inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.688):

het trage net van de zee

regendruppels vallen in zee
de wind drijft mensen huiswaarts

ik keer noch richt mij verder
naar vragen, luister enkel naar weemoed
en verdwaal tussen geruis, de mond
verlaten

sinds het afscheid ken ik
de weg van de regen en hoe meer ik waai
hoe meer ik tot zwijgen kom

ik wil de vloed staande houden, de meeuwen
die in zilte plassen de wijdte van de wereld zien

zodat ik kan zoeken, in waarheid en eenvoud

tussen twee duinen hebben wolken
de horizon opgehangen

ze verspreiden vreemde dromen

... zie ook : www.youtube.com/watch?v=vAraEkJ-sAc ...

Schrijver: kerima ellouise, 10 juli 2013


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.1 met 8 stemmen aantal keer bekeken 315

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Imiza, 12 jaar geleden
weer een echte ellouise, goed verstaanbaar en bijzonder fraaie titel
Gerhard Burgers, 12 jaar geleden
als je dit opstuurt naar een poeziewedstrijd ... ga je hem winnen
geeraardt, 12 jaar geleden
een zilt pareltje met prachtige beeldspraak...
Hilly Nicolay, 12 jaar geleden
Zoeken in de eenvoud van de stilte, willen blijven in de oprechtheid. Steeds weer de vuurbal met zijn warme rode kleur vangen met dromerige ogen. Zo mooi!
julius dreyfsandt zu schlamm, 12 jaar geleden
in waarheid en eenvoud......mooi
Pama, 12 jaar geleden
Door het fijnmazige net van de zee stromen alle onvolkomelijkheden, alleen gevoelens worden door de woordjutters in getijden gevangen en gepekeld. Mooi gedicht Kerima
Annejan Kuperus, 12 jaar geleden
Wat een PRACHTIGE zin: tussen twee duinen hebben wolken de horizon opgehangen...
hoezee!, 12 jaar geleden
schrijfnat is des mensen kunst. van traan tot plas. gevoelens die dobberen en ondergaan.
Irmlinda de Vries, 12 jaar geleden
De huivering die de zeewind brengt ook in dit betekenisvolle gedicht gevoeld Kerima...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)