Alle inzendingen over huiswaarts

Hokje na hok Kat en muis neem nog een slok en keer veilig huiswaarts muis slechts slecht komt van kwaad boos zijn nog meer pijn dezelfde raad Molukkers en Hollandse smaad slavernij wekt razernij duitsers en voetbal laat alles varen gooi er zand overheen we zitten allemaal op blaren maar zijn allen mens alleen…

ik heb de oorlog niet meegemaakt (mag mij gelukkig prijzen) maar heb mijn vader er over horen vertellen na verzwegen jaren met een snik in zijn stem hoe hij verplicht tewerkgesteld in Duitsland naar zijn jongere broer Theo heeft lopen zoeken en na de bevrijding met lood in de schoenen huiswaarts moest...…

a. belandt sjouwend met drank in de goot de geest sijpelt uit de fles hij leert zijn les en zweert huiswaarts waggelend: nooit een druppel meer!…

nee ik heb de oorlog niet meegemaakt (ik mag mij gelukkig prijzen) maar ik heb mijn vader er over horen vertellen na verzwegen jaren hoe hij verplicht tewerkgesteld in Duitsland na een bombardement vergeefs naar zijn jongere broer Theo heeft lopen zoeken en na de bevrijding met lood in de schoenen huiswaarts moest...…

zij dient te worden In opdracht van het betwiste woord Zullen zij haar meedogenloos vermoorden En als de eerste steen haar hoofd pijnigt Tiert het beest in de reine massa rond Werpen zij die smetteloze ongeremd Bezwerend wordt haar genade kreet overstemd Pas als de laatste steen het vormloze treft Keren zij de gelouterde in de naam van, huiswaarts…

't Is de koe die huiswaart gaat, Uit de groene wei gekomen, Van het malse kruid verzaad. Onze buurman wacht zijn koeien, Zingend, af; de lekkre melk Zal weldra in d'emmer vloeien, Tot verzadiging van elk. Hoe kan 't weigras, dat ze scheren En dat haar zo weeldig voedt, In die stromen melks verkeren?…

Langzaam maar zeker zijn wij bezig om terug te keren huiswaarts zonder herinnering, Van donker naar langer licht vanuit open ruimtes gevlogen een horizon wijst de weg met op onze rug een windroos geschilderd, Zouden wij niet liever vergeten en verder dwalen zonder diepe verhalenstof met een dagelijks zweven langs maskers die ons van alles…

Ik zie de gezichten nog voor me hoe ze huilden bij je graf voor hen was alles af zij droogden hun tranen en keerden huiswaarts maar ik bleef met mijn gedachten zou er iets zijn wat mijn pijn zou verzachten jij was de navelstreng die nooit was doorgesneden jij was de toekomst gelijk met het verleden uiteraard waren er die dag kraaien om…

Immers na de paartijd gaan de vrienden huiswaarts blauw geschminkt als een onweer en somber. De liefde leeft niet van de mens alleen. --------------------------------------- uit: 'Gedichten', 1971.…

Oude dame gaat naar buiten met haar dikke bontjas aan ze gaat een avond uit, zegt dat ze fijn gaat stappen Joost mag weten waar, maar ze wacht wel tot het donker anders zien we haar misschien Heel voldaan keert ze 's ochtends huiswaarts om daar bij te komen van een lange ontspannen nacht Overdag ligt ze zacht te dromen en te wachten…

nee ik heb de oorlog zelf niet meegemaakt (ik mag mij gelukkig prijzen) maar ik heb mijn vader er over horen vertellen na verzwegen jaren met een snik in zijn stem hoe hij verplicht te werkgesteld in Duitsland na een bombardement vergeefs naar zijn jongere broer Theo heeft gezocht en na de bevrijding met lood in zijn schoenen huiswaarts…

meer dan ooit schrijf ik woorden zonder inhoud dicht ik mijzelf gedachten toe die niet de mijne zijn en zwijg ik om het hardst over ledigheid die woekert betrapt op eenzaamheid volgt vrees mij op de voet wanneer ik weer huiswaarts reis...…

Daar waar de reiger voedsel zocht bij het mooie stille water daar leg ik vaak mijn luisterend oor en bewaar de stilte wel voor later Als ik dan rustig huiswaarts keer en mijn gedachten op een rijtje zet dan kruipt in mij een stil vermoeden dat de reiger daar op mij heeft gelet En rustig kan ik dan gaan slapen leg het moede hoofd op 't kussen…

Waar witte wol op blauwe velden weidde zeilde door zachte bries gekleed met gouden tressen en vlammende zomen boven rood en gele ets hier en daar zilveren aderen omzoomd met wuivende halm langs rimpelend glazen vlak doorkruist met banen goud loop ik huiswaarts over klimmend pad met eindigend leven dat voor toekomst borg staat als…

