Alle inzendingen over meervoudig ik

of wat eruit een beetje schreeuwen, schelden helpt vergeet niet heel, heel veel te drinken hersenen en darmen moeten gespoeld worden water de bron van alle leven op aard voor je hoofd en buikhersenen, je zijn de slaap, de nachtrust heelt als de beste en hou het verder gewoon simpel hou het vooral heel simpel, eenvoudig dat werkt meervoudig…

van enige erotische zuigkracht en ik daarvoor, kennelijk, een gevoeligheid heb ontwikkeld zo is mij in de loop der tijd toegedicht la cerise rouge ziet u niet dat deze nog in een pril stadium van ontwikkeling verkeert zijn haar eerste en tevens laatste woorden en veroorzaken een soort ontastbare knock out blijkbaar straal ik een meervoudige…

Die droom, dat land, Alles in een klap tot stand, “morgen,” “volgend jaar”, lege woorden voortaan is “ooit” nooit meer, nu gaat over in toen wij wordt ik meervoud-enkelvoud verleden tijd- voltooide tijd de man waar ik van hield niet langer meer waar ik van houd trouw tot in den dood in lief en leed, die belofte is niet verbroken…

Duizenden mensen stromen Europa binnen, gezien de kilometers die zij lopen, verdienen ze een meervoud aan Avondvierdaagse-medailles.…

Wanneer ik door meervoud van mijn zicht, ze zie vechten om een laatste rest. Ja, de eenvoud van toen, de vogels die ik heb zien vliegen. Dat ene verhaal dat ik kende rondom dat woord, met één betekenis. Soms zou ik vandaag de dag, met die ene blik weer het zicht willen hebben op de vogels van toen.…

. -------------------------------------- uit: Meervoudig afwezig (2017)…

Zo heb ik jouw zon elke keer weer diep in mij waar ze blijft stralen in een- en meervoud Laat me meestromen met de golven van een onverwachtheid zodat tranen vloeien over de wangen op hetzelfde moment ontvang je mij met open armen.…

Zo heb ik jouw zon elke keer weer diep in mij waar ze blijft stralen in een- en meervoud Laat me meestromen met de golven van een onverwachtheid zodat tranen vloeien over de wangen op hetzelfde moment ontvang je mij met open armen.…

. ------------------------------------- uit: 'Meervoudig afwezig', 2017.…

Zo heb ik jouw zon elke keer weer diep in mij waar ze blijft stralen in een- en meervoud Laat me meestromen met de golven van een onverwachtheid zodat tranen vloeien over de wangen op hetzelfde moment ontvang je mij met open armen.…

Toen ik vertrok gaf ik een fooi van (omgerekend) één volwassen mensenleven en twee dagen van vertwijfeling ----------------------------------- uit: 'Meervoudig afwezig', 2017.…

op, gestaag sluipt de lente op kousen voeten naderbij de wingerd dwingt het luikend blad te heffen waar ik dacht te rusten onder humus van beloften en in in de streling van je woordenschat, gevat in dons, tot ziens een laatste groet een lichte kus op afstand, weerspiegeld in mijn sluimerend ongemoed , maar In de boezem van de meervoudige…

daarvoor lees ik even bij kaarslicht gedichten van Adriaan Roland Holst hij geeft mij voedend zielengewicht in woorden die zich verbeelden en herken het leven in mijn gezicht ik gooi een steen in de vijver zo zie ik nog amper mijn levensijver nu op zoek naar de kern van eenvoud dit al zuigend op een rietje, en ervaar wat geluk heet, in meervoud…

Eenvoud en meervoud ze stromen in haar leven onvolmaakt nabij. Ongekende schoonheid, waar kom jij vandaan, hoe jouw gezicht met haar goddelijke blikken en ogenblikken mij voortdurend in beroering en vervoering brengen, een verwarring klopt alsof ik jou nooit eerder heb ontmoet, steeds weer verrassend en elke keer anders.…

Het meervoud van krent is eenvoudig krenten. Maar: vent in het meervoud, is kerels—niet venten. Leer ook de geslachten, mijn leerling, vroegtijdig: de vrouwen zijn vrouwelijk, maar wijf is onzijdig. Zeg: naaister, maar schilderster moet je niet zegge, ook niet koninges of dievin of vriendegge.…

Dit is de wanhoop van Hen die in mij wonen Stemmen van alle kanten Overheersen mijn eigen ik, Geen uithoek meer waar 'k vluchten kan - Louter zwart nog, En af en toe donkergrijs, Dat zijn de kleuren waarin Mijn allerlaatste ik in Dit aardedonker mijzelf De weg nog wijst…

zekerheid, orde in werk en woning en de rest opwerkend naar de top naar de piek t.w. affectie: liefde en genegenheid heb ik alleen met mijn levenspartner, mijn man, mijn maatje en ook met mijn schoonmoeder, haar nieuwe vriend, mijn schoonfamilie maar de rest, die van mijn 'eige' en die van de moeder van mijn dochter, zeer, zeer moeizaam en zij, meervoudig…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

vele geledingen doordrenken mijn denken en feitelijk bestaan ze brengen zo vaak verwarring in de weg die ik ja ik, moet gaan soms trekt mijn verdriet mij naar binnen of geniet ik intens van mijn zinnen om het lijfelijk genot te beminnen soms wip ik in de speeltuin van het leven naar verre hoogten en duivelse diepten of…

Wij waren vrienden in een ver verleden van nachtfilms, zangersfeesten, parken, dromen. Wij waren minnaars op de hoge treden van lustpaleizen tussen bonte bomen. De maan bescheen de vijvers van Granada, de zon bescheen de zuilen van ons Thebe. Je arm was broedplaats voor de vogels van Messina, mijn dieren trokken jou per winterslede. In welk…

Wie ik was Ben ik stil aan Vergeten Wie ik ben Weet ik al Helemaal niet meer Altijd zo dicht Bij mezelf gebleven En elkaar toch Uit het oog Verloren - Slechts één regel Nog vat alles samen: Ik besta, wij bestaan…