Alle inzendingen over soortgenoten

klein meisje, dat onder mijn hart groeide en zonder dat ik het in de gaten had tot een vrouwtje opbloeide Lief klein meisje waar was ik al die tijd toen jij ongemerkt opgroeide tot een grote meid Kon ik de tijd maar even terug zetten en een beetje beter op je letten Gisteren zat je nog bij me op schoot en opeens ben je een soortgenoot…

De rijken koesteren hun soortgenoten, loslopende gekken zoals ik zien ze het liefste in de afgrond storten, want dat versterkt hun elitair geneuk. Pure mensen zijn schaarser dan kunst, kunst faalt waar zij verzwegen worden.…

Zijn er daar soortgenoten? Kan ik daar leven en ben ik daar eerder geweest? Ik word korzelig van al die vragen – terugzinken in de diepte tussen de makaziplanten of eruit kruipen?…

En als het nu zo was dat ik gekozen had om zo te zijn, dat ik het wilde: steeds een ring erbij, zoveel soortgenoten aan mijn takken in hun veilig stekelhuis, zo anders dan ikzelf, maar wat weet ik het nog goed. Ik heb het opgegeven te zijn zoals ik ben. Ik groei maar mee met wie ik worden zal.…

ze was zo trots, haar hoofd rechtop, genietend van de zon, tussen soortgenoten. Haar leven duurt enkele maanden, dan begint haar figuur af te takelen. Haar lichaam verkleurt, de gestalte wordt stilaan opgepeuzeld. De wind doet haar mooie uiterlijk verpulveren. haar kinderen houden zich met al hun kracht aan haar vast.…

of het moet al zijn dat heerlijke zoet in die fles waar je wel naar toe vliegen moet onweerstaanbaar naar binnen daar vliegen moet naar buiten weer kom je nooit meer wat je ook probeert je krijgt kleverige vleugels plakkerige poten onmachtig verdrink je, stik je tussen al je soortgenoten wat een dood en wat een leed als je dat maar…

Ik sta hier alleen, al zou ik met soortgenoten een indrukkwekkende laan kunnen maken. Zie mijn hoogte, trots reik ik naar de daken van het Rijksmuseum. Loop naar rechts. Hoewel ik hier wortel, kom ik van ver: Armenië of de Kaukasus. Hollandse winters deren mij niet: Sneeuw op mijn takken. In de zomers een dicht bladerdak.…

Ik denk het niet, hij is altijd mee met het ochtendritueel Hij oefent dagelijks zijn geluid om antwoord te krijgen van zijn soortgenoten. Onze biologische klok doet ons ontwaken als gevolg van een ritmische gewaarwording. Maar nu wordt die klok overhoop gehaald, want morgen moet zij één uur eerder haar dag aankondigen.…

Ik denk het niet, want hij is altijd mee met het ochtendritueel zijn kraaiende roep aan het oefenen, om antwoord te krijgen van zijn soortgenoten. Onze biologische klok doet ons ontwaken als gevolg van een ritmische gewaarwording. Maar nu wordt die klok overhoop gehaald, want morgen moet zij één uur eerder haar dag aankondigen.…

eruit; zo simpel is dat Marcheren jullie vooral verder maar zonder mij, ’t is genoeg Ik blijf hier zitten op m’n gat Ik mijd vanaf nu het samen klappen en het scanderen van de leuzen Doe méér dan niet langer contribueren, zet vanaf nu mijn eigen stappen Maak zoveel liever een eigen keuze dan me bij jullie te excuseren Dus: zonder jullie, soortgenoten…

Een parasolmier in zijn laatste epos stort van de schouder van een soortgenoot in de diepte van de chaos van de schimmelkamer van de dood. Het neerzetten van schotten helpt de infiltranten mee. Oorlog ondergronds wil niet echt vlotten; zo daalden wij hier ook af, tree voor tree.…

vuur -Dit is maar een tussenstop voor jullie, spreekt zij -Op deze maan is het mogelijk meer kracht op te wekken om de reis te ondernemen naar jullie eigen wereld Wij hebben doorgekregen dat jullie daar nodig zijn Jullie gaan er op eigen kracht naar toe de concentratie en de wil van de groep helpen daarbij Denk in stilte aan jullie wachtende soortgenoten…

achtervolgen menig eendenmiss De rijen kaal gekopte wilgen staan te twijgen graaien naar wat wolkjes die van de zon af hangen terwijl katjes stuivend voortplanting verlangen komen velen door die passie tot `n heftig hijgen De forsythia bloeit zijn kale takken in felgeel voorzichtig landt `n vleugel met haar wederhelft vlak erboven ‘n soortgenoot…

gaande is geef ik toe aan mijn hersenstam dan ben ik net een poes ik sla mijn klauwen uit blaas en ga ook liefjes spinnen volg ik emotie tomeloos ben ik een speelbal zonder zinnen geen mens die mij dan ook maar enigszins op waarde schat geloof ik heilig in die ene God der vaderen dan mis ik de verbinding in spiritualiteit met hele stammen soortgenoten…

nieuwe eigenaar heel tevree, In de ren in elke doos met deksel open, twee beestjes nog schuw ineengedoken, Neen, bang moesten ze niet zijn, ik pluim ze niet om ze nu al in de pot af te koken, Daarvoor ben ik een te grote dierenvriend, van jongs af aan als immer klein kind, De éne springt uit de doos, ze kijkt en denkt, hoe is het met mijn soortgenoot…

in 34 geluiden de ander feilloos verstaan desnoods 18 kilometer verderop jouw vocabulaire divers en zoveel groter ook na veel meer dan 18 kilometer verderop wiens communicatie loop de spuigaten uit legt gewicht in de schaal in wiens woorden wonen schatten van woorden gelaagde taal van heldere betekenis…

er was eens een oude beuk stond helemaal alleen aan de waterkant met zijn soortgenoten op grote afstand voelde hij zich zo eenzaam, vond dit niet erg leuk hij klaagde van 's morgens vroeg tot 's avonds laat nu de herfst kwam vroegtijdig in het land ook dit vond hij niet geweldig plezant hield niet zo van dit overgangsklimaat…

en zweeg, keek hem aan en schudde, hij sloot de ogen, kop schuin naar boven ‘ compassie ken ik niet, dood is dood, jullie mensen schuilen veel te lang bij elkaar, weten niet hoe het is om te leven zonder een schilderij in mijn hol of spiegel ’ vervolgd,‘ zie mij, naakt in bruine pij poten vol doornen, twee jongen kwijt gevangen door uw soortgenoten…

Henk Bleker, manusje-van-alles, zet het Spaanse Loro Parque op de kaart, want Tenerife is zijn toeristen waard en orka Morgan is ermee gered. De Coalitie schreef; “een misdaat, ken nie! Getekent , Stan en Cartman, Kyle en Kenny.”…