Netgedichten

netgedicht (nr. 72.185):

Wespenleed

mensen hebben geen weet
van wespenleed
als het regent vallen
waterballen
ploffen tegen je aan
stoten je uit je baan
er is niks meer aan
om rond te vliegen
en het is koud
geen wesp
die daarvan houdt
we kruipen weg
voor de nattigheid
onder dekens
donkere hoekjes.

mettertijd
als het droog is
zonneschijn
is het fijn
rond te scheren
rondom de mensen
zoemend te azen
op de drank
in hun glazen
met de angel te steken
als ze van zich af slaan
jazeker, reken
maar dat we
ons wespje staan
we vechten terug
doen wat we willen
laten ons niet zomaar
killen.

of het moet al zijn
dat heerlijke zoet
in die fles
waar je wel
naar toe vliegen moet
onweerstaanbaar
naar binnen daar
vliegen moet
naar buiten weer
kom je nooit meer
wat je ook probeert
je krijgt
kleverige vleugels
plakkerige poten
onmachtig
verdrink je, stik je
tussen al je soortgenoten
wat een dood en
wat een leed
als je dat
maar weet.