Het geluid neemt maar langzaam af nu ik weer huiswaarts ga Na de hele dag in draf besef ik weer helemaal waar ik sta Dichter bij de werkelijke stilte op dit late avonduur brandt hier tegen de kilte vrij gezellig de open haard als vuur Ik staar erin en zie de prachtige vlam die voortkomt uit een exotische stam net afgehakt met…

Dan wandel ik huiswaarts, licht als een pluimpje, teer Met opgelucht hartje en bergen ambities, mijn Heer! Briesje door de wilde haren, regen of wind voel ik niet Echtgenoot mompelt : nieuw jurkje gekocht? Een kleedje kan je kopen, de fijne babbels met je dokter niet Dank aan alle artsen ter wereld, zonder hen lukt het me niet!…

Zij laten zich niet in hun spel hinderen en gaan pas huiswaarts in de maneschijn.…

een aalscholver schoot door stuivend schuim de jongen schrok en trok een cirkel om zich heen tegen het donker zag hij drie meter breed een vogel neerkomen en broeden op de wateren kwaadaardig het wachten beu keerde hij huiswaarts met een dooie vis die hij te ruste legde op de zinken winkelluifel na vele dagen zag hij leven wemelen…

Het ritme van herwonnen ruimte davert huiswaarts door de straten tot de terugkeer, klokke twaalf als het gekletter plaats maakt voor geschetter en het kind de boventoon weer krijgt.…

wereld veel te vroeg verlaten vandaag veeg ik de eerste bladeren wat trager bij elkaar in ‘t besef dat het leven breekbaar is haar geheimen diep versluierd houdt aan alle seizoenen onderhevig blijft waarin vogels naar verre oorden trekken, het kleurend blad verwaait stilaan verweert waarom een mens die sterven gaat wellicht weer huiswaarts…

De luie dag is weer gekomen, mijn blik op de tijd is weids, ik peddel fietsend huiswaarts om verder uit te dromen, neem afscheid van het korzelig zand, het duin en horizon zijn beknopt, de lucht gefopt door wolken bijeen gedreven schapen.…

mee over zijn gebogen schouders wanneer hij anekdotes oprakelt het stof deert hem niet zo onverschillig in de lucht vult hij minzaam de glazen met het vocht dat in het verleden zo liefdevol werd gebrouwen dat de smaak ervan de lippen verdooft en nog eens schenkt hij bij de namiddag verliest zich in een veel te vroege avond als hij huiswaarts…

Scholen ongestookt verholen achter stoïcijnse muren van gebleekt week maché geplakt Troosteloos deprimerend in stilte bekerend deze ontering en bezetting van kristallen ketters Gevelglimmend oogverblindend verminkend de brede basten en tere sponzige wortelgestellen gillend in ongewoon kwetsende hersenpan tonen Splijten karrewielen huiswaarts…

Eventjes naar buiten een frisse neus wind door je haren vogels fluiten eventjes wordt een uur dan weer huiswaarts. Er klopt iets niet bij binnenkomst zie ik het meteen het huis is leeg helemaal leeg!…

een kind Samen hand in hand De avondzon glinstert stralend Door het groene bladerdek Nog even en de zon Wordt door de maan opzij gezet Beiden genieten zwijgend Op dit late uur Van het mooie en het tere De schoonheid der natuur Dan staan ze roerloos stil Want op een open plek Staat een hert te grazen Op zijn vaste stek En als ze huiswaarts…

Je brengt me in hypnose en dromend van de apotheose word ik plots gewekt want ik heb pas ondekt dat ik in kletsnatte kleren nu huiswaarts moet keren.…

Dat eindeloze dolen over velden van ooit langs doelloze schijnsporen geruchten waaien voorbij hij laat ze begaan met de wind ruimt hij huiswaarts stilaan wenkt de stal volle vachten drijven over de drenkplaats met een laatste rust spiegelt het geblaat in venwater z'n stok tikt ze thuis de hond likt kracht voor een lange nacht…

regendruppels vallen in zee de wind drijft mensen huiswaarts ik keer noch richt mij verder naar vragen, luister enkel naar weemoed en verdwaal tussen geruis, de mond verlaten sinds het afscheid ken ik de weg van de regen en hoe meer ik waai hoe meer ik tot zwijgen kom ik wil de vloed staande houden, de meeuwen die in zilte plassen de…

gekleurde witte jassen we spraken over gebouwen en gedichten het dagelijkse uitzicht over Rotterdam over de verborgen bacterie achter de driedraads icd, het dagenlange wachten we keken samen tennis voor ze weer vertrok “bittere pillen slikken moeilijk weg” vibrerende vingertjes gingen de rotonde rond, verdwenen de twee tunnels in huiswaarts…

Drie dagen eerder dan gepland Rijden we huiswaarts door de regen Na het weekend aan het werk O mijn hemel, wat een zegen!…