Alle inzendingen over ruïnes

almaar meer omdat het bloed verplicht je zwakke lijf vereelt van zware studienachten als slaap gedachten overstemt en jij de donkerte in rent om bij de les te blijven wanneer jij geel en geler amper nog iets bevat is er familietrots leg jij de lat weer hoger al ben je nog zo afgemat Phnom Penh, Cambodja 2007 Opgenomen in "Op de ruïnes…

jonge volk dat langs haar rijdt en loopt onwetend wat het leven brengt voor haar zo lang al lengt het zoete de diepdroeve tranen vele manen lang geleden wist ook zij van niets ze wuift en wenkt als wil zij eenmaal nog verhalen wat ons te wachten staat voor zij voorgoed in rook opgaat Cambodja 31 december 2007; opgenomen in 'Op de ruïnes…

violette stralen konden nu hun gram gaan halen op de onbedekte huid het aardse aangezicht verkankerde voor mens en dier veranderde het leven in een eindeloze hel de zon scheen fel en zonder ozonlaag muteerde evolutie tot de laatste plaag een dode sintel die zijn dagen draait geen hand die nu nog graait naar voedsel tussen de ruïnes…

Liegen en bedriegen beginnen ergens in schoonheid, iets mooier maken dan het is, kijk maar naar jezelf iedereen en alles dat aangeboden wordt om eraan te verdienen, zelfs ruïnes zijn meer met wat fantasie, dus koop een kaartje, zie, hoor en huiver bij huisdierkrokodillen in woonkamers die in kisten hun keel schrapen om een jongen tussen…

Verschroeide aarde, vruchtbaar, biedt groeimogelijkheden aan pionierplanten: vernieuwing, regeneratie, transformatie; want op de ruïnes van vestingwerken en voorbij de loopgraven bloeit de klaproos als nooit tevoren.…

Er is geen houvast meer, wij zijn de weerspiegeling van de toekomst; ruïnes zie ik, omgeven door sceletten en ruimtewezens in aanbidding voor Gaia op zoek naar souvenirs.…

Staten en steden vervallen tot ruïnes, lopen leeg, wat in de straten achterblijft zijn slechts ontgoochelde soldaten die de grens van hun ontvolkt gebied bewaken, zandstorm van macht versluiert hun aanwezigheid. “ In geweld is de waarheid het eerste slachtoffer, gelijkheid de tweede, etc. “ Erasmus…

een gouden greep van losse vingers steelt de glans van mijn verhaal van spuugzat dwalen zonder doel een zinloos leven in het zicht doodgaan weten als een plicht hunkering naar morgen door de honger van vandaag de tijd passeren met herinnering en dromend door ruïnes struinen van een toekomst in verval het ongeweten ogenblik van liefde…

ik heb nooit om durven kijken projecteerde in slechte tijden vrolijk zijn om blij van te worden in al die tijd hoefde ik niet te weten wat ik van mezelf en anderen heel snel wilde vergeten nooit heb ik erbij stil gestaan zag bij mijn voeten ruïnes langsgaan van het gebeuren die dag nu moest ik wel kijken naar alle lijken…

Er zijn alleen nog maar ruïnes van mijn gevoel voor jou, met de vraag diep van binnen hoe het nu toch wezen zou. Zelf de mooie herinneringen, van wat wij hebben gedaan, zijn al min of meer vervlogen, echt compleet vergaan. Zo alleen in ons eigen kasteel, jou niet meer om me heen.…

duister geld verdeelt en heerst achter zwaar bewaakte hekken elk daglicht krachtig wordt geweerd en hebzucht het verstand verslaat is tegen fraaie plannen in tot dempen van het meer besloten verdreven levens kleuren straks toegewezen kampementen rood waar niets geregeld was macht beschikt en doodt Cambodja 2007 Opgenomen in "Op de ruïnes…

De meeuwen mengen zich met zwervende gedachten laverend op de duizelingwekkende toon van de wind zijn hoon wuift de vooroordelen weg, hij heeft de gestolen zielen van de wereld ingelijfd, dan is het verhaal van de ruïnes snel verteld en jaagt op de overgebleven wolken van beschaving wat dood leek komt tot een wederkerend leven er gloeit…

ik ben in botsing met een vlinder gekomen nog nooit zo fluisterzacht frontaal geraakt ze fladdert speels door ruïnes van mijn dromen waar alles donker is, verdord en stukgemaakt haar lange jurk is wit, haar ranke voeten bloot ze danst door alle kamers, in regen en in wind ze lacht naar mij en stift haar volle lippen rood 'ik ga je strelen…

morgen getrokken en na wederzijds overleg vertrokken ik heb ze nog even aanschouwd en een kort moment om ze gerouwd het was geen schoon beeld dat van een leek de aandacht steelt zo wel de trekker, hij was verrukt het ging om de daad, die was gelukt zie daar de wortels, thans openbaar, en de ringen van het bot worden gewaar ten slotte de ruïnes…

ik de geronnen dalen, over je klamme schouders heen zong ik een dubbele nachtegaal striemde ik de duizend regens, mijn verlamde keuzen van weleer smoegen rood en vloeiden weg in verse beken, het dolle kind buitelde in mijn stem bloemen strooiend en zo streelde het de wereld in mijn palm en als straks de grijsharige morgen rijst uit de ruïnes…

korte en lange armen draaien door laten lege emoties achter op volle aanrechten de nacht trekt op tegen dampende ruïnes herkent de melancholie van hetgeen voorbij is slaat verzwegen neer op vaag geworden lachpreken de hoop vervliegt mee als mannen zich verschansen tussen dennebomen en bitterborrels op Garmisch’ hellende vlak…

gelukt een verzonken hek te openen aan de hemelrand zij strijkt met warme honing over een zwartgeblakerde ziel en bevrucht opnieuw de zin die reeds vroeg in duisternis verviel daar de aarde verwoestend had huisgehouden in het engelenkind middels de duivelse geest die enkel de eigen adem bemint eer het gras op wortels kan duiden, storten ruïnes…

landschap en zij die blootsvoets mee stapten in de chaos en de verwarring, het zoeken naar waarheid van de ziel glanzend en dan weer uitgeput het was telkens een blijde dag overal wanneer je terugkeerde naar een nog grotere expressie en alles wat mogelijk was tussen vrijheid en componeren tussen passie, romantiek en de ernst van ruïnes…

Kraaien mengen zich met zwervende gedachten laverend op de duizelingwekkende toon van de wind, zijn hoon wuift alle vooroordelen weg, hij heeft de gestolen zielen van een illustere wereld ingelijfd, het verhaal uit de ruïnes van het verleden zijn snel verteld, het jaagt op de overgebleven wolken van beschaving wat dood leek komt tot een…

we doken door de mist de kille huiver in schaduwen verbrokkelden woorden sprokkelden hun klinkers tot vocaal huilden in ruïnes van gedichten metaforen waren krom getrokken tot een zielloos perspectief ritme danste een waanzinnig spel metrum joeg de lezers met explosies door de hel strofen scherpten zich aan glas, gebroken rond een…

als jij elk thuis verloren mijn wezen doorstond in denken met jou het onheil van de weerloze nachten waarin jij vecht tegen slaap en geweld hevig gekweld door onmacht en ik huilde jouw tranen en zocht verwoed naar tekens van hoop kindlief weet nu dat ik nog altijd met jou loop Phnom Penh, Cambodja, mei 2008 Opgenomen in "Op de ruïnes…

. ---------------------------------------------- Uit: 'Op de ruïnes van een rijk', 2008…

Het is oorlog en vrede geweest, Rusland heeft in brand gestaan, Japan scheurde het oosten stuk, Duitsland barstte van trots en brak kapot in ruïnes en lijken. De wereld, de mensen, ze zijn overal Stalingrad, Hiroshima, Dresden, Auschwitz, Ruanda. Vrede geweest? Een stervende slaaf.…

Opgenomen in: 'Op de ruïnes van een rijk', 2008…

citroenen koopt men knollen de smeerlap pakt een kinderhand steeds minder houdt moraal nog stand terwijl er valse dollars dwarrelen tracht de politie erbij te scharrelen draait macht weer om verrijken desnoods over lijken een wespennest waarin moed het begeeft dit land dat van smeergeld en giften leeft Cambodja 2008 Opgenomen in "Op de ruïnes…

waar is die liefde nu, die waar je altijd over praat, de zoetgevooisde woorden in zijn oor waar zijn je dromen, je verlangens, het koude, lege bed kan je niet verwarmen vertel het me nu maar, ik weet hoe je snakt naar die uitgestoken hand schenk ons wat wijn, dan gaan we praten, daar, op de trappen van de ruïnes van je zelfgedroomde luchtkasteel…

een verlaten dorpje in de Cevennen natuurlijke troosteloosheid, intense hitte en 's winters koude je moet wel heel erg van deze plek houden hier te moeten wonen zal buitenlanders nooit wennen slecht een kleine oude woning staat er nog te koop restant van de huizen is reeds tot ruïnes vervallen daarvan resten nog slechts muren en afgebrokkelde…

Ik ken die streek, ik heb er vakantie vierend gezwommen en de ruïnes van Olympus bewonderd bij ruim veertig graden Celsius. Dit ene beeld zegt alles over de absolute zinloosheid van al die dwaze strijders, die samen de totale destructie willen bewerkstelligen. Armageddon.…

Ze keren langzaam terug naar onbehouwen staat en in verwering brengt zich iets ontzaglijkers aan het licht, dat ook in het gezicht van doden over een verleden leven triomfeert. Grondstof door nietsziende kracht bewoond, als van goden, in de grootste tempels en in broze geest vereerd. -------------------------------------------- Uit: 'IJsgang…

Hoge bergen besneeuwde toppen wit geeft naam aan de Libanon in Balabakk bij Jupiter Baäl van Beka met romeinse ruines op drie monolieten als enige onbebouwd de Hajar el Hibla Steen van de Zwangere Vrouw Kijk omhoog in het Bos der ceders van God driehonderd torens boven de Qadisha valei straks in China bij olympisch vlagvertoon zal er één…