Alle inzendingen over kastelen in de lucht

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

stuur (varkens)boeren met pensioen hun aantal moet rap naar beneden het kost ons wel een zak met poen maar 't stikstofleed is dan geleden veel vlees eten zit er dan dus niet meer in en zo krijgt de vegalobby ook haar zin…

Het is vandaag de kortste dag hierna gaan de dagen weer lengen steeds meer licht in donkere dagen want vanaf 5 december tot 13 februari is voor mij een zware, donkere tijd met Sinterklaas, Kerstavond, nacht, de Kerstdagen, Oud- en Nieuw en mijn geboortedag de 12e dat laatste wordt niet meer gevierd met oudjaar zit ik vuurwerkvrij in Spanje…

Laten wij de wereld weer vol kleuren verven De beken en rivieren met leven vullen En blazen de wolken van de hemelboog Zodat de zon tranen op aarde droogt Laten we dansen onder de regenboog Als kinderen spetteren in plassen Kuilen graven aan het strand En kastelen ergens hoog in de lucht Als bejaarden wandelen over paden Op een bank op…

chaos schept in korte zinnen wartaal uit begrip brengt wanhoop bij mij binnen in een leven zonder grip ik lach maar voel wantrouwen loop maar ben de weg steeds kwijt wil met jou kastelen bouwen maar de lucht krijgt altijd spijt zie me in je ogen breken mijn woorden hard en vol venijn dwing je zo mij te vergeten dat denkt de chaos in mijn…

misschien heb ik me gewoon vergist is het de lucht die een kasteel bevat of heeft het water mijn heugenis gewist daar gaat een schip langs de kust de schipper vaart behendig tussen de boeien, heel bewust de wind strijkt een lange pluim het weer is bestendig de zee wiegt het kalme schuim…

In alle vroegte er was geen hond die blafte de maan op een kier geen vogel ging te water om zich heen keek het kasteel…

verlossende plassen het slijpen van de messen na de slacht en aan het spit staand mijn nagels schoonmaken naar bed gaan zonder over te geven sterk als een stier, onverwoestbaar van binnen, een precies mechaniek in een stevige, soepele huid: een sinaasappelmens ben ik een mannelijke orang-orange ergens nergens in de Velden tussen de kastelen…

Een graaf met wel zeven kastelen Had zeer mooie slaven, ja vele Maar toen zijn vrouw zei: Ze zijn ook van mij Toen wou deze edele delen…

voor hoofse juffers en edellieden zijn er troubadours en ridderlijke spelen in de grote zaal met slotvrouw en gemaal maar als de wereld draait het parallel is afgehaakt is mijn kasteel vervlogen dan droom ik met mijn ogen open wil melker 13/09/2010…

Het was een mooie zondag, de koningin was thuis op kasteel Windsor, de paleiswachten waren op hun post en het park rond het kasteel was vol toeristen.…

Bij mij mogen zo honderd van hen in mijn kasteel hun tehuis vinden, al heb ik dat kasteel helaas niet, maar anderen wel en dat bedoel ik maar. Vele leegstaande kastelen kunnen prima van dienst zijn.…

zongebleekte lucht vervagende regenboog bewolkte kleuren…

Ik ben lucht voor mijn vader in een hoekje getrapt en vergeten.... Ik ben niks ik ben niemand en nergens toe in staat dan te janken in m'n slaap.... Zie mij kijk maar goed van voor naar achter ik spring in het rond.... Maar daaronder koud en kil warmte ken ik niet want ik ben de lucht die ik adem niet waard…

Dansende deken door de lucht Bevrucht mijn ogen met jouw water Doorzie de dingen vanuit jouw optiek Zo hoog en droog, vooruit geblazen Grijs en grauw, een kleurenpracht Laat de zon nu door en maak de wereld Vrolijk als een kind dat met wolken Altijd buiten wil spelen. En Voor eens en voor altijd in jouw armen Wil liggen.…

en dan ineens is alles weg verdwenen zonder reden geen zicht meer op wat was of ooit pretentie had te zijn opgelost is de verwachting dat stilte voor zichzelf sprak geen wonder, zonder stem is nog nooit iemand gehoord een spiegel komt pas in beweging als een voorbeeld wordt gesteld alleen, waar is de beeldvorming van een ongrijpbare illusie…

Ik ben een handje lucht dat wordt weggeblazen door een zuchtje wind vervlogen, vergaan en voor altijd Weg…

als lucht ondoordringbaar uch uch maar lucht is maar uch uch waar?…

toch komt er een straal licht door de wolken heen de lucht is net een portret wat iets vertellen moet donkergrijs scherp besneden langs het wit en blauw het wordt iets warmer op een gezicht ergens in de wereld wat een klein beetje licht niet doen kan voor je gemoedstoestand onzichtbare lijnen scheiden alles en iedereen van de ware wil…

het zingend lied blijft in de stilte hangen bij de grote ruimte van geschreven gezangen die men in de wereld klinken ziet tegen de lome luchten van vervuld verdriet…

dat stukje lucht is soms een gat en soms een wolk een blauwe wolk…

Een slinkse kasteelheer uit Utrecht beroept zich op een middeleeuws recht. Vanop zijn toren schalt hij de horen en opent het penningen-gevecht…

het is nog vroeg in Munnikenland als de nacht eindigt en een zwarte stern ginds aan de oever landt ik schuifel naar een plek, nog droog, en gelegen nabij de waterkant en neem plaats in het gras ik zie de dag traag dagen; het licht kan en wil geen schaduw meer verdragen op deze woordeloze plek schept het gloren haar…

Door de schaduwen in mijn rugzak besta ik in alleen in mobiliteit, al was het maar voor even, de dorst gelest uit geleende tijd voortgestuwd en aangevuld met andere levens blijft hij mijn vriendin, bezwangerd het gemoed van aanzwellende golven eerst veraf, nu angstig dichterbij, wie niet winnen wil, heeft bij voorbaat al verloren…

soms zijn voor die heren in moderne kastelen van schilde, de middeleeuwen lang nog niet voorbij!…

en te na we kastelen helaas iets te weinig…

zie je mij, zie je de fontein en het kasteel? het wildebloemenveld en alles wat er is? zie je jou en mij, en met je hoofd ver achterover: de takken van de pruimenbomen tegen de blauwe lucht? --------------------------------------- uit: 'De tempel van Saturnus', 2004.…

De lucht die jij ademt.. Mijn lucht die jij ademt.. Onze lucht die we samen ademen.. Stralende gezichten zie ik in de lucht, de volgens vliegen rond en ik zucht. De blauwe helderheid weerspiegelt de regendruppels in mijn ogen. De druppels om mij heen, komend uit de mooie heldere lucht.. De lucht, mijn lucht, onze lucht ...…

dat eilandde als dak- het water brak en sleep keerde de stenen terwijl algen verweerden, zwart als pek op deze plek, die ik droomde, slechts vermoedde, op het schijnpad de verbeelding van een vesting zo ver onder mij - o grimmig gerucht- stapelden getijden zich op, verzwegen het vormloos brok, aaneengeregen- beklijfde als lucht-kasteel…