flanken, toppen, betrouwbaarheid van vriendschap Heb m'n kracht om op mezelf te zijn, te reizen hervonden